Χρειάζεται μεγάλο ταλέντο, χιούμορ και μια διαφορετική οπτική για καταφέρει κανείς να γράψει ένα βιβλίο για παιδιά, και όχι μόνο, με αφορμή τον πρόσφατο εγκλεισμό που ζήσαμε εξαιτίας της πανδημίας. Όπως αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος ο Φίλιππος Φωτιάδης διαθέτει όλα τα προαπαιτούμενα και για ακόμα μια φορά μας εκπλήσσει ευχάριστα με το νέο του βιβλίο!
Η ιστορία διαδραματίζεται στο μπάνιο ενός σπιτιού. Εκεί αναγκάζεται να ζήσει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ο Κώστας, τα τέσσερα αδέρφια του, οι γονείς του και ενίοτε και η γιαγιά του! Όταν ο μικρός ήρωας της ιστορίας άκουσε τη φράση «μένουμε σπίτι» ένιωσε θυμό. Είναι σαν να σε βάζουν τιμωρία για κάτι που δεν έκανες, κι επιπλέον να μην ξέρεις πότε θα τελειώσει. Κι επειδή το σπίτι το μοιραζόταν η οικογένειά του με κάποιους άλλους ενοίκους αποφάσισαν να χωριστούν και να κλειστεί κάθε οικογένεια σ’ ένα δωμάτιο. Στην οικογένεια του Κώστα κληρώθηκε το μπάνιο, που, αν το σκεφτεί κανείς έχει και τα καλά του…
Το μπάνιο είχε μπανιέρα και μπιντέ και πλυντήριο αλλά ποτέ δεν τα χρησιμοποιούσαν. Τα πλακάκια ήταν διακοσμημένα με λευκές μαργαρίτες και συχνά ο Κώστας τις μετρούσε για να τον πάρει ο ύπνος ή όταν ήθελε να φανταστεί ότι πήγαινε μακρινές βόλτες στην εξοχή. Άλλωστε, δεν είχε λόγο να παραπονιέται, από το παράθυρο του μπάνιου μπορούσε να βλέπει εκτός από τις μπουγάδες των γειτόνων, δυο λεμονιές και τα σπουργίτια που πετούσαν ελεύθερα. Οι γονείς του Κώστα φρόντιζαν να βγαίνουν έξω τακτικά για να προμηθεύονται φαγητό ή για «σωματική άσκηση» (έτσι έλεγαν τις βόλτες). Σε αυτές τις περιπτώσεις ο Κώστας και τα αδέρφια του έμεναν με τη γιαγιά κι έπαιζαν τυφλόμυγα, κρυφτό ή κυνηγητό. Όταν κουράζονταν κοιμόντουσαν όλοι αγκαλιά στη μπανιέρα.
Ο Κώστας δεν περνούσε κι άσχημα αν εξαιρέσεις μια φορά που είχε εφιάλτες ότι τάχα τον κυνηγούσε η Ευλαμπία, η γάτα του γείτονα. Αλλά αυτό μάλλον οφείλονταν στην υπερβολική κατανάλωση χαλασμένου τυριού… Σε αυτό το σημείο ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται το παράδοξο της ιστορίας το οποίο φυσικά δεν σκοπεύουμε να σας αποκαλύψουμε.
Το αφήγημα είναι απολαυστικό! Γραμμένο με χιούμορ και αμεσότητα! Η κατάσταση του εγκλεισμού απεικονίζεται χωρίς να μεταδίδεται στον αναγνώστη δυσφορία ή στεναχώρια. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση του ήρωα κεντρίζει το ενδιαφέρον ήδη από τις πρώτες αράδες. Οι αναφορές «μένουμε σπίτι» και βγαίνουμε για «σωματική άσκηση» βρίσκουν τη θέση τους στην ιστορία και φυσικά ταυτίζονται με τα πρόσφατα βιώματα όλων μας. Αλλά κι ο επίλογος της ιστορίας «Μαζί αγαπημένοι , σ’ ένα μπάνιο κλεισμένοι. Αυτές ήταν εποχές!» συνοψίζει αυτό που θα θέλαμε όλοι να κρατήσουμε από το δύσκολο αυτό διάστημα του εγκλεισμού: τις στιγμές που μπορέσαμε να μοιραστούμε με την οικογένεια και τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Το εικονογραφικό ύφος του Φίλιππου Φωτιάδη είναι ιδιαίτερο κι αναγνωρίσιμο. Η τεχνική που ακολουθεί δημιουργώντας μακέτες τις οποίες ζωγραφίζει με μελάνι και ακουαρέλες κι εν συνεχεία φωτογραφίζει ,είναι επίπονη και χρονοβόρα αλλά το αποτέλεσμα είναι άκρως εντυπωσιακό!
Μιλώντας στο ELNIPLEX ο αγαπημένος δημιουργός είπε για το βιβλίο:
“Μικρός αναρωτιόμουν: αν έπρεπε να με κλείσουν σε ένα δωμάτιο, ποιο θα προτιμούσα να είναι; Ήταν αδιαμφισβήτητα το μπάνιο. Και να πλένεσαι μπορείς, όπως ενδεχομένως θα έκανες στην κουζίνα, αλλά και να πηγαίνεις κανονικά στην τουαλέτα. Θα κοιμάσαι στην μπανιέρα, (σε μια άλλη εκδοχή είχα φανταστεί μια κουκέτα πάνω από την μπανιέρα, ή την μπανιέρα σαν κασέλα με στρώμα από πάνω) και για φαγητό: κονσέρβες και κρύα πράγματα, εκτός αν έβαζες και τίποτα ηλεκτρικές εστίες, κανένα γκαζάκι, ίσως και ψυγειάκι κάτω από τον νιπτήρα. Βιβλία, παιχνίδια, όλα χωρούσαν (τάμπλετ και τέτοια δεν είχαμε τότε, άντε κανένα game and watch)
Με αυτήν την σκέψη σαν αφετηρία, έγραψα πριν μερικά χρόνια ένα μικρό διήγημα για μια οικογένεια που έμενε στο μπάνιο. Έκανα κάποια προσχέδια εικονογράφησης και τα έδειξα στην Άννα και στον Γιάννη από τις εκδόσεις Μάρτης. Τους άρεσε πολύ, είπαν. Δυο χρόνια περίπου αργότερα, μετά από διάφορα μπρος-πίσω είχα την ιστορία εικονογραφημένη: εικόνες ανάγλυφες, φωτογραφημένες (αυτές που βλέπεις στο βιβλίο). Κι όμως, κάτι δεν μας πήγαινε στην ροή. Εμφάνισα, έτσι για συζήτηση, το “μπαμπά να πάρουμε σκύλο αντί για μυρμήγκι” που προχώρησε- αντί του μπάνιου- με συνοπτικές διαδικασίες. Το μπάνιο μας “έμεινε στο συρτάρι” και πολύ φοβόμουν πως δεν θα έβγαινε ποτέ από εκεί.
Αλλά, με το που μας είπαν “μένουμε σπίτι” αποφάσισα ότι ήταν ευκαιρία να ξαναεπισκευθώ το μπάνιο μας, τι πιο επίκαιρο; η εικονογράφηση δεν άλλαξε καθόλου, αλλά της ιστορίας της άλλαξα τα φώτα”.
Μια ακόμα εξαιρετική έκδοση από τις εκδόσεις Μάρτης την οποία αξίζει να αναζητήσετε! Ο ενθουσιασμός των παιδιών στα οποία διαβάσαμε ως τώρα το βιβλίο επιβεβαιώνει την άποψή μας!
Στα προτεινόμενα ασφαλώς!
Διακρίσεις
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Το μπάνιο μας |
| Συγγραφέας: | Φίλιππος Φωτιάδης |
| Εικονογράφηση: | Φίλιππος Φωτιάδης |
| Συμμετοχή στις κατασκευές: | Έρση Βυργιώτη, Χαριτίνα Τρίκκα, Πάνος Γιαννακόπουλος |
| Φωτογραφίες: | Γιώργος Βδοκάκης |
| Σχεδιασμός: | Γιάννης Γκανάς |
| Εκδόσεις: | Μάρτης, Μάιος 2020 |
| Διόρθωση: | Γιούλικα Σαμαρά |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 22 Χ 22 |
| ISBN: | 978-618-84312-8-7 |
