«Καθένας μας προσμένει μια στιγμή.
Ποια να’ ναι αυτή, μήπως την ξέρεις;
Μα κάποτε την ξέρεις την στιγμή.
Γιατί είναι η μόνη που προσμένεις.
Και να πασχίσεις λες μεγάλος να φανείς.
Σαν πουν κι αυτή μεγάλη.
Με σιγουριά κατάντικρυ της να σταθείς.
Σαν πουν κι αυτή η στιγμή,
η μόνη και η σίγουρη, η ύστερη στιγμή.»
Αλέξανδρος Καΐρης, Η Στιγμή 1943
Γράφει η Κατερίνα Γούδα
Με το τελευταίο ποίημα του Αλέξανδρου Καΐρη, ενός πραγματικού ήρωα που έδωσε τη ζωή του για τη σωτηρία του τόπου, συνεχίζει το συγγραφικό του ταξίδι πίσω στο χρόνο και τις ιστορίες της κατοχικής Αθήνας, στο δεύτερο βιβλίο του ο Πάνος Αμυράς.
Ο Αλέξανδρος Καΐρης δεν γεννήθηκε ήρωας, έγινε ήρωας μέσα από το ήθος, την ηθική του, τις επιλογές και τις καθημερινές του πράξεις. Όπως τόσοι άλλοι που ακολουθούσαν άγραφους ηθικούς νόμους και αξίες όπως η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η φιλοπατρία.
Η κατάλληλη εισαγωγή για ένα βιβλίο που σκιαγραφεί την τότε εποχή, μια εποχή γεμάτη τραγωδίες, προδοσίες, πολιτικά συμφέροντα αλλά και έναν άγραφο ηθικό κώδικα αξιών.
Σπερχειάδα, Σεπτέμβριος 1943
«Ο Αυστριακός λοχίας της Βέρμαχτ Ότο Φέλτερ στεκόταν με υπερηφάνεια μπροστά στο ξύλινο δημιούργημά του όταν η σφαίρα διέλυσε το κρανίο του…
… Το πιστόλι που σκότωσε τον Αυστριακό λοχία το κρατούσε στα χέρια του ο Μάνθος Σκαφίδας, ο γιος του δασκάλου. Ούτε ο ίδιος πίστευε ότι θα κατάφερνε να σκοτώσει τον εκτελεστή του πατέρα του… Δεν πρόλαβε να τον σταματήσει ο Νίκος που στεκόταν δίπλα του… Ήταν ο λοχαγός Νίκος, έτσι τον γνώρισε πριν από δύο μέρες ο Μάνθος, ή καλύτερα ο απότακτος υπαστυνόμος Νίκος Αγραφιώτης…»
Με μια δολοφονία ξεκινά την αφήγησή του ο Πάνος Αμυράς, όπως είχε ξεκινήσει και στο πρώτο του βιβλίο. Όμως πίσω από αυτή τη δολοφονία δε κρύβεται κανένα μυστήριο, όπως πιθανότατα σε κάνει να υποπτευθείς και ο ένοχος αποκαλύπτεται με το γύρισμα μιας σελίδας. Ξαφνιάζεσαι, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί αυτό το τέχνασμα για να επαναφέρει στο προσκήνιο τον αινιγματικό και δαιμόνιο υπαστυνόμο Νίκο Αγραφιώτη, ο οποίος θα εμφανιστεί μετά από είκοσι μήνες και θα φυγαδεύσει τον δολοφόνο του Αυστριακού λοχία.
Στη κατακρεουργημένη χώρα από τις θηριωδίες των Ναζί, η οποία τελεί ακόμα κάτω υπό τη Γερμανική, Ιταλική και Βουλγαρική κατοχή, κάνουν την εμφάνισή τους, οι πρώτες φλόγες του Εμφυλίου. Η πραγματική περιπέτεια τώρα ξεκινά και ο Αγραφιώτης θα βρεθεί και πάλι στην Αθήνα, θα αναλάβει μια ειδική αποστολή. Πρέπει να εισχωρήσει στα ενδότερα τής υπηρεσίας Ειδικής Ασφάλειας της δοτής κυβέρνησης Ράλλη, με διοικητή τον διαβόητο Λάμπου. Για να στελεχωθεί η υπηρεσία των Ταγμάτων Ασφαλείας, ο Ράλλης, ο οποίος είχε γίνει μαριονέτα των κατακτητών με μόνο σκοπό την εξόντωση των Ελλήνων αντιστασιακών, έδωσε γενική αμνηστία αδιαφορώντας αν θα στρατολογούσε δολοφόνους, μαχαιροβγάλτες ή μπράβους. Ο υπαστυνόμος Αγραφιώτης έπρεπε να γίνει ένας από αυτούς… τους ρουφιάνους, τους αδίστακτους, αυτούς που πούλησαν τα πάντα- ακόμα και τη ψυχή τους για το συμφέρον τους. Έπρεπε να γίνει… για το καλό της πατρίδας.
Σαν να μην έφτανε αυτό, λίγο έξω από το κέντρο της Αθήνας, στο Ψυχικό, κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες εξαφανίζονται η εξάχρονη κόρη του Γερμανού ανώτατου διπλωμάτη και ο πεντάχρονος γιος της Ελληνίδας υπηρέτριάς του. Ο υπαστυνόμος Νίκος Αγραφιώτης θα βρεθεί μπλεγμένος καθώς θα κληθεί από τα ανώτατα στελέχη της Γερμανικής Διοίκησης να αναλάβει την εξιχνίαση της υπόθεσης.
Ο Αγραφιώτης θα συνδεθεί με μυστικές πατριωτικές οργανώσεις της Αθήνας, θα περιπλανηθεί στα βουνά του Εμφυλίου, θα συναναστραφεί με δωσίλογους, μαυραγορίτες, δολοφόνους, μαστροπούς, πόρνες και φυσικά τους κατακτητές. Θα μπει με θάρρος και υπερηφάνεια στο σκοτάδι της κατοχικής Αθήνας και θα προσπαθήσει να μείνει αλώβητος μέσα στη «φωλιά του κακού» για να σώσει ανθρώπινες ζωές χωρίς να χάσει την ψυχή του. Θα καταφέρει με όχημα τον πατριωτισμό και την ευσυνειδησία να κρατήσει το ήθος του και βρει τη λύτρωση;
Άλλο ένα δυνατό Ιστορικό Αστυνομικό μυθιστόρημα από τον Πάνο Αμυρά. Ο μεστός, λιτός του λόγος, χωρίς περιττές φλυαρίες, η πολυεπίπεδη πλοκή, οι ενδιαφέροντες χαρακτήρες, η κινηματογραφική του ροή και φυσικά η απόλυτη ισορροπία μεταξύ πραγματικών γεγονότων και μυθοπλασίας, δημιουργούν ένα ιδιαίτερο σκηνικό που σε κάνει να θέλεις να γίνεις κομμάτι του και να μοιραστείς τις αγωνίες, τις έγνοιες, τους φόβους αλλά και την ελπίδα των χαρακτήρων του συγγραφέα και να περιπλανηθείς στους δρόμους της κατοχικής Αθήνας. Τα λύτρα είναι ένα από αυτά τα μοναδικά έργα που ……….τα βιώνεις.
Ένα βιβλίο που έρχεται από τη θυελλώδη περίοδο της κατοχικής Ελλάδας, σε μια εποχή που οι όποιες αξίες μετριούνται με χρήμα, θέσεις και τίτλους, να μας θυμίσει τη δύναμη της ηθικής, του ανθρωπισμού απέναντι στο σκοτάδι της θηριωδίας και να μας συστήσει…. Ήρωες.
Μήπως ο Νίκος Αγραφιώτης ήταν τελικά ένας από αυτούς;
«Να μιλήσω για ήρωες να μιλήσω για ήρωες: ο Μιχάλης
που έφυγε μ’ ανοιχτές πληγές απ’ το νοσοκομείο
ίσως μιλούσε για ήρωες όταν, τη νύχτα εκείνη
που έσερνε το ποδάρι του μες στη συσκοτισμένη πολιτεία,
ούρλιαζε ψηλαφώντας τον πόνο μας∙ «Στα σκοτεινά
πηγαίνουμε στα σκοτεινά προχωρούμε…»
Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά».
Σεφέρης, Τελευταίος σταθμός 1944
Όπως και στο πρώτο του βιβλίο, έτσι και σε αυτό, ο Πάνος Αμυράς παραθέτει το ιδιαίτερα ενδιαφέρον ευρετήριο των χαρακτήρων του βιβλίου μαζί με ένα σύντομο βιογραφικό.
Ένα εξαιρετικό Ιστορικό Αστυνομικό μυθιστόρημα , από τις Εκδόσεις Διόπτρα.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
Αγόρασέ το |
|---|---|
| Τίτλος: | Τα λύτρα |
| Συγγραφέας: | Πάνος Αμυράς |
| Μακέτα εξωφύλλου: | Ελένη Οικονόμου |
| Εκδόσεις: | Διόπτρα, Οκτώβριος 2019 |
| Επιμέλεια: | Μαρία Παναγοπούλου |
| Σελίδες: | 432 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,5 |
| ISBN: | 978-960-605-860-8 |
