Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 10+ (target 11-16) – Εικονογραφημένο βιβλίο για (προ)+εφήβους+
Ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος υπογράφει το πέμπτο βιβλίο της σειράς της Παιδικής Νομικής Βιβλιοθήκης «Μικρά βήματα – Μεγάλοι Δρόμοι», μια crossover ιστορία για την εξάρτηση από τα ναρκωτικά και την απόδραση από τον σκοτεινό κόσμο τους, ενώ υποστηρίζεται με την ιδιαίτερη εικαστική άποψη του ζωγράφου Κωνσταντίνου Έσσλιν.
Περί τίνος πρόκειται
Σκιά είναι ο ξάδελφός μου.
Σκιά.
Και ήρθε να μείνει στο σπίτι μας,
από την πόλη στην οποία μένει με τη θεία μου.
Ούτε που μου μιλάει.
Δεν μιλάνε οι σκιές.
Πήρε όμως το δωμάτιό μου.
Κι εγώ βρέθηκα να κοιμάμαι
με τη γιαγιά, που ροχαλίζει.
Σαράντα έξι λέξεις στην πρώτη σελίδα, σε διάταξη ελεύθερου στίχου, χρειάστηκαν στον Βαγγέλη Ηλιόπουλο για να τοποθετήσει με ακρίβεια και επιδεξιότητα τον χωροχρόνο και τη βασική συνθήκη που εκκινεί την ιστορία του.
Ο ξάδερφος του αφηγητή είναι πολλά χρόνια πιο μεγάλος του. Ήρθε μαζί τους για να γίνει καλά από κάτι που δεν γνωρίζει ο μικρός ξάδερφος τι είναι. Τρώει λίγο, μιλάει λίγο, κινείται λίγο. Όλα βράδυ. Όταν ένα βράδυ δεν γύρισε, κανείς τους δεν κοιμήθηκε. Βρέθηκε σε ένα νοσοκομείο∙ είχε πάρει, λέει, από αυτό που τον αρρωσταίνει κι ήταν ακόμα πιο άρρωστος. Γύρισε σπίτι ακόμα πιο αδύναμος, ακόμα πιο σκιά. Αλλά ένα απόγευμα, μια μπάλα γίνεται το αντικείμενο που κινεί το σώμα της σκιάς και δυναμώνει τη σχέση των δύο ξαδερφιών.
Εστιάζοντας
Το κείμενο μέσα σε κάθετου προσανατολισμού λευκά παραλληλόγραμμα πλαίσια, φωτισμένα από μικρά, ασπρόμαυρα εικονογραφικά στοιχεία, είναι προφανώς δουλεμένο για καιρό με κοπιώδεις διαδικασίες αφαίρεσης λέξη λέξη, για να μείνει ένα αληθινό απόσταγμα που φωτίζει και ρευστοποιεί ουσιαστικά ένα δαιδαλώδες σύμπαν: μέλος της οικογένειας στον λαβύρινθο των εξαρτησιογόνων, γιαγιά υποστηρίζει σθεναρά, μικρότερο εγγόνι-αφηγητής ξεβολεύεται, ξαφνιάζεται, παρακολουθεί ανήμπορος να προβεί στην κατανόηση όσων συμβαίνουν και τέλος πλησιάζει με μια μπάλα τη σκιά του μεγάλου ξαδέρφου, καθώς αυτή, η δερμάτινη στρογγυλή θεά με τα ραμμένα πετσιά γίνεται μια φωτεινή σφαίρα που περιορίζει τις σκιές.
Τα συναισθήματα, η διαφορά του συναισθηματικού φορτίου κάθε προσώπου που εμπλέκεται άμεσα ή έμμεσα στην ιστορία, η αφόρητη ζωή ενός εξαρτημένου από ουσίες νέου που παλεύει με την υπο-στήριξη της γιαγιάς του να απεξαρτηθεί από αυτές, τα συνοδευτικά στερητικά σύνδρομα και τις καταθλιπτικές καταβυθίσεις, και ασφαλώς το αθώο, περιορισμένο βλέμμα του μικρού αφηγητή στα πράγματα που περνάει από την αρχική γκρίνια και την επιφύλαξη στην αποδοχή, το ψυχικό και συναισθηματικό πλησίασμα. Έτσι, θα γίνεται η πρώτη άρση, εκείνη που δεν έκαναν οι μεγάλοι, αφήνοντας το παιδί στο σκοτάδι και τον ξάδερφό του στη σκιά. Αλλά στη σκιά μένουν, με τον δικό τους τρόπο, όλοι όσοι βρίσκονται στο περιβάλλον του. Ωστόσο, ο συγγραφέας οικοδομεί επιδέξια την ελπίδα, αφήνοντάς την να περάσει, σαν από χαραμάδα και κάποιον σκοτεινό διάδρομο που έβλεπε σε αδιέξοδο, στο δωμάτιο του ξαδέρφου που τελικά γίνεται συγκάτοικος εκείνου που “έδιωξε” για να στεγάσει τη σκιά του και τη μία ελπίδα που του απέμενε.
Τις εικόνες του βιβλίου υπογράφει ο ζωγράφος Κωνσταντίνος Έσσλιν σε μια αρκούντως διαφορετική εικονογραφική προσέγγιση που αφηγείται υπαινικτικά, αλληγορικά και αναπτύσσει συνδέσεις και πρόσθετες σημάνσεις με την αφηγηματική δύναμη των λέξεων. Στις εικόνες συναντάμε αποκλειστικά τις τρεις ανθρώπινες μορφές της ιστορίας, ήτοι τη γιαγιά και τα δύο ξαδέρφια, τη μπάλα ως κεντρικό θεραπευτικό και διαμεσολαβητικό αντικείμενο, κάποιες πεταλούδες και πουλιά που φτερουγίζουν σε δυο τρεις σελίδες και μόνο χρώμα μια κόκκινη καρδιά στο συμβολικό στέμμα της γιαγιάς που φανερώνει τη δύναμη, τη ζωντάνια της, την πνευματική της ρώμη. Τα σχέδια αποπνέουν με ενάργεια την ατμόσφαιρα κολάζ φωτογραφιών οι οποίες ισχυροποιούνται πάνω στα εναλλασσόμενα, συμπαγή χρωματικά φόντα (γαλάζιο, μοβ, πορτοκαλί, πράσινο, μπλε, κόκκινο, χρυσό, φούξια, λευκό) που ρίχνουν άπλετο φως σε αυτές τις μορφές, ενώ τα υπόλοιπα μικροστοιχεία (πεταλούδα, μπάλα, αράχνη) υψώνονται στο επίπεδο της αλληγορίας και της προσωπικής ερμηνείας.
Με προλογικό σημείωμα από την ιστορικό τέχνης Ίρις Κρητικού και τον ίδιο τον συγγραφέα και παράρτημα από την Δρ Κλινικής Ψυχολογίας και ψυχοθεραπεύτρια στη Μονάδα Εφήβων-Νέων Αθήνας ΟΚΑΝΑ «Ατραπός» Αμαλία Ατσαλάκη που αναδεικνύει την κοινωνική, παιδαγωγική και ηθική διάσταση του θέματος που πραγματεύεται η ιστορία και τη δικηγόρο και εκδότρια του βιβλίου Τζίνα Παπαναντωνοπούλου-Καρατζά που φανερώνει τη σημερινή πραγματικότητα (το 30% των Ευρωπαίων 15-64 ετών έχει κάνει χρήση ναρκωτικών κάποια στιγμή στη ζωή του) και τη στάση του νομοθέτη που έχει υποχωρήσει την τιμωρητική διάθεση του παρελθόντος απέναντι στο φαινόμενο, η έκδοση παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον στο σύνολό της.
Είναι το πέμπτο βιβλίο της εξαίρετης σειράς Μικρά βήματα – ΜΕΓΑΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ» της Παιδικής Νομικής Βιβλιοθήκης, με την οποία ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος προσεγγίζει σύγχρονα ζητήματα, κοινωνικά προβλήματα και φαινόμενα, αξίες και στάσεις κάθε ενεργού πολίτη. Οι ιστορίες και εν προκειμένω Ο ξάδελφός μου είναι σκιά είναι σύντομες, πολυεπίπεδες και πολυσήμαντες, ενώ αναπτύσσονται με ευθύτητα, απενοχοποιημένη διάθεση, μεταδίδοντας ενσυναίσθηση και σεβασμό προς τον αναγνώστη για κάθε εμπλεκόμενο.
Η σειρά έχει τεθεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Για αναγνώστες από 11 περίπου ετών.
Εκδόσεις Παιδική Νομική Βιβλιοθήκη.
Διακρίσεις
Απόσπασμα
Δείτε απόσπασμα εδώ
 |
|
|---|---|
| TAYTOTHTA | |
| Τίτλος: | Ο ξάδελφός μου είναι σκιά |
| Σειρά: | Μικρά βήματα- Μεγάλοι δρόμοι |
| Συγγραφέας: | |
| Εικονογράφος: | |
| Εκδόσεις: | Παιδική Νομική Βιβλιοθήκη, 2023 |
| Καλλιτεχνική επιμέλεια: | Νεκταρία Καπογιάννη |
| Εκδότρια: | Τζίνα Παπαντωνοπούλου-Καρατζά |
| Σελίδες: | 44 |
| Μέγεθος: | 24 Χ 22 |
| ISBN: | 978-960-654-930-4 |
