Διαβάζεται σε 4′- Ηλικιακό κοινό: 17+ – Λογοτεχνία ενηλίκων
…προσήκει δὲ παντὶ τῷ ἐν τιμωρίᾳ ὄντι, ὑπ’ ἄλλου ὀρθῶς τιμωρουμένῳ, ἢ βελτίονι γίγνεσθαι καὶ ὀνίνασθαι ἢ παραδείγματι τοῖς ἄλλοις γίγνεσθαι, ἵνα ἄλλοι ὁρῶντες πάσχοντα ἃ ἂν πάσχῃ φοβούμενοι βελτίους γίγνωνται
Πλάτωνας- Πολιτεία περί δικαίου
Στη γνωστή λεωφόρο της πρωτεύουσας θα μας οδηγήσει αυτή τη φορά ο ανήσυχος και ενθουσιώδης Βαγγέλης Γιαννίσης και συγκεκριμένα στον αριθμό 173. Τι θα μπορούσε να είναι στον συγκεκριμένο αριθμό; Το γήπεδο του Παναθηναϊκού; Οι προσφυγικές κατοικίες; Ο Άρειος Πάγος; Μα φυσικά και όχι. Μια λάμψη θα φωτίσει τη σκέψη σου και τότε θα καταλάβεις.
Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, η γνωστή με το ακρωνύμιό της, ΓΑΔΑ, και συγκεκριμένα στον ενδέκατο όροφο του κτηρίου- τον όροφο των σκληρών- στο Τμήμα Εγκλημάτων Κατά Ζωής και Προσωπικής Ελευθερίας
Όπως αναφέρει ο ίδιος ο συγγραφέας, όλα ξεκίνησαν ως πλάκα των φίλων του, επειδή πιθανότατα ήταν ο μόνος Έλληνας συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας που ενώ γνώριζε τον τρόπο λειτουργίας της Σουηδικής αστυνομίας και λίγο της Νορβηγικής, δεν είχε ιδέα για την εγχώρια. Τότε ήταν που συνωμότησε-απ’ ότι φαίνεται- με το σύμπαν και μία συνάντηση με τον τμηματάρχη του Τμήματος Εγκλημάτων Κατά Ζωής έμελλε να το αλλάξει αυτό και να τον οδηγήσει στα άδυτα του Τμήματος Ανθρωποκτονιών.
Έχει και επίσημα την άδεια. Θα συνεργαστεί με μια ομάδα πέντε αξιωματικών. Είναι όμως αποφασισμένος, δεν θέλει να μάθει και να παρουσιάσει μόνο τις ιστορίες των εγκλημάτων, θέλει να βάλει τους ίδιους τους αξιωματικούς στο χαρτί, θέλει να πει τις ιστορίες τους, το χαρακτήρα, τη ζωή, τις συνήθειες, τις εμμονές, όσα αγαπάνε και όσα τους καθορίζουν, αυτά που κατάφεραν και αυτά που δεν μπόρεσαν. Θα γίνει «έπιπλο» στα γραφεία τους, θα γνωρίσει τον κίνδυνο, θα έρθει αντιμέτωπος με την κούραση και τον χρόνο, θα γνωρίσει τα γεγονότα και τις διαδικασίες, θα καταλάβει ότι η πραγματική αστυνομική έρευνα ουδεμία σχέση έχει με αυτό που περιγράφεται στα βιβλία και ότι οι υποθέσεις θέλουν χρόνο, επιμονή, υπομονή και αφοσίωση, θα κληθεί να διαχειριστεί συναισθήματα, ανθρώπους, προκαταλήψεις, θα νιώσει στο πετσί του την Πολιτεία Περί Δικαίου του Πλάτωνα, θα αναπτύξει σχέσεις πρωτόγνωρες, θα μοιραστεί μαζί τους μια καθημερινότητα που του επιφυλάσσει ένα «ταξίδι στο σκοτάδι» της ανθρώπινης ψυχής θα μάθει πως τα τέσσερα βασικά κίνητρα μιας ανθρωποκτονίας- λαγνεία, αγάπη, μίσος και κέρδος- κρύβουν πίσω τους αμέτρητες διαφορετικές ιστορίες, θα συνειδητοποιήσει πως η δουλειά στο Ανθρωποκτονιών πάει παρέα με τον θάνατο…. Ένας αόρατος συνεπιβάτης που τους ακολουθεί διακριτικά όλη την ώρα.
Οι μέρες και οι μήνες περνούσαν, οι σελίδες γέμιζαν και το ταξίδι του Βαγγέλη Γιαννίση θα του χαρίσει σχέσεις ζωής και ιστορίες που αξίζει να διηγηθεί, να τις σώσει από τη λήθη και να χαρίσει τη δικαίωση σε αυτούς που δεν μπορούν να μιλήσουν πια, σε αυτούς που έμειναν πίσω και σε αυτούς που ξεχάστηκαν. Η μνήμη, άλλωστε είναι, το μόνο που έχουμε ουσιαστικά. Είναι η μόνη απόδειξη πως κάποια στιγμή ήμασταν ζωντανοί, ότι περάσαμε από τον κόσμο. Η λήθη είναι ένας δεύτερος θάνατος.
Όταν υπηρετείς στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών δεν ρωτάς τι θα πάρεις, αναρωτιέσαι τι είσαι ικανός να δώσεις.
(Κωνσταντίνος Χασιώτης, Αστυνομικός Υποδιευθυντής- Τμηματάρχης του Τμήματος Εγκλημάτων Κατά Ζωής και Προσωπικής Ελευθερίας)
Ένας ερευνητής έρχεται αντιμέτωπος με πληθώρα εχθρών. Έναν άγνωστο δράστη. Τον χρόνο. Την κούραση. Τις προσδοκίες της ηγεσίας, των συγγενών του θύματος, της κοινωνίας που νιώθει ανασφάλεια κάθε φορά που η ζωή ενός μέλους της αφαιρείται. Πάνω απ’ όλα, όμως, έχει να αντιμετωπίσει τον ίδιο του τον εαυτό, τις προσωπικές του ανάγκες και επιθυμίες, τη διάθεση και τις εναλλαγές της, τους φόβους και τις ανασφάλειες. Ο εχθρός αυτός είναι ύπουλος, γιατί επιστρέφει σε κάθε εμπόδιο και αποτυχία, μικρή ή μεγάλη, και σε καλεί να πράξεις το ευκολότερο: να τα παρατήσεις.
Πέντε εγκλήματα και πέντε αξιωματικοί της αστυνομίας, με έναν και μοναδικό στόχο: Να τα εξιχνιάσουν. Το σκοτάδι κάνει την Αθήνα να μοιάζει με αδηφάγο κτήνος, κι αυτοί κινούνται μέσα στα σωθικά της.
1. Ένας τοξικοεξαρτημένος βρίσκεται σε ένα δάσος. Αυτό που έβλεπαν οι αστυνομικοί θα μπορούσε να είναι κάποιος νεοκλασικός πίνακας. Ο Εσταυρωμένος Χριστός του Γκόγια….
2. Ένας εισοδηματίας δολοφονείται βίαια στο διαμέρισμά του. Στη μέση του παρκέ υψώνεται μια στοίβα από ρούχα και διάφορα αντικείμενα, ανάμεσα τους κουτιά παπουτσιών, συσκευασίες προφυλακτικών και μπουκάλια αλκοόλ. Από εκεί πηγάζει η έντονη οσμή. Ο θάνατος είναι πάντα μοναχικός, κανείς δεν έρχεται μαζί σου. Η μοναξιά του θύματος μιας ανθρωποκτονίας είναι αβάσταχτη.
3. Άγνωστοι πυροβολούν έναν Ολλανδό σε μια γειτονιά της Αθήνας. Ο θάνατος δεν προήλθε από συντριπτικό κάταγμα κρανίου έπειτα από πτώση, αλλά από σφαίρα. Ο άντρας που κείτεται μπροστά του δεν είναι απλώς νεκρός. Είναι θύμα.
4. Ένα κοριτσάκι εξαφανίζεται από το σπίτι του.
«Έχουμε έναν αστυφύλακα εδώ, ο οποίος πήγε να ξυπνήσει τα παιδιά του και διαπίστωσε πως η κόρη του έλειπε».
5. Η φωτιά έχει αφήσει παντού το σημάδι της… η μυρωδιά του κόβει την ανάσα… Το επίκεντρό της βρίσκεται στο κρεβάτι. Πάνω στα καμένα σεντόνια υπάρχει ένα απανθρακωμένο ανθρώπινο πτώμα.
Έπειτα από έξι αστυνομικά μυθιστορήματα και μια συμμετοχή σε συλλογικό έργο, ο Βαγγέλης Γιαννίσης αφήνει για λίγο τα εγκλήματα των βόρειων χωρών και μας παρουσιάζει τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας 173.
Δεν είναι προϊόν φαντασίας αλλά έχει μυθοπλαστικά στοιχεία. Δεν είναι δημοσιογραφικό άρθρο αλλά βασίζεται στη δημοσιογραφικής λογικής εξιστόρηση ενός πραγματικού γεγονότος. Δεν είναι λογοτεχνικό δοκίμιο, αλλά ακολουθεί τις προσταγές και φόρμες της λογοτεχνικής γραφής. Τι είναι τελικά; Είναι όλα τα παραπάνω.
Φαντασία και πραγματικά γεγονότα ενώνουν τις δυνάμεις τους, κάτω από τη λογοτεχνική πένα του Βαγγέλη Γιαννίση δημιουργώντας έναν εκρηκτικό συνδυασμό που δυναμιτίζει τη σκέψη και καθηλώνει τον αναγνώστη νιώθοντας ότι συμμετέχει στα καταιγιστικά γεγονότα της ιστορίας και καλείται να κατανοήσει, να νιώσει, να συμπονέσει, να θυμώσει, να επικρίνει, αλλά παράλληλα να ταυτιστεί, να επικεντρωθεί και να θαυμάσει έναν -έναν τους πρωταγωνιστές -θύτες, θύματα, ερευνητές- που ζωντανεύουν κάτω από την καθοδήγηση του συγγραφέα. Ή μήπως το αντίθετο;
«Τίποτα δεν γεμίζει τη φαντασία όσο τα πραγματικά γεγονότα» «Δεν χρειάζεται ούτε πρέπει να επινοείς για να γράψεις» (Τομ Γουλφ)
Νon- fiction ή αλλιώς μη μυθοπλαστικό μυθιστόρημα ή δοκίμιο της λεγόμενης «νέας δημοσιογραφίας ή creative non-fiction αφήγημα, ή true crime μυθιστόρημα, όπως και να ονομάσεις το νέο έργο του Βαγγέλη Γιαννίση, ένα είναι σίγουρο: Η Λεωφόρος Αλεξάνδρας 173 αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα του είδους, που πρωτεργάτης ήταν ο Τρούμαν Καπότε με το Εν ψυχρώ και συνεχιστές του κάποιοι από τους αιχμηρότερους Αμερικανούς συγγραφείς και δημοσιογράφους της δεκαετίας του ’60, όπως ο Τομ Γουλφ (Right Stuff), ο Νόρμαν Μέιλερ (The Executioners Song) και η Τζόαν Ντίντιον, και από αυτούς να πάρουν την σκυτάλη νεότεροι όπως ο Μάικλ Μακ Ναμάρα (I’ll Be Gone in the Dark) και ο Έρικ Λάρσον (The Devil in the White City).
Φανερά επηρεασμένος από το βιβλίο του Jonh E. Douglas MindHunter: Inside the FBI’s Elite Serial Unit αλλά και από το Homicide: A Year on the Killing Streets του David Simon, ο Βαγγέλης Γιαννίσης ξορκίζει τους δικούς του δαίμονες, παρουσιάζοντας πέντε true crime ιστορίες, δοσμένες με την ιδιαίτερα αιχμηρή του ματιά, την λογοτεχνικά λεπτοδουλεμένη γλώσσα του, με τη φαρέτρα του γεμάτη από τις εμπειρίες των πέντε συνοδοιπόρων του, με σεβασμό και ειλικρίνεια αλλά και με τους Γιάννη Μαρή και Πέτρο Μάρκαρη να του μισοκλείνουν το μάτι σε κάθε αδιέξοδο.
Θεωρώ πως επάξια διεκδικεί μια θέση ανάμεσά τους.
Τι είναι όμως οι true crime υποθέσεις;
Στους περισσότερους αρέσουν τα παζλ και οι γρίφοι∙ και τα αληθινά εγκλήματα αποτελούν σίγουρα γρίφους που επιζητούν τη λύση ή την κατανόησή τους. Πάντα λοιπόν, τα true crimes κέντριζαν το ενδιαφέρων των αναγνωστών δίνοντάς τους την ευκαιρία να ρίξουν μια ματιά στο μυαλό των ανθρώπων που έχουν διαπράξει ένα ειδεχθές έγκλημα και να βουτήξουν στη σκοτεινή πλευρά της ανθρωπότητας γοητευμένοι από την παρεκκλίνουσα συμπεριφορά, θέλοντας ενστικτωδώς να ανακαλύψουν το «ποιος», «τι», «πότε» και «πού».
Από το 1550 εκατοντάδες φυλλάδια, μπροσούρες, βιβλία και άλλες βιβλιογραφίες του δρόμου για δολοφονίες και άλλα εγκλήματα δημοσιεύονταν στην Αγγλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αργότερα επικράτησε ο Τύπος της Δεκάρας, όπου δημοσιευόταν κάθε εγκληματική ενέργεια, κολούθησαν δημοσιεύσεις σε περιοδικά και εφημερίδες, δοκίμια και βιβλία, μέχρι που φτάσαμε στο 1889 όταν ο σκωτσέζος δικηγόρος William Roughead έγραψε και δημοσίευσε δοκίμια σχετικά με αξιοσημείωτες βρετανικές δίκες δολοφονιών. Για πολλούς θεωρείται ο πατέρας του true crime.
Για ενήλικες αναγνώστες.
Εκδόσεις Διόπτρα.
Δυο λόγια για τον Βαγγέλη Γιαννίση από τον Arne Dahl
“Ο Βαγγέλης Γιαννίσης είναι ένας νέος, παραγωγικός και εξαιρετικά υποσχόμενος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων μέσα από τα οποία κινείται ελεύθερα, τόσο μεταξύ Ελλάδας και Σουηδίας όσο και μεταξύ μυθοπλασίας και αληθινού εγκλήματος. Στα βιβλία του σχετικά με τον Eλληνο-σουηδό αστυνόμο Άντερς Οικονομίδη στο Ερεμπρού, ακολουθεί το σκανδιναβικό noir και ταυτόχρονα με την ελληνική του οπτική παρατηρεί εξωτερικά και εκθέτει τις ιδιαιτερότητες της σουηδικής νοοτροπίας. Ως ανήσυχος και με δημιουργική διάθεση συγγραφέας, στο νέο του βιβλίο καταπιάνεται με τα true crimes, μεταφέροντας το ύφος της σκανδιναβικής σχολής που έχει ενστερνιστεί και του ταιριάζει, στην ελληνική πραγματικότητα. Τα βιβλία του είναι άρτια, γεμάτα δράση και μυστήριο. Είναι πραγματικά συναρπαστικά!”
Μια φράση από καρδιάς για τον Βαγγέλη Γιαννίση από τον Δημήτρη Σίμο
“Ο Βαγγέλης είναι φίλος, οπότε κάθε μου λέξη δεν μπορεί να είναι αντικειμενική∙ αντικειμενικό είναι πως ο Βαγγέλης είναι από τις ισχυρότερες, λογοτεχνικές πένες στην ελληνική αστυνομική λογοτεχνία“.
BOOK SECRET από τον Βαγγέλη Γιαννίση
- ‘Παππούς’ του βιβλίου είναι το Homicide του David Simon. Ο συγγραφέας πέρασε έναν χρόνο μαζί με 4 ντετέκτιβ του τμήματος ανθρωποκτονιών στη Βαλτιμόρη, παρακολουθώντας τις έρευνές τους για την εξιχνίαση τεσσάρων υποθέσεων, αλλά και τις ζωές τους.
- Οι περισσότερες επισκέψεις στη ΓΑΔΑ για τις συνεντεύξεις των αξιωματικών έγιναν βραδινές ώρες, μετά τις 10-11.
- Η Λεωφόρος ήταν το πρώτο βιβλίο που έγραψα χρησιμοποιώντας το πρόγραμμα Scrivener και όχι το words ή το pages.
- Επέλεξα να δώσω στον “Ευαγγέλου” το όνομα Σωτήρης εξαιτίας της αγάπης του πραγματικού “Ευαγγέλου” στον επιθεωρητή Σάλβο Μονταλμπάνο (μιας και Σάλβο = Σωτήρης στα ιταλικά). Ο ήρωας των μυθιστορημάτων του Ιταλού συγγραφέα Αντρέα Καμιλλέρι- αστυνομικός διευθυντής στη φανταστική πόλη Βιγκάτα της Σικελίας – Σάλβο Μονταλμπάνο – αγωνίζεται για την εξιχνίαση εγκλημάτων της μαφίας, δολοφονίες ,απαγωγές και πολλές περιπτώσεις παρανομίας. Ο αντι-ήρωας Μονταλμπάνο βρίσκει πάντα λύση στα αστυνομικά μυστήρια, βασιζόμενος στην διαίσθησή του και τις ερευνητικές του ικανότητες.
- Οι “Εντ” και “Τεντ”, δύο εκτελεστές που αναφέρονται στο βιβλίο, είναι αναφορές στους Εντ Κέμπερ και Τεντ Μπάντι.
Ο Τεντ Μπάντι ήταν Αμερικανός κατά συρροή δολοφόνος, απαγωγέας, βιαστής, διαρρήκτης και νεκρόφιλος, ο οποίος κρίθηκε ένοχος για τη δολοφονία ενός σημαντικού αριθμού γυναικών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, μεταξύ των οποίων και μικρών κοριτσιών.
Ο Εντ Κέμπερ είναι αμερικανός κατά συρροή δολοφόνος, βιαστής, κανίβαλος, και νεκρόφιλος που δολοφόνησε δέκα άτομα, συμπεριλαμβανομένων της γιαγιάς του, του παππού του και της μητέρας του, γνωστός και ως ο δολοφόνος των φοιτητριών.
- Είναι το πρώτο βιβλίο που έγραψα αποκλειστικά καθισμένος σε γραφείο και όχι γράφοντας και σε κρεβάτι/καναπέ.
Με μια ματιά
- Δεν είναι προϊόν φαντασίας αλλά έχει μυθοπλαστικά στοιχεία. Δεν είναι δημοσιογραφικό άρθρο αλλά βασίζεται στη δημοσιογραφικής λογικής εξιστόρηση ενός πραγματικού γεγονότος. Δεν είναι λογοτεχνικό δοκίμιο, αλλά ακολουθεί τις προσταγές και φόρμες της λογοτεχνικής γραφής. Τι είναι τελικά; Είναι όλα τα παραπάνω… Φαντασία και πραγματικά γεγονότα ενώνουν τις δυνάμεις τους, κάτω από τη λογοτεχνική πένα του Βαγγέλη Γιαννίση δημιουργώντας έναν εκρηκτικό συνδυασμό που δυναμιτίζει τη σκέψη και καθηλώνει τον αναγνώστη νιώθοντας ότι συμμετέχει στα καταιγιστικά γεγονότα της ιστορίας.
Το Soundtrack του βιβλίου
Jazz tribute to Manos Hadjidakis/The ballad of feelings and Hallucinations
Come With Me (kashmir instrumental )- Puff Daddy
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Λεωφόρος Αλεξάνδρας 173 |
| Συγγραφέας: | Βαγγέλης Γιαννίσης |
| Εκδόσεις: | Διόπτρα, Μάρτιος 2021 |
| Σχεδιασμός εξωφύλλου: | Ελένη Οικονόμου |
| Επιμέλεια-Διορθώσεις: | Χρίστος Κυθρεώτης |
| Σελίδες: | 352 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,5 |
| ISBN: | 978-960-653-270-2 |
