Γεννιόμαστε έτσι; Αλλάζουμε; Βελτιωνόμαστε; Ή “δεν αλλάζει ο άνθρωπος”; Όλοι κάποια στιγμή έχουν αναρωτηθεί, επιδερμικά ή σε βάθος, για αυτή την όψη της ύπαρξης. Η επιστήμη τα τελευταία χρόνια έχει απαντήσει: ο ανθρώπινος εγκέφαλος αναπτύσσεται, αλλάζει, εξελίσσεται συνεχώς, σχεδόν ως το τέλος της ζωής μας. Οι νέες συνάψεις στους νευρώνες του εγκεφάλου -μπορεί να- είναι συνεχείς. Οι σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, οι εμπειρίες, η πρόσβασή μας στο ωραίο, χτίζουν συνεχώς καινούργιους σπινθηροβόλους, λαμπερούς νευρώνες, αντικαθιστώντας εκείνους που μας οδηγούν στο αρνητικό, το λίγο, το κακό.
Η θεωρία Growth Mindset, που αντιπαρατίθεται ανοιχτά στην κλειστή και κυρίαρχη τον περασμένο αιώνα Fixed Mindset, επισημαίνει την αέναη εξέλιξη του εγκεφάλου, του τρόπου σκέψης και άρα των δυνατοτήτων μας. Θα την χαρακτήριζα και στάση ζωής, καθώς βλέπει κάθε πρόκληση ως μια ευκαιρία για νοητική εκγύμναση. Η αποτυχία δεν είναι απόδειξη αποτυχίας ή αδυναμίας αλλά ευκαιρία για νέα προσπάθεια και ανάπτυξη διαφορετικών δυνατοτήτων. Είναι η Αμερικανίδα ψυχολόγος Carol Susan Dweck (1946) η οποία το 2006 ξεκίνησε να μας πυρπολεί με αυτές τις όμορφες παραμέτρους με το βιβλίο Mindset: The New Psychology of Success. Το Growth Mindset στα ελληνικά αποδίδεται ως Νοοτροπία Ανάπτυξης, νομίζω όμως ότι του κάτι του λείπει για να αποδώσει σωστά το δίπολο Growth/Fixed πλάι στο Mindset. Ο όρος mindset, είναι γενικώς η νοοτροπία, αναφέρεται στο σύνολο (set) των πεποιθήσεων του ίδιου του ατόμου σχετικά με όσα πιστεύει ότι μπορεί να επιτύχει. Fixed Mindset, σταθερή νοοτροπία, έχει το άτομο που πιστεύει ότι όλα έχουν καθοριστεί μέχρι περίπου την ηλικία των 18-20, “έχουν κλειδώσει” και μετά δεν αλλάζει τίποτε. Αυτός είμαι, αυτά μπορώ. Αυτός ο τύπος ανθρώπου βλέπει την αποτυχία ως αποτυχία, θυμώνει, απογοητεύεται, βλέπει στην προσπάθεια ματαιότητα. Αντιθέτως, Growth Mindset, νοοτροπία συνεχούς ανάπτυξης, είναι μια openmind διαδικασία πρόσληψης της πραγματικότητας, ένας τρόπος να βλέπεις παντού ευκαιρίες, να μην εσωτερικεύεις τις “αποτυχίες”, να τις υπερβαίνεις και να πιστεύεις ότι με την προσπάθεια αλλάζεις συνεχώς τον τρόπο που σκέφτεσαι, που επηρεάζεις την ίδια σου τη ζωή.
Και τι σχέση έχουν όλα αυτά με τα παιδιά; Τεράστια;
Το μυαλό μας μεγαλώνει διαρκώς. Ή μικραίνει αν φροντίσεις για αυτό. Ένα παιδί που δεν διαβάζει βιβλία, που δεν έχει ουσιαστικές περιεχομένου εμπειρίες, που δεν δοκιμάζεται σε πράγματα, που δεν προσπαθεί, που είναι ολημερίς μεταξύ tiktok, netflix και videogames, προφανέστατα φροντίζει με μεγάλη επιμέλεια την νοητική συρρίκνωσή του. Ρωτήστε τους επιστήμονες να σας τα πουν. Ή απλά κοιτάξτε γύρω σας.
Η λέξη “ακόμη” ως χρονικός προσδιορισμός έχει μια απίστευτη δύναμη. Η συγγραφέας και εικονογράφος Μαρίνα Γιώτη, μυημένη στη μαγεία της σαγηνευτικής αυτής λέξης και της θεωρίας Growth Mindset της Carol Dweck, δημιούργησε μια ιστορία που ουσιαστικά αποτελεί ένα σύγχρονο εγχειρίδιο αυτοβελτίωσης και προσέγγισης της μάθησης, της “αποτυχίας” και εν τέλει της ίδιας της ζωής.
Στην ιστορία της πρωταγωνιστεί ένα αγόρι και ο φανταστικός του φίλος, το Γέτι (yet=ακόμη), το οποίο όμως μπορεί να πει μόνο μία λέξη: ακόμη!
“Ουφ! Δεν έχω κανέναν φίλο”
“Ακόμη!” φωνάζει το Γέτι.
“Ουφ! Δεν μπορώ να λύσω αυτή την άσκηση”
“Ακόμη”, λέει το Γέτι.
“Ουφ! Δεν είμαι αρκετά γρήγορος ώστε να παίξω με τα άλλα παιδιά”
“Ακόμη“, ψιθυρίζει το Γέτι.
Το αγόρι, με τη βοήθεια του φανταστικού του φίλου, μιας θαυμάσιας εσωτερικής φωνής που το εμψυχώνει, θα ανακαλύψει τη δύναμη του “ακόμη”, δηλαδή της προσπάθειας για βελτίωση, της αντίληψης ότι η “αποτυχία” είτε δεν υπάρχει είτε είναι προσωρινή.
Με βραχύσωμες προτάσεις μεστές νοήματος, ωραία εικονογραφική προσέγγιση με καρτουνίστικες μορφές με μάνγκα μάτια από τη μία, καλαίσθητες, αφαιρετικές διατάξεις αντικειμένων και του ευρύτερου περιβάλλοντος πάνω σε ένα διαβαθμισμένο γκρι που φωτίζεται από την άλλη, με ρυθμό και αναβλύζοντας τρυφερότητα, γλυκύτητα και απέραντη αισιοδοξία, η δημιουργός καταθέτει μια ιδιαιτέρως ουσιώδη πρόταση φιλοσοφικής επανατοποθέτησης, ψυχολογικής αναδιάταξης και επαναπροσέγγισης θεμελιωδών εννοιών όπως προσπάθεια, αποτυχία, αδυναμία.
Ουσιαστικά απευθύνεται ταυτόχρονα σε παιδιά και γονείς, λειτουργώντας από τη μια απολύτως εμψυχωτικά για τα παιδιά, και ως οδηγός αντιμετώπισης της “αποτυχίας” και των δυσκολιών για τους γονείς από την άλλη, οι οποίοι πάντα θα έχουν μια θαυμάσια φράση να πουν στο παιδί τους κάθε φορά που το βάζει κάτω: θυμήσου το Γέτι!
Τα παιδιά θα -μπορέσουν να- αντιληφθούν με την ανάλογη πρακτική εξάσκηση ότι μόνο ο χρόνος είναι που περιορίζει τις δυνατότητές τους. “Δεν έχω καταφέρει να… ακόμη! Θα προσπαθήσω και σε λίγο καιρό θα τα καταφέρω”.
Το καλύτερο βιβλίο της Μαρίνας Γιώτη.
Αξίζει να το γνωρίσετε.
Για παιδιά περίπου 4-7 ετών.
Εκδόσεις Διόπτρα.
Διακρίσεις
Το Soundtrack του βιβλίου
Soja – Not Done Yet (Instrumental Version)
Jean-Michel Jarre – Revolutions (Official Video)
Children (Dream Version) (Remastered)
Μάνος Χατζιδάκις – για την Αντιγόνη του Jean Anouilh
Somebody That I Used To Know-Gotye
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Γέτι η δύναμη του ακόμη |
| Συγγραφέας: | Μαρίνα Γιώτη |
| Εικονογράφηση: | Μαρίνα Γιώτη |
| Εκδόσεις: | Διόπτρα, Νοέμβριος 2020 |
| Επιμέλεια: | Μαρία Παναγοπούλου |
| Σελιδοποίηση: | Νατάσσα Χαραλαμπίδη |
| Σελίδες: | 88 |
| Μέγεθος: | 25 Χ 25 |
| ISBN: |
978-960-653-210-8
|
