Η νίκη της χελώνας, Παραμύθι του Καμερούν
Τα ζώα αποφάσισαν κάποτε, παλιά να εκλέξουν αρχηγό. Συγκεντρώθηκαν λοιπόν σε ένα μεγάλο δάσος για να αποφασίσουν ποιος είναι ο καταλληλότερος. Το κάθε ζώο πρόβαλλε και το δικό του χαρακτηριστικό προκειμένου να πείσει τα υπόλοιπα για την καταλληλότητά του να επιλεγεί αρχηγός. «Ο Δυνατότερος πρέπει να γίνει αρχηγός» φώναξε το λιοντάρι, «ο πιο παχύς» φώναξε ο ελέφαντας, «όποιος έχει στόμα μεγάλο», φώναξε ο κροκόδειλος… Ανάμεσα στα άλλα ζώα ήταν και μια χελώνα η οποία πρότεινε να γίνει αρχηγός όποιος περπατάει αργά αλλά σταθερά. Η χελώνα όμως είχε αδύνατη φωνή και μες στην οχλοβοή και τη φασαρία δεν την άκουγε κανείς. Για αρκετή ώρα φώναζαν τα ζώα αλλά δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν. Έτσι αποφάσισαν να παραβγούν στο τρέξιμο κι ο γρηγορότερος να γίνει αρχηγός. Η χελώνα πολύ σοφά μιλώντας, είπε ότι το σωστό θα ήταν να γίνει αρχηγός ο πιο γρήγορος στο νου και συνεπώς θα έπρεπε να παραβγούν στην εξυπνάδα. Μα η χελώνα όπως προείπαμε είχε αδύνατη φωνή και δεν την άκουγε κανείς. Ο αγώνας ξεκίνησε λοιπόν και η χελώνα ζήτησε απ την αντιλόπη να την αφήσει να σκαρφαλώσει στη ράχη της για να νιώσει πως είναι να τρέχει κάποιος τόσο γρήγορα. Η αντιλόπη δέχτηκε κι έτρεξε τόσο γρήγορα που σε λιγάκι έβλεπε την γραμμή τερματισμού. Τότε τίναξε με δύναμη το κορμί της και η χελώνα πετάχτηκε μπροστά στο τέρμα πρώτη. Τα ζώα ζητωκραύγαζαν επευφημώντας την χελώνα κι έτσι δεν την άκουγαν που εξηγούσε πως η αντιλόπη τερμάτισε πρώτη… βλέπετε η χελώνα είχε αδύνατη φωνή.
Πολύ όμορφη ιστορία που αποδυναμώνεται όταν την περιγράφεις, καθώς η ομορφιά της βρίσκεται στον τρόπο που η συγγραφέας την έχει μεταφέρει στο βιβλίο της. Οι επαναλήψεις, η απόδοση του δικαίου μέσω ενός τυχαίου περιστατικού, αλλά και τα σημαντικά νοήματα που μπορεί να διακρίνει κανείς πέρα από την απολαυστική ιστορία την παρμένη από το ζωικό βασίλειο, αλλά με σαφείς αναφορές στο ανθρώπινο, είναι μερικά μόνο από τα δυνατά στοιχεία της. Πολύ ωραία και η απόδοση μέσω των εικόνων του Αλέκου Φουντουκλή του αγώνα τρεξίματος τόσο στην ασπρόμαυρη όσο και στην έγχρωμη εκδοχή του. Η Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου μας είπε για το παραμύθι αυτό: «Το Παραμύθι από το Καμερούν “Η νίκη της Χελώνας” το διηγήθηκε ο William Mutchia, διευθυντής στο Καμερούν του Κέντρου Προώθηση Βιβλίων στην Αφρική. Με εντυπωσίασε η κάποια σχέση του παραμυθιού με τον μύθο του Αισώπου.»
Hελνιπλεξική αξιοποίηση: Τα παιδιά αγάπησαν αμέσως αυτή την ιστορία! Έβαλαν μικρά ζωάκια στις πλάτες τους και προσπαθούσαν να τα τινάξουν όσο το δυνατόν μακρύτερα, είπαν την άποψή τους για την εκλογή αρχηγού και έπειτα μιμηθήκαμε… μια συζήτηση παρμένη από το ζωικό βασίλειο. Μιλήσαμε δυνατά λέγοντας ο καθένας τα δικά του λόγια και ηχογραφήσαμε τη συζήτησή μας. Όποιος φωνάζει δυνατότερα έχει και δίκιο; Ψιθύρισε στο τέλος μια γαντόκουκλα Χελώνα και όλοι ησυχάσαμε για να το σκεφτούμε.
Το όνειρο του Γιόμο, Παραμύθι από την Γκάνα
«Στο παραμύθι από την Γκάνα, “Το όνειρο του Γιόμο”, που το διηγήθηκε η Juliana Sackey, υποδιευθύντρια της Παιδικής Βιβλιοθήκης της πατρίδας της με εντυπωσίασε ο θαυμάσιος τρόπος που τονίζεται η αξία του πνεύματος έναντι της ύλης, η “αθανασία” των μύθων σε αντίθεση με τη φθαρτότητα των υλικών αποκτημάτων. H τελική δομή, οι διάλογοι και ο αφηγηματικός τρόπος είναι ό,τι πρόσθεσα εγώ στην ελληνική εκδοχή.» Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου. Υπέροχη η Τρίτη και τελευταία ιστορία του βιβλίου Παραμύθια από την Αφρική! Το όνειρο ενός ανθρώπου να αποχτήσει μια όμορφη φορεσιά γίνεται πραγματικότητα έπειτα από σκληρή δουλειά. Όμως τίποτα δεν κρατά για πάντα κι όπως όλα τα υλικά σε τούτο τον κόσμο, η φορεσιά κάποια στιγμή φθείρεται. Έτσι αρχίζει μια ιστορία, όπου η φθαρμένη φορεσιά γίνεται ένα όμορφο γιλέκο, ένα θαυμάσιο καπέλο, ώσπου καταλήγει να μείνει ένα μόνο μικρό κομμάτι υφάσματος κατάλληλο μόνο για την κατασκευή ενός… κουμπιού. Κι αν αναρωτιέστε τι έγινε το κουμπί θα σας απαντήσουμε ότι έγινε μια ιστορία που όταν τη διαβάσετε σίγουρα θα την απολαύσετε. Και σε αντίθεση με τα υλικά αγαθά που φθείρονται, οι καλές ιστορίες αντέχουν στον χρόνο.
Η ελνιπλεξική αξιοποίηση: Τι κάθεστε λοιπόν; Συλλέξτε κουμπιά και προτρέψτε τα παιδιά να αφηγηθούν την ιστορία τους. Αν υποβοηθήσουμε και με ερωτήσεις του τύπου σε ποιο ρούχο ήταν ραμμένο το κουμπί, ήτανε με άλλα πολλά κουμπιά ή ζούσε εκεί μοναχικά, σε ποιον ανήκε το ρούχο κλπ σίγουρα τα παιδιά θα δημιουργήσουν μοναδικές ιστορίες. Κι ύστερα μπορούμε να επεκταθούμε και σε άλλα αντικείμενα κι όλα μαζί αταίριαστα μεταξύ τους, μπορούν να συναντηθούν σε μία ιστορία…
Ένα ταξίδι λοιπόν στην Αμερική λοιπόν έγινε η αφορμή για τα Παραμύθια από την Αφρική! Κι όταν αναρωτηθήκαμε αν αφηγήθηκε και η ίδια η συγγραφέας κάποιο παραμύθι στο συνέδριο στην Αμερική με θέμα «Βιβλία και τηλεόραση για παιδιά» εκπροσωπώντας την Ελλάδα, η Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου απάντησε: “Bέβαια! Το παραμύθι Ο καπετάνιος και τ’ αυγά, που περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου Ένα κουκί και δυο ρεβίθια κάνουν τρία παραμύθια”
Ευχαριστούμε θερμά τη συγγραφέα Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου για τα σχόλια και τις αναμνήσεις που μοιράστηκε με το elniplex.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Παραμύθια από την Αφρική |
| Συγγραφέας: | Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου |
| Εικονογράφηση: | Αλέκος Φουντουκλής |
| Εκδόσεις: | Πατάκης |
| Σελίδες: | 48 |
| Μέγεθος: | 22 Χ 22 |
| ISBN: | 978-960-164-670-1 |
