Κάπου μακριά απ’ όλους και όλα υπάρχει ένα χωριό που πιο πολύ μοιάζει με νησί. Ένας στενός χωμάτινος δρόμος το ενώνει με τη στεριά. Τ’ όνομα του Γοργονοχώρι, απομονωμένο, με λιγοστούς κατοίκους το χειμώνα και πολλούς επισκέπτες το καλοκαίρι. Τότε το χωριό μεταμορφώνεται και αποκτά ζωή, έρχονται συγγενείς, παιδιά και εγγόνια. Τα βράδια μαζεύονται στις αυλές και λένε ιστορίες από τα παλιά. Κάποιοι τις πιστεύουν, κάποιοι όχι. Και συνέβη κάποτε στο Γοργονοχώρι. Δυο παιδιά, ο Νικολής και ο Γιώργης ζήτησαν από τον παππού να τους διηγηθεί μια ιστορία.
«Λένε ότι πριν πολλά πολλά χρόνια τούτο το χωριό το επισκέπτονταν τρεις γοργόνες η Λήδα, η Λεώνη και η Λητώ. Όχι πάνω στη στεριά αλλά εκεί πίσω από τους μεγάλους βράχους, στην παραλία των Γοργόνων, όπως την ονόμασαν αργότερα».
Μια ιστορία με γοργόνες που βγαίνουν στα ρηχά νερά για παιχνίδια όμως ποτέ κανείς δεν κατάφερε να δει από κοντά. Άκουγαν μόνο τις φωνές τους από μακριά γι’ αυτό και ήξεραν τα ονόματα τους. Κανείς εκτός από ένα χωριανό που από περιέργεια κρύφτηκε πίσω από ένα βράχο και περίμενε για ώρες ώσπου εμφανίστηκαν. Κρυφάκουσε τα λόγια τους και για μια γοργόνα, τη Λητώ, που ήθελε να βγει στη στεριά για λίγο. Όμως οι αδελφές της την προειδοποίησαν ότι αν βγει στη στεριά όχι μόνο θα ξεχάσει την καταγωγή της αλλά και θα χάσει και την αθανασία της. Όμως ένας θόρυβος τρόμαξε τις γοργόνες και βούτηξαν στο νερό εκτός από τη Λητώ με μακριά κατακόκκινα μαλλιά που του χαμογέλασε και βούτηξε κι αυτή. Ο Θοδωρής έτρεξε να πει σε όλους όσα άκουσε εκείνη τη μέρα πίσω από τα βράχια. Όμως κανείς δεν τον πίστεψε και όλοι τον έλεγαν τρελό και του έμεινε παρατσούκλι ο Τρελοθόδωρας.
Χρόνια μετά μια γυναίκα με κατακόκκινα μαλλιά εμφανίστηκε στο χωριό και κάποιοι θυμήθηκαν τον παλιό μύθο της γοργόνας. Όμως δεν ξανακούστηκαν γέλια και φωνές στην παραλία των γοργόνων. Η Ελένη όπως την ονόμασαν έμεινε κοντά τους, παντρεύτηκε και έπαψαν να μιλούν για εκείνη. Και κάπου εκεί, ο μύθος της γοργόνας αρχίζει να ζωντανεύει ξανά…
Μια ιστορία που ξεκινά από ένα παλιό μύθο που διηγείται ο παππούς για τις γοργόνες και φτάνει στο σήμερα. Με έξυπνο τρόπο δένει το παρελθόν με το παρόν, με αφηγητή τον παππού, που διηγείται την ιστορία στα εγγόνια του και μεγαλώνει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Τι γίνεται όμως όταν το παραμύθι συμβαίνει στην πραγματική ζωή; Πως οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τη διαφορετικότητα και έλκονται από την περιέργεια να μάθουν πληροφορίες που αφορούν την προσωπική ζωή των άλλων; Για άλλη μια φορά ο Βασίλης Κουτσιαρής με δεξιοτεχνία καταφέρνει να μας μεταφέρει από το μακρινό παρελθόν στο σήμερα και να αποδείξει ότι το παραμύθι δεν διαφέρει και πολύ από την πραγματική ζωή.
Η εικονογράφηση είναι της Κατερίνας Βερούτσου και δένει αρμονικά με το κείμενο, θαρρείς σε ταξιδεύει σε μια άλλη εποχή και σε ένα ονειρικό τόπο. Χαρακτηριστική η οικογενειακή φωτογραφία σε κάδρο της Ελένης -που όλοι πίστευαν ότι ήταν γοργόνα- με τον άντρα της και τη μικρή της κόρη, με κατακόκκινα μακριά μαλλιά. Αλλά και η εικόνα της γοργόνας που είναι ξαπλωμένη στην αμμουδιά και εικονίζεται στο εξώφυλλο του βιβλίου, θυμίζει πίνακα ζωγραφικής με μοτίβα και έντονα χρώματα.
Μπορείτε να αναζητήσετε πληροφορίες για τις γοργόνες καθώς και άλλους μύθους. Η γοργόνα, αγαπημένο σύμβολο των ναυτικών, δεσπόζει στην πλώρη του καραβιού για να διώχνει τα μεγάλα κύματα και να δίνει δύναμη και προστασία στο πλήρωμα. Στη Μυθολογία οι γοργόνες ήταν η Σθενώ, η Ευρυάλη και η Μέδουσα, το κεφάλι της οποίας έκοψε ο Περσεύς, μιας και ήταν η μόνη θνητή από τις τρεις. Το όνομα Σθενώ παράγεται από το ρήμα «σθένω», που σημαίνει είμαι δυνατός, έχω ισχύ. Το όνομα Ευρυάλη παράγεται από το «ευρύς» και το αλς (γεν. αλός) και σήμαινε την πλατιά θάλασσα. Μαζί με τη Σθενώ συμβόλιζαν την δύναμη και την απεραντοσύνη της θάλασσας. Η τρίτη γοργόνα, η Μέδουσα, είναι η κυρίως γοργόνα γύρω από την οποία πλέκονται οι διάφοροι μύθοι. Το όνομά της παράγεται από το ρήμα «μέδω» που σημαίνει άρχω, κυβερνώ, προστατεύω. Η Μέδουσα σήμαινε τη βασίλισσα, την προστάτιδα, αυτή που είχε οριστεί να φυλάει κάτι. Ο Ησίοδος μας λέει ότι οι γοργόνες κατοικούσαν μακριά, στις εσχατιές της νύχτας, πέρα από τον Ατλαντικό ωκεανό, εκεί όπου κατοικούσαν οι Εσπερίδες. Στα νεότερα χρόνια, και σε μια παράδοση που φτάνει μέχρι τις μέρες μας, ο λαός ήθελε την γοργόνα να είναι αδερφή του Μ. Αλεξάνδρου.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κόκκινη κλωστή δεμένη σε μια ιδιαίτερη έκδοση και προτείνεται για παιδιά πρωτοσχολικής ηλικίας που αρχίζουν να διαβάζουν αλλά και σε μεγαλύτερα. Εμείς σας το προτείνουμε για πολλές αναγνώσεις από μικρούς και μεγάλους, παππούδες και γιαγιάδες.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Η τέταρτη γοργόνα |
| Συγγραφέας: | Βασίλης Κουτσιαρής  |
| Εικονογράφηση: | Κατερίνα Βερούτσου |
| Εκδόσεις: | Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, Νοέμβριος 2015 |
| ISBN: | 978-618-5151-09-6 |
