Η Παυλίνα Παμπούδη είναι ένας πραγματικός ανεμοστρόβιλος φαντασίας και αναγνωστικής απόλαυσης. Ο κόσμος της έχει χιούμορ, φαντασία, ασύμμετρες σκέψεις, φιλοσοφικούς στοχασμούς που σου αποκαλύπτονται . Όταν σκοτεινιάζει κι η πόλη κοιμάται, όταν το μυαλό καταλαγιάζει κι οι πολλοί ανοίγουν τις τηλεοράσεις τους, οι ιστορίες της Παυλίνας Παμπούδη φροντίζουν να ανάβουν τα αστέρια, να κρεμάνε το φεγγάρι στο κάδρο σου και να παίζουν μπροστά σου ένα ξέχωρο κουκλοθέατρο με ήρωες που σου θυμίζουν πάντα κάποιον που είδες σε ένα ταξί, σε μια στάση, σε ένα περίπατο, στο διπλανό τραπέζι, σε ένα όνειρο, στη ζωή σου.
Είναι τέτοιο το ύφος της, τέτοιος ο ρυθμός και η πυκνότητα της γραφής της που σε κάνουν μέρος τους, κάποιον που τα ζει όλα δια ζώσης. Είναι τέτοιος ο σαρκασμός και η ανάταξη της κοινής λογικής και τέτοιο το ξεπουπούλιασμα των τετριμμένων αξιών και συμπεριφορών που κάνουν οι ιστορίες αυτές, που τελειώνεις κάθε ιστορία όλο και πιο γοητευμένος. Προτείνω να συνταγογραφούνται με ελάχιστη δοσολογία μία κάθε πρωί προς ανεύρεση της αισιοδοξίας και των απολεσθέντων νοημάτων της ζωής που ψάχνεις με πάθος. Δεν είναι φιλοφρονήσεις για τη συγγραφέα αυτές, ποια η ανάγκη και η χρησιμότητά τους άλλωστε; Διάβασε μία στην τύχη και ξαναέλα να μου πεις, φίλε αναγνώστη, αν τα παραλέω.
Στις τριάντα έξι αυτές ιστορίες της Παυλίνας Παμπούδη θα συναντηθείς με τον παχουλό κ. Μπένζαμιν Μπελμάγιερ που κατά τη διάρκεια της νύχτας γινόταν η μια μικρούλα εργάτρια σε εργοστάσιο κονσερβοποιίας, με τον θαλασσινό γέρο-Τιμ που ήπιε λίγο παραπάνω, με την Κοραλία Φατσέα και τη σχέση της με τον σπουδαίο αλλά άγνωστο ποιητή Ιωάννη Ζεμενό, με τον κύριο Αδαμάντιο και την κυρία Χρυσούλα που την πάτησαν κανονικά, με τη Μικρή Μπέση, το ίντερνετ, τη θεία πρόνοια, το ηθικό και το ανήθικο, με την κυρία Λιλή που ισχυριζόταν ότι είχε πεθάνει ενώ όλοι την αντιμετώπιζαν ως ζωντανή, με την φοβερή σκύλα Σίλα, με ένα υπόγειο που πίστευε πως είναι το υποσυνείδητο της πολυκατοικίας, με τον τυχερό Τζόναθαν Ντος, με έναν παράξενο ηλικιωμένο διαχειριστή πολυκατοικίας που δεν άφηνε τη θέση λόγω ανυπαρξίας διαδόχου και με πολλούς ακόμα καταπληκτικούς τύπους.
Απολαυστικές όλες. Άλλες εντελώς υπόγειες, με τη συγγραφέα να “στη φέρνει” κυριολεκτικά στο τέλος. Μα όλες τις διαπερνά εκείνο το ρεύμα των ηθικών διδαγμάτων που κρεμάει στο τέλος καθεμιάς η συγγραφέας. Ένα ηθικό αξίωμα που γελά με τον διδακτισμό, με τα καθώς πρέπει νοήματα, με τις συμμετρικές και τακτοποιημένες αξίες και σκέψεις, με την ορθότητα των πολλών.
Η Παυλίνα Παμπούδη είναι μαγική. Συλλογίζεται, διαλογίζεται, αναλογίζεται, παραλογίζεται, το παλιό ξεσυνερίζεται.
Υπέροχο βιβλίο.
Για αναγνώστες από 9 ετών περίπου, δίχως να υπάρχει ακριβής προσδιορισμός έναρξης.
Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο.
Διακρίσεις
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Παράξενες κι ακόμα πιο παράξενες ιστορίες |
| Συγγραφέας: | Παυλίνα Παμπούδη |
| Εικαστικό εξωφύλλου: | Σοφία Χουλιαρά |
| Εκδόσεις: | Καλειδοσκόπιο, Μάρτιος 2020 |
| Επιμέλεια: | Δημήτρης Παπακώστας |
| Σελιδοποίηση: | Εριφύλη Αράπογλου |
| Σελίδες: | 144 |
| Μέγεθος: | 12 Χ 21 |
| ISBN: | 978-960-471-203-8 |
