Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 5+ (target 5-8) – Silent εικονοβιβλίο για παιδιά
Πόλεμος είναι όταν αλληλοσκοτώνονται άνθρωποι που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, επειδή κάποιοι άλλοι, που γνωρίζονται καλά μεταξύ τους, δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν.
Πωλ Βαλερύ
Σπουδαίο βουβό εικονοβιβλίο από τον Νικολάι Ποπόφ που φανερώνει την Αποκάλυψη του πολέμου.
Περί τίνος πρόκειται
Ο Βάτραχος απολαμβάνει ένα ήρεμο απόγευμα συντροφιά με ένα λουλούδι που έχει κόψει, όταν εμφανίζεται ένας ποντικός που ζηλεύει και αποφασίζει να πάρει το λουλούδι για τον εαυτό του.
Ο Ποντικός καταφέρνει και το αρπάζει με το ζόρι, αλλά τότε ο Βάτραχος καλεί ενισχύσεις. Πολύ γρήγορα η διαμάχη κλιμακώνεται κι εξελίσσεται σ’ έναν άγριο πόλεμο. Στο τέλος θα θυμάται κανείς στ’ αλήθεια πώς ξεκίνησαν όλα και γιατί πολέμησαν τόσο βάναυσα;
Ένα βιβλίο φωτισμένο, ένα σπουδαίο έργο τέχνης και μια ιστορία που αποτυπώνει με αξέχαστο τρόπο το τίμημα του πολέμου.
Ένα τρυφερό παραμύθι που αγγίζει την καρδιά και το μυαλό ακόμα και του μικρότερου αναγνώστη.
Εστιάζοντας
Η παράνοια του πολέμου, η αδιανόητη έκταση που μπορεί να λάβει ο παραλογισμός οδηγώντας στην απόλυτη καταστροφή. Μέσα από εικόνες όπου ο σουρεαλισμός κυριαρχεί και αναδεικνύει τη σύγκρουση που ξεκινά από ένα τίποτα για να φτάσει στο τίποτα του μαύρου και της ολικής έκλειψης του πολιτισμού.
Ο βραβευμένος και συχνά διακριθείς Ρώσος εικονογράφος Νικολάι Ποπόφ ζωγραφίζει βήμα βήμα την ψύχωση στην οποία εμπλέκονται βήμα βήμα δύο στρατοί από την απλή παρεξήγηση ενός μέλους εκ του καθενός, καταγράφοντας τους συνεχείς εξοπλισμούς, τις μάχες, υποχωρήσεις και επανακάμψεις, την κλιμάκωση μέχρι την τελική εξόντωση και την επιστροφή στην αρχική εικόνα σε ένα εντελώς όμως, αυτή τη φορά, διαφορετικό περιβάλλον. Ένα απογυμνωμένο τοπίο που δείχνει που οδηγεί η φρίκη του πολέμου.
Βάτραχοι και ποντίκια, εξανθρωπισμένα, γίνονται οι εκφραστές του πολεμικού ιδεώδους και της υπερίσχυσης. Αν λάβει κανείς υπόψη του ότι το βιβλίο εκδόθηκε το 1996, επτά χρόνια μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και την αρχή του τέλους των κομμουνιστικών καθεστώτων και του τριακονταετούς και πλέον ψυχρού πολέμου, μοιάζει ίσως μερικώς παράξενο ότι πραγματεύεται μια τέτοια ψυχροπολεμική κατάσταση όπου ο ένας έψαχνε μια γρατζουνιά του άλλου για να ματοκυλήσει την υφήλιο, να στρέψει πυραύλους πάνω του, να στείλει στρατιές κατασκόπων στα κέντρα αποφάσεων του απέναντι. Ας μη γελιόμαστε όμως. Η μόλις μετασοβιετική Ρωσία είχε προβλήματα με την Τσετσενία, είχε ανοιχτά μέτωπα και διαφορές με αρκετά σημεία της πρώην Σοβιετικής επικράτειας (Κριμαία κτλ) τα οποία τα βλέπουμε όλοι πλέον σε εξέλιξη με τον πόλεμο της σημερινής Ρωσίας του Πούτιν με την Ουκρανία του Ζελένσκι. Το 1996 ο Γκορμπατσόφ δεν θεωρείται πια σωτήρας, ούτε δημοφιλής, πρόεδρος εκλέγεται ο Μπορίς Γιέλτσιν, ενώ οι Ρώσοι είναι τραυματισμένοι από πολέμους, κομμουνιστικό καθεστώς, περεστρόικες και μετάβαση στο μετακομμουνιστικό μπλοκ. Η φτώχεια βαράει κόκκινο, η ελίτ είναι πολύ μικρή, οι ανισότητες τεράστιες. Ο Ποπόφ βλέπει ότι τίποτα δεν έχει φύγει από το κάδρο. Έχει ζήσει τους Ναζί, τους Γερμανούς αιχμαλώτους, τους ανάπηρους Ρώσους που επέστρεφαν σπίτι, εκείνους που δεν γύρισαν ποτέ. Είδε το μακελειό με τα μάτια του. Τίποτα δεν έφυγε. Όλα είναι εκεί.
“Έφτιαξα αυτό το βιβλίο γιατί πιστεύω πως, αν τα παιδιά καταλάβουν την ανοησία του πολέμου, αν μπορέσουν να δουν πόσο εύκολα μπορεί κανείς να μπει σε έναν κύκλο βίας, τότε ίσως καταφέρουν να επέμβουν δυναμικά για την ειρήνη στο μέλλον“, γράφει ο Ποπόφ στο προλογικό σημείωμα του βιβλίου του. Το βιβλίο ήρθε στην Ελλάδα το 1999 από τις εκδόσεις Άμμος με τίτλο Οι μεγάλοι παίζουν τον πόλεμο, γιατί; με κείμενο που έγραψε η σπουδαία Μαριανίνα Κριεζή πάνω στις εικόνες του Νικολάι Ποπόφ. Τώρα, οι Εκδόσεις Πατάκη (Οκτώβριος 2022) το εκδίδουν στην αυθεντική, silent μορφή του, επιτρέποντας στο σπουδαίο αυτό εικονοβιβλίο να πει τα πάντα μέσα από τη δύναμη των εικόνων του.
Ο πόλεμος είναι σχεδόν παντού και πάντα ο ίδιος. Ο Ποπόφ κατορθώνει να δημιουργήσει μια θαυμάσια ιστορία όπου η δύναμη των εικόνων, εικαστικά, αισθητικά, σημειολογικά, αφηγηματικά συγκλονίζουν με την ένταση, την αλήθεια, την αρτιότητα, την εκφραστικότητά τους. Στην παλέτα του κυριαρχούν οι αποχρώσεις του πράσινου, από το λιβάδι απ’ όπου εκκινεί η ιστορία, οι οποίες σταδιακά μεταβάλλονται, αλλοιώνονται, νοθεύονται από την πολεμική σύγκρουση, σημειώνοντας τη χρωματική και αισθητική μεταβολή που επιφέρει ο πόλεμος ήδη στο βλέμμα.
Ευρήματα όπως οι στρατιωτικές μπότες που γίνονται πολεμικά οχήματα με πολυβόλα ενδυναμώνουν τη δυναμική των εικόνων μέσω τέτοιων αλληγοριών.
Για αναγνώστες από 5 περίπου ετών.
Εκδόσεις Πατάκη.
Απόσπασμα
Διαβάστε απόσπασμα εδώ
Είπαν
«Μια καταδίκη της βίας και του πολέμου που συχνά ξεκινάνε
από παράλογες αφορμές, αλλά πάντα οδηγούν σε ζοφερή κατάληξη.
Ένα βιβλίο που σε προκαλεί να σκεφτείς».
–KIRKUS
«Ένα ισχυρό αντιπολεμικό μήνυμα και ένα καλαίσθητο, φλογερό έργο
τέχνης απογειώνουν αυτό το συγκινητικό εικονογραφημένο βιβλίο.
Ακόμα και ο νεότερος αναγνώστης θα κατανοήσει εύκολα τη σπουδαία
αυτή αλληγορία του Ποπόφ».
–Publishers Weekly
Το Soundtrack του βιβλίου
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Γιατί; |
| Πρωτότυπος τίτλος: | Warum? |
| Συγγραφέας: | Νικολάι Ποπόφ |
| Εικονογράφος: | Νικολάι Ποπόφ |
| Εκδόσεις: | Πατάκη, Οκτώβριος 2022 |
| Μετάφραση: | Μαρία Παπαγιάννη |
| Διορθώσεις: | Θανάσης Κοκολόγος |
| DTP: | Νίκη Αντωνακοπούλου |
| Σελίδες: | 48 |
| Μέγεθος: | 21 Χ 28 |
| ISBN: | 978-960-16-8731-5 |
