Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 16+ — Μυθιστόρημα
Νικήτρια του Γυναικείου Βραβείου Μυθοπλασίας (Women’s Prize Fiction 2022)
Η Ρουθ Οζέκι δημιουργεί ένα ζεν λογοτεχνικό παράγγελμα που ενεργοποιεί όλες τις συγκολλητικές δυνάμεις του νου σου. Αξίζει της προσοχής σας.
Περί τίνος πρόκειται
Ο Μπένι είναι δεκατριών ετών όταν ένα φορτηγό με πουλερικά σκοτώνει τον ξαπλωμένο στον δρόμο, από κάποιο φτιάξιμο, αλκοόλ ή μη, τον πατέρα του, τον Κορεατοϊάπωνα κλαρινετίστα της τζαζ Κένι Ο ή Κέντζι. Και τότε, αρχίζει να ακούει φωνές. Φωνές που προέρχονταν από τα αντικείμενα του σπιτιού του, άλλοτε ευχάριστες, άλλοτε θυμωμένες ή και θλιμμένες.
Η μητέρα του, η Άναμπελ Λανγκ, γνωρίστηκε το 2000 με τον Κένι, φοιτήτρια στη σχολή βιβλιοθηκονομίας ακόμα, σε ένα καταγώγιο της Τσάιναταουν όπου έπαιζε εκείνος. Είναι η ρομαντική ιστορία δυο καταδικασμένων εραστών. Τη λέει το ίδιο το βιβλίο που αφηγείται την ιστορία. Γιατί αυτό είναι ο αφηγητής, το βιβλίο, και μάλιστα συνομιλεί με τον Μπένι, ο οποίος παρεμβάλλεταιμε μικρά κεφάλαια για να ζητήσει λεπτομέρειες από τις ιστορίες, να δώσει κατευθύνσεις, να εκφράσει επιθυμίες προς τον αφηγητή, συναισθήματα προς τον αναγνώστη. Ουσιαστικά ο Μπένι ενώνει ετεροχρονισμένα κομμάτια αφήγησης, όντας ένας υπεραφηγητής που συμπλέκει τον χωροχρόνο, κάνοντάς τον να ρέει. Άλλωστε, σε αυτή την ιστορία ο Μπένι είναι ο πρωταγωνιστής.
Μετά τον θάνατο του Κένι, λοιπόν, η Άναμπελ αρχίζει να μαζεύει αντικείμενα εμμονικά.
“Δεν άρχισα να τα ακούω όλα μαζί με τη μία. Για περίπου έναν χρόνο αφότου πέθανε ο μπαμπάς μου, ήταν μόνο η φωνή του, που με καλούσε όπως έκανε στο αποτεφρωτήριο, μόνο που γινόταν το βράδυ, στο δωμάτιό μου. Κοιμόμουν και τον άκουγα να με φωνάζει. Ακουγόταν σαν να ήταν ακριβώς εκεί, καταλαβαίνεις; Έξω από το μυαλό μου, αλλά και μέσα του επίσης…”
Τότε είναι που αρχίζουν να μιλούν τα αντικείμενα. Τότε που η φωνή του πατέρα του είχε γίνει πιο αχνή. Φωνές όλο και πιο έντονες. Του λένε τις ιστορίες του. Ιστορίες κακοποίησης από τους ανθρώπους, θρηνητικά παράπονα. Ακούει μέχρι και τις φωνές των μουχλιασμένων, αφάγωτων τυριών ή των μαραμένων λαχανικών μέσα από το ψυγείο. Ο υπερκαταναλωτισμός μιλάει μέσα από τα κομμάτια του, μέσα από τα υπολείμματά του, μέσα από τις κατακερματισμένες, παρατημένες εκδοχές του, σε κάθε γωνιά του σπιτιού.
Ο Μπένι, αφού αποτυγχάνει να ακολουθήσει μια επαρκή φοίτηση στο σχολείο και αφού προβαίνει μέχρι και σε αυτοτραυματισμό με ένα ψαλίδι, καταφεύγει στη δημόσια βιβλιοθήκη όπου η ησυχία, μια καλλιτέχνιδα του δρόμου, το Άλεφ, με μια αλαζονική νυφίτσα για κατοικίδιο και ένας άστεγος πότης σε αναπηρικό αμαξίδιο που ισχυρίζεται ότι είναι διάσημος Σλοβένος ποιητής, ο Σλαβόι, Μπί-μαν ή Μπουκαλάκιας, γίνονται μια πολύ δική του συμμορία, τη στιγμή που η σχέση με τη μητέρα του έχει διαρραγεί.. Ο χαμός του Κένι έχει δημιουργήσει ένα ρήγμα μεταξύ τους, μία αποτυχία να φτιάξουν μια νέα σχέση, απόντος του πατρικού ρόλου. Θα προτιμούσε να είχε πεθάνει η μητέρα του, αντί του πατέρα του. Κι αυτό είναι σκληρό.
Ο τρόπος που κατορθώνει η συγγραφέας, Ρουθ Οζέκι, να συμπλέξει τη τζαζ μουσική, τα βιβλία, τη θεραπευτική δύναμη των έργων τέχνης πάνω στον άνθρωπο, το πένθος, την κλιματική αλλαγή και τον άκρατο υλισμό στην νεο-καταναλωτική περίοδο που διανύουμε παγκοσμίως, πόσω μάλλον στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη σχολική αποτυχία και τις πρόδρομες φάσεις σχιζοσυναισθηματικής διαταραχής είναι θαυμαστός. Η συγγραφέας συγκινεί, όχι με γλυκερά κλισέ, αλλά με την πραγματικότητα του Μπένι και της Άναμπελ, καθώς και όσων συναντώνται με τις ράγες τους, δημιουργώντας έναν βαθιά ανθρώπινο κυματισμό, μια εσωτερική δόνηση σε κάθε αναγνώστη. Το μυθιστόρημα Το βιβλίο της μορφής και του κενού, καίτοι άνω των 700 κλασικού μεγέθους σελίδων, διαβάζεται απνευστί, καθώς η Οζέκι, με το εύρημα της ασύμμετρης δυαδικής αφήγησης μεταξύ Μπένι και Βιβλίου, καθώς κυρίως και με τον έξοχο ρυθμό και ισορροπία που έχει η αφήγησή της, σε συναισθήματα, σκέψεις, αποφθεγματικές αποτυπώσεις, φιλοσοφικές παρεκβάσεις, ενδοσαρκαστικούς σχολιασμούς, δημιουργεί έναν πραγματικό χείμαρρο, ένα λογοτεχνικό παράγγελμα που ενεργοποιεί όλες τις συγκολλητικές δυνάμεις του νου σου.
Το εύρημα ότι τα βιβλία έχουν συναισθήματα, τα έργα τέχνης έχουν συναισθήματα, τα αντικείμενα έχουν φωνή και άρα κάποια σκέψη, η παραχώρηση στο βιβλίο του βασικού αφηγητή, δημιουργούν έναν προφανή σχολιασμό και της τέχνης ως μιας δυναμικής διάστασης στη ζωή του ανθρώπου, ειδικά όταν υπεισέρχονται έννοιες ψυχικής διαταραχής, πένθους και δυσαρμονίας, αλλά και της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας που αδηφάγα συσσωρεύει αντικείμενα στα σπίτια του, συρρικνώνοντας δραματικά τον πνευματικό χώρο τους. Όλα αυτά οδηγούν σε βουδιστικές και ζεν καταβολές και αφετηρίες σκέψης και διαχείρισης.
Ένας έφηβος σε κρίση ψυχική, υπαρξιακή και μια ημιδιαπερατή αιώρηση προς την ενηλικίωση. Την απόλαυσα.
Θα το πρότεινα από 16+
Έγραψαν για το βιβλίο
«Μια καθηλωτική ιστορία για την ανθρώπινη σύνδεση και τη λυτρωτική δύναμη της τέχνης». –Guardian
«Σου ραγίζει και σου θεραπεύει την καρδιά – ένα βιβλίο που δεν μας κρατάει απλώς απορροφημένους, αλλά μας βοηθάει να σκεφτόμαστε και να αγαπάμε, να ζούμε και να ακούμε… ένας θρίαμβος». –Matt Haig
«Για άλλη μια φορά, η Οζέκι έχει δημιουργήσει ένα αριστούργημα. Η γενναιόδωρη καρδιά της, η εξαιρετική φαντασία της και το λαμπρό μυαλό της κάνουν κάθε σελίδα ξεχωριστή». –Karen Joy Fowler
«Το βιβλίο έχει μια υπέροχη φωνή: ενήλικη, ειρωνική, που επιβεβαιώνει σε κάθε σελίδα τη σημασία των βιβλίων ως φυλακίων της βαθύτερης σοφίας και των υψηλότερων προσδοκιών της ανθρωπότητας». –Washington Post
«Η Ozeki δημιουργεί μια αλληγορία για την καταναλωτική μανία στην Αμερική, τη σχέση αγάπης-μίσους με τα πράγματα που παράγουμε και χωρίς τα οποία δεν μπορούμε να ζήσουμε». —New York Times
Διακρίσεις
Γυναικείο Βραβείο Μυθοπλασίας (Women’s Prize Fiction 2022)
Απόσπασμα
Δείτε απόσπασμα εδώ
Soundtrack
Body and Soul
I’, a Ding Dong Dddy
The man i love
China Boy
Life goes to a party
Sometimes i’m happy
Benny Goodman 1938 Sing sing sing
 |
|
|---|---|
| TAYTOTHTA | |
| Τίτλος: | Το βιβλίο της μορφής και του κενού |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | The book of form and Emptiness |
| Συγγραφέας: | |
| Εκδόσεις: | Κλειδάριθμος, Οκτώβριος 2023 |
| Μετάφραση: | Μυρσίνη Γκανά |
| Επιμέλεια: | Ελένη Γεωργοστάθη |
| Σελίδες: | 728 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,5 |
| ISBN: | 978-960-645-530-8 |
