Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 10+ (target 11-15) – Λογοτεχνία γνώσεων για παιδιά
Οι Κανόνες είναι το πρόσωπο του κόσμου. Αυτό που βλέπουμε κι ακούμε και ξέρουμε. Αυτό που έχουμε σίγουρο. Είναι τα ονόματα που δίνουμε σ’ ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει. Είναι οι δρόμοι που περπατάμε, κι αυτοί που τους περπατούνε άλλοι, αυτοί που ακουστά μόνο τους έχουμε και δεν ξέρουμε αν τους ζηλεύουμε ή τους φοβόμαστε. Είναι τα λόγια που λέμε με δυνατή και καθαρή φωνή να τ’ ακούσουν όλοι- και τα λόγια που ψιθυρίζουμε, της λαχτάρας και του κινδύνου.
Τι είναι οι Κανόνες και πώς αλλάζουν, Μαρία Αγγελίδου
Η Μαρία Αγγελίδου υπογράφει ακόμα εξαιρετικό βιβλίο ιστοριών που λησμονήθηκαν ή δεν αναδύθηκαν στο φως της μεγάλης Ιστορίας.
Περί τίνος πρόκειται
Ποια ήταν η πορεία της όμορφης νεαρής Αικατερίνης Ραστή, κόρης επιφανούς γιατρού και μετέπειτα συζύγου ευκατάστατου Φαναριώτη, από τις αυλές και την πριγκιπική ζωή στη μετάφραση βιβλίων και έκδοσή τους, γεγονός παραπάνω από σπάνιο για την προεπαναστατική Ελλάδα; Ποιους δρόμους ακολούθησε ο Πανάγος από το Καινούριο Χωριό κάπου στη Μεσσηνία, μέχρι τον στρατό του Ναπολέοντα και την περίφημη ταβέρνα του κάπου στο Ναυαρίνο όπου σταματούσαν όλοι για ρακή και φαγητό, από περαστικούς και τον γαλλικό στρατό ως τον Ιμπραήμ; Ποιον χάρτη χάραξε στη ζωή του ο Παναγιώτης Αργύρης από τη Φιλιππούπολη, που ονειρευόταν ταξίδια μακρινά και έλαβε το παρατσούκλι Χιντιστανλής καθώς ταξίδεψε και έφτασε ως την Ινδία, χτίζοντας μάλιστα εκκλησιά στην Καλκούτα; Και ποιον ο καπετάν Τζώρτζος Ραντέλιας που βγήκε στην πειρατεία το 1812 μέχρι που τον έπιασαν οι Τούρκοι έξι χρόνια μετά και τον κρέμασαν;
Αυτές και άλλες είκοσι δύο ιστορίες, άγνωστες ιστορίες, αγκουγκλάριστες, ανθρώπων που δεν πρωταγωνίστησαν στη γνωστή, μεγάλη Ιστορία, βρήκε, ξεδιάλεξε και συγκέντρωσε η Μαρία Αγγελίδου σε ένα βιβλίο υπό τη συνθήκη των κανόνων.
Εστιάζοντας
Οι κανόνες δημιουργούνται για να ισχύουν, για να προστατεύουν, για να ρυθμίζουν τη ζωή. Αλλά οι κανόνες έχουν όριο ζωής, κάποιες μέρες, κάποια χρόνια, κάποιους αιώνες ενίοτε. Μοιάζουν με τους ανθρώπους, λοιπόν, αλλά είναι πιο ανθεκτικοί και μακρόβιοι από αυτούς. Οι κανόνες δημιουργούνται για να καταργούνται, για να ακροβατείς πάνω τους, για να αλλάζουν, για να διαλύονται εις τα εξ ων συνετέθησαν. Και για να τους νιώθεις κάτω από τα πόδια σου σαν κινούμενη άμμο, πάνω από το κεφάλι σου σαν αστέρια που περιμένεις να πέσουν, δίπλα σου σαν θηλιές και σίδερα. Η Μαρία Αγγελίδου, που μελετά και αποδελτιώνει την Ιστορία του Βυζαντίου, της προεπαναστατικής και νεότερης Ελλάδας εδώ και χρόνια, γνωρίζει ανθρώπους, γεγονότα και καταστάσεις που περνούν στα περίφημα ψηλά γράμματα, τους κρατά όρθιους και τους ενώνει κάτω από μια φιλοσοφική, θα τη χαρακτήριζα, ατραπό, όπως αυτή των κανόνων.
Άνθρωποι, λοιπόν, που αγνόησαν τους παραδοτέους και ισχυρούς κανόνες μιας εποχής, άνθρωποι που έφτιαξαν τους δικούς τους αντικαθιστώντας κάποιους χειρότερους ή και αντίστροφα, άνθρωποι που ισορρόπησαν πάνω στο λεπτό νήμα κάποιου κανόνα κρατώντας όρθια τη ζωή τους και άλλοι που έχασαν αυτή την ισορροπία και έπεσαν. Άνθρωποι μικροί, ασήμαντοι για τους ιστοριογράφους και το μεγάλο βιβλίο, γυναίκες και άντρες, νέοι και ηλικιωμένοι, χριστιανοί, μουσουλμάνοι, Ρωμιοί, Εβραίοι, Φράγκοι, αμόρφωτοι και σπουδαγμένοι, λαϊκοί και αριστοκράτες, ο καθένας με το δικό του μέτρο και κανόνα, στη μικροκλίμακα μιας ζωής που δεν τράνεψε για εμάς τους πολλούς, συναπαρτίζουν τη ζωή του τότε, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία που άντεχε αλλά που ετοιμαζόταν δίχως να το ξέρει να διαλυθεί. Όνειρα, ελπίδες, αγωνίες, φόβοι, διαψεύσεις, αποτυχίες, τιμές και δόξες, σκέψεις. Όλα αποκαλύπτονται από τις ιστορίες αυτές φωτίζοντας τη μεγάλη ιστορία του κόσμου.
Με τον λυρικό, κοφτό, περιεκτικό λόγο της, που συμπυκνώνει το σημαντικό, με θαυμάσιες, διαλεγμένες λέξεις που δεν κάνουν κρότο αλλά απλώνουν ομορφιά μπροστά σου, η Μαρία Αγγελίδου φέρνει στο φως είκοσι έξι ιστορίες αγνώστων ανθρώπων που δείχνουν τις έννοιες τις μεγάλες που άρχισαν να ριζώνουν στη γη μας γύρω και μετά την Αμερικανική και τη Γαλλική Επανάσταση: ελευθερία, ισονομία, ειρήνη, πόλεμος, όνειρο, ταξίδι, εμπόριο, αγορά. Και όλα τα κάνει να φαίνονται σαν παραμύθι. Κι ας έχουν υπάρξει στη ζωή κάπου, κάποτε. Είναι η απλότητα. Είναι η τρυφερότητα με την οποία γράφει για τους ήρωες που βρήκε στα βαθιά της ιστορίας. Και είναι και εκείνη η διαρκής παρουσία ή ψίθυρος των κανόνων που ασκούν γοητεία στον αναγνώστη. Δηλαδή εμένα και πιστεύω και στους περισσότερους εξ υμών.
“… παρά τα φαινόμενα δεν γράφω βιβλία γνώσεων. Γράφω παραμύθια (ιστορικά παραμύθια, ναι, αυτό ισχύει, και μυθολογικά παραμύθια, κι αυτό ισχύει, και λίγα παραμύθια σκέτα, που δεν είναι ούτε ιστορικά ούτε μυθολογικά).”
Μαρία Αγγελίδου, συνέντευξη στο ELNIPLEX
Απολαμβάνεις.
Για αναγνώστες από 10 περίπου ετών.
Εκδόσεις Μεταίχμιο.
Απόσπασμα
Διαβάστε απόσπασμα εδώ
Διακρίσεις
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ένα παιχνίδι με Κανόνες |
| Συγγραφέας: | Μαρία Αγγελίδου |
| Εικονογράφος: | Κατερίνα Βερούτσου |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, 5 Μαΐου 2022 |
| Επιμέλεια: | Θοδωρής Τσώλης |
| Μακέτα εξωφύλλου: | Γιώργος Παναρετάκης |
| Σελίδες: | 144 |
| Μέγεθος: | 14,5 Χ 21 |
| ISBN: | 978-618-03-2618-5 |
