Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 9+ (target 9-12) – Λογοτεχνία για παιδιά
Δυστυχώς η ισορροπία της φύσης ορίζει ότι η υπεραφθονία ονείρων συνεπάγεται μια αυξημένη πιθανότητα για εφιάλτες.
Πήτερ Ουστίνωφ
Μια ιστορία περιβαλλοντικής ενσυναίσθησης με κεντρική ηρωίδα την εντεκάχρονη Μαρία που έχει την ικανότητα να αφουγκράζεται και να μιλά στη φύση.
Περί τίνος πρόκειται
«Όλα έγιναν ξαφνικά…Μέσα σε λίγη ώρα, ένα αποπνικτικό απόγευμα του καταραμένου Ιούνη, που έχει μείνει στην ιστορία ως ο θερμότερος όλων των εποχών, μετατράπηκε σε εφιάλτη. Ένας τεράστιος ανεμοστρόβιλος άρχισε να στριφογυρίζει τα πάντα με ιλιγγιώδη ταχύτητα, φέρνοντας μαζί του καταρρακτώδη βροχή. Κανείς δεν είχε ξαναζήσει κάτι τέτοιο στη μικρή πόλη…»
Η πόλη όπου ζούσε η εντεκάχρονη Μαρία με την οικογένειά της πλήττεται από μια πρωτόγνωρη καταστροφή. Όλα τα στοιχειά της φύσης έμοιαζαν να έχουν παραταχθεί σε μια παράξενη και οργισμένη διαμαρτυρία, ανεμοστρόβιλοι με ιλιγγιώδη ταχύτητα, βροχή που έπεφτε σαν αδιόρατη κουρτίνα, άνεμοι λυσσομανούσαν, η μανιασμένη θάλασσα κατάπινε τα πάντα στο διάβα της και ο εκκωφαντικός θόρυβος που αντηχούσε από άκρη σε άκρη. Κάθε στιγμή που περνούσε η κατάσταση χειροτέρευε. Όσοι ήθελαν να σωθούν έπρεπε να φύγουν αμέσως. Μέσα σε λίγη ώρα η πόλη είχε καταστραφεί ολοκληρωτικά.
Οι γονείς της Μαρίας μάζεψαν ότι μπορούσαν και μαζί με τα τρομοκρατημένα παιδιά τους μπήκαν στο αυτοκινούμενο τροχόσπιτο τους και έφυγαν άρον άρον, δίχως να έχουν προορισμό. Ώσπου μετά από αρκετές ώρες, σταμάτησαν σε ένα ξέφωτο περιτριγυρισμένο από δέντρα που φαινόταν ήσυχο και ασφαλές. Βρισκόντουσαν στην άκρη του δάσους.
Την επόμενη μέρα όλα έμοιαζαν ήρεμα και τίποτα δεν μαρτυρούσε τον εφιάλτη της προηγούμενης ημέρας. Οι γονείς της Μαρίας προσπαθούσαν να τακτοποιήσουν ότι μπορούσαν, ο μικρός αδερφός της ήταν αποκαμωμένος από το κλάμα και κοιμόταν του καλού καιρού και η Μαρία άρχισε να κάνει βόλτες ανάμεσα στα δέντρα, μέχρι που ένα μουρμουριστό κελάρυσμα της κίνησε την περιέργεια. Χωρίς να το πολυσκεφτεί κατηφόρισε την πλαγία. Ένα ποταμάκι που κυλούσε μέσα στο δάσος, δημιουργώντας μικρούς καταρράχτες έμοιαζε να τραγουδά για εκείνη. Η Μαρία διάλεξε το πιο όμορφο μέρος, κάτω από μια ιτιά, και έτσι αποκαμωμένη όπως ήταν, αποκοιμήθηκε.
«Την είδες , πλάτανε, την είδες; Φυσικά και την είδα, βρε ιτιά!
….
«Μα… εσείς μιλάτε κανονικά! Και πρώτη φορά ακούω δέντρα να μιλάνε!»
Κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της Μαρίας σε έναν κόσμο φυσικό, ίσως και μεταφυσικό, πέρα από κάθε λογική αλλά και με απόλυτη λογική, πέρα από συμβιβασμούς και άνευ κριτικής σκέψης αποδοχές, ένα ταξίδι σε ένα γνώριμο αλλά στην πραγματικότητα άγνωστο κόσμο. Ένα ταξίδι στον κόσμο της ΦΥΣΗΣ.
Εστιάζοντας
Τα τελευταία χρόνια όλοι ακούμε για την κλιματική αλλαγή, ένα από τα κορυφαία ζητήματα της ανθρωπότητας. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, η ξηρασία, η ανυδρία, η αύξηση των βροχών, η σταδιακή περιβαλλοντική καταστροφή, τα επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα, η υπερκατανάλωση των φυσικών πόρων, η οικονομική υπερδραστηριότητα των ανθρώπων, η απομάκρυνση από τη φύση.
Όμως, τι πραγματικά ξέρουμε για αυτά τα καίρια ζητήματα και τι επιβάλλεται να κάνουμε όλοι οι κάτοικοι της Γης; Μήπως η ίδια η φύση μπορεί να μας προσφέρει λύσεις; Ποιες φωνές είναι αυτές που θα μας αποκαλύψουν μια αλήθεια που μπορεί να μας αποκαθηλώσει από τον θρόνο της κυριαρχίας του πλανήτη; Άραγε είμαστε έτοιμοι τις ακούσουμε;
Ο Θοδωρής Αραμπατζής μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, που δεν είναι ακόμα μυημένο στα μονοπάτια της ανθρωποκεντρικής κυριαρχίας και της ανωτερότητας του ανθρώπινου είδους, που είναι άμαθο στις πλασματικές προκαταλήψεις, που δεν το έχει καλύψει το πέπλο της απάθειας, της αδράνειας, της ματαιοδοξίας, της αλαζονείας, της απληστίας και του εγωκεντρισμού, που είναι ικανό να ακούσει, να μάθει, να αποδεχθεί και να πράξει, μας παρουσιάζει μια διαφορετική οπτική του κόσμου μας, συνθέτοντας ένα παραμύθι γεμάτο αλήθειες.
Ποιοι είναι οι πιο εξελιγμένοι οργανισμοί του πλανήτη; Ποιοι έχουν καταφέρει να κλωνοποιηθούν ή να αναγεννηθούν; Υπάρχουν αθάνατοι οργανισμοί; Μήπως οι ατέλειες και αδυναμίες είναι στην πραγματικότητα ικανότητες και δυνατότητες; Επικοινωνούν μεταξύ τους τα δέντρα, τα φυτά; Αισθάνονται; Η προσφορά και η ζήτηση είναι ποσοτικά ανάλογες; Πώς οι πράξεις των ανθρώπων επηρεάζουν την φύση; Μήπως αυτό που θεωρούσαμε μέχρι τώρα λογικό τελικά είναι αντίθετο με τους κανόνες της φύσης; Μπορούμε να μάθουμε, να αλλάξουμε και να δράσουμε;
Κάτω από την συγγραφική πένα του Θοδωρή Αραμπατζή, ενώνεται η φωνή της Μαρίας με τις ηχηρές φωνές των δέντρων απαντώντας σε πολλά ερωτήματα που γεννιούνται για την ίδια τη Δημιουργία του κόσμου και αποκαλύπτοντας τα πιο συγκλονιστικά μυστικά μιας τεράστιας αρμονικής και απόλυτα ισορροπημένης κοινωνίας που δεν είναι άλλη από την φύση. Παράλληλα, μέσα από το ταξίδι αυτό στον φυσικό κόσμο, ο συγγραφέας μας μιλά για την αξία της φιλίας, της αποδοχής, τους δεσμούς της οικογένειας, τη δύναμη της πίστης, τη ικανότητα της ενσυναίσθησης, αλλά και για το νόημα της ίδιας της ζωής, μετατρέποντάς το σε ένα ταξίδι γνώσης, δύναμης και αυτογνωσίας.
Ο συγγραφέας με λόγο λιτό και άμεσο, έξυπνους διαλόγους, εναλλαγές ύφους και ρυθμού, όμορφη πλοκή, ειλικρίνεια, πληθώρα πληροφοριών και καλά σκιαγραφημένους χαρακτήρες, εκθέτει σφαιρικά το πρόβλημα, το προσεγγίζει από κάθε πλευρά, οικολογική επιστημονική- κοινωνική- φιλοσοφική, προσπαθώντας να ευαισθητοποιήσει και να κινητοποιήσει τους νεαρούς αναγνώστες, αλλά και να τους εμπνεύσει, εξοπλίζοντας τους με επιχειρήματα αφυπνίζοντας την περιβαλλοντική τους συνείδηση.
«Αρκεί να με κοιτάξεις προσεκτικά από πάνω ως κάτω και θα τα καταλάβεις όλα. Είμαι ένα τεράστιο δέντρο. Δεσπόζω στην κορυφή ενός ψηλού λόφου. Προκαλώ το δέος ακόμα και στους ανθρώπους. Για φαντάσου πόσο μοναχικός και ακατάδεχτος θα ήταν κάποιος άνθρωπος στη θέση μου. Εγώ όμως είμαι το ακριβώς αντίθετο. Τα κλαδιά μου είναι γεμάτα πουλιά. Τα κελαηδίσματά τους αντηχούν σε όλη την περιοχή. Ο κορμός μου είναι σκαμμένος σε εκατό μεριές. Μυρμήγκια, μέλισσες, σφήκες και σκίουροι φωλιάζουν μέσα μου και με περιτριγυρίζουν συνεχώς από πάνω μέχρι κάτω. Η βόρεια πλευρά μου έχει καταληφθεί από τα βρύα. Ψάξε δίπλα στις ρίζες μου και θα βρεις μανιτάρια…»
Τα ασπρόμαυρα σκίτσα αλλά και οι ολοσέλιδες εικόνες της Δέσποινα Μανώλαρου, αποπνέουν ευαισθησία, καλαισθησία, λιτότητα και εκφραστικότητα, δημιουργώντας ευχάριστες οπτικές αποδόσεις του κειμένου.
Για αναγνώστες 9+ ετών.
Εκδόσεις Μεταίχμιο
Απόσπασμα
Διαβάστε απόσπασμα εδώ
Το Soundtrack του βιβλίου
Έχουνε φωνή τα δέντρα ~ Σαββερια Μαργιολα
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Η φωνή των δέντρων |
| Συγγραφέας: | Θοδωρής Αραμπατζής |
| Εικονογράφος: | Δέσποινα Μανώλαρου |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, Νοέμβριος 2022 |
| Διόρθωση τυπογρ. δοκ.: | Κατερίνα Λελούδη |
| Επιμέλεια έκδοσης: | Θοδωρής Τσώλης |
| Σελίδες: | 240 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,5 |
| ISBN: | 978-618-03-3218-6 |
