Greenwild: Ο κόσμος πίσω από την πόρτα (Greenwild, βιβλίο 1), της Παρί Τόμσον

“Δύο εβδομάδες;”. Μέχρι τότε το μεγαλύτερο διάστημα που είχαν μείνει χώρια ήταν δύο μέρες.

Η 36χρονη Μαμά είναι διάσημη δημοσιογράφος-ερευνήτρια στον Κήρυκα των Ειδήσεων, ειδικευμένη στην περιβαλλοντική πολιτική διεθνώς. Πρέπει να φύγει. Σε μια αποστολή. Να ερευνήσει ένα μέρος όπου αθώοι άνθρωποι εξαφανίζονται. Η 11χρονη Ντέιζυ Θίσλνταουν, καθώς δεν υπάρχει οικογένεια να την φροντίζει, πρέπει να πάει για λίγο ως μαθήτρια σε ένα οικοτροφείο θηλέων, στο Γουάικχαρστ. “Δυο εβδομάδες όλες κι όλες. Τα Χριστούγεννα θα βρίσκομαι εδώ, το υπόσχομαι”. Μάλιστα της έδωσε κάτι. “Σε περίπτωση που πάει κάτι στραβά-οτιδήποτε- θέλω να έχεις αυτό“. Ήταν μια γυάλινη σφαίρα, ένα πρες παπιέ. Αν κάτι πάει στραβά, πρέπει να πάει στο Κιου και να το έχει μαζί της.

Όλα πάνε καλά. Θα ανταμώσουν στον σταθμό του Γουάικχαρστ την Παρασκευή στη μία. Περνούν τρία τρένα. Τώρα δεν πάνε όλα καλά. Κάτι συμβαίνει. Η μητέρα της Ντέιζυ δεν γυρίζει. Ο σταθμός αδειάζει. Η Ντέιζυ πρέπει να επιστρέψει στον κοιτώνα της. Και να περιμένει. Η διευθύνουσα του οικοτροφείου την πλησιάζει. “Φοβάμαι, δεσποινίς Θίσλνταουν, ότι έχω άσχημα νέα… Η μητέρα σας έχει αναφερθεί ως αγνοούμενη και θεωρείται νεκρή“. Το ιδιωτικό αεροπλάνο με το οποίο ταξίδευε κατέπεσε στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου, πιθανότατα λόγω καταιγίδας. Δεν έχουν βρεθεί επιζώντες. Μα… αν η μαμά ήταν νεκρή θα το ένιωθε. “Αν η Μαμά είχε εξαφανιστεί, ήταν στο χέρι της να τη βρει“.

“Ξέρω ότι είσαι ζωντανή, Μαμά, έλεγε μέσα της κοιτώντας τα αστέρια. Είμαι σίγουρη γι’ αυτό”. Η Ντέιζυ δραπετεύει από το οικοτροφείο. Αρχίζει να αναζητά τα ίχνη της μητέρας της. Παράξενες συμπτώσεις διεγείρουν την περιέργεια και τις αναζητήσεις της. Και καθώς περιπλανιέται στους δρόμους του Λονδίνου, μέσα από μια παράξενη πόρτα, περνά σαν άλλη Αλίκη, σε έναν κόσμο διαφορετικό, άγνωστο και μαγικό, που ρέει παράλληλα με τον δικό μας. Είναι το Greenwild ή αλλιώς ο Πρασινότοπος! “Ήταν μια μικρή πόρτα, κρυμμένη στην καρδιά της φυλλωσιάς […] Η πόρτα άνοιξε δίχως να ακουστεί ο παραμικρός ήχος. Σαν σε βουβή ταινία”.

Μετά τις αρχικές δυσκολίες και την… παραβίαση του άρθρου 402 του κώδικα διαπλευρικών ταξιδιών, η Ντέιζυ κατορθώνει να συνεχίσει την πορεία της μέσα σ’ αυτόν τον εκπληκτικό τόπο ο οποίος κινδυνεύει, ενώ οι νόμοι που επικρατούν είναι αυτή της πανίσχυρης άγριας φύσης που επιβάλλει το δικό της δίκαιο, όπου αυτό αφήνεται από τους ανθρώπους. Η Ντέιζυ, μαζί με φίλους που κάνει εκεί μέσα θα αναζητήσει μία διέξοδο στα μυστήρια που την κυκλώνουν αλλά και σε όσα την απειλούν. Είναι αυτός ο Πρασινότοπος ένας κόσμος για τον οποίο αξίζει να αγωνιστείς;

Έχουν γραφτεί και γράφονται τόσα πολλά βιβλία τα τελευταία χρόνια, για κάθε ηλικία και για κάθε προτίμηση, που όταν βλέπω ένα μεταφρασμένο βιβλίο από την ευρύτερη λογοτεχνία του φανταστικού, είμαι πάντα επιφυλακτικός, καθώς πολύ συχνά εντοπίζω πολύ γρήγορα παρόμοια μοτίβα και σε γενικές γραμμές μια επαναλαμβανόμενη προσέγγιση, που μοιάζει συνήθως ακόμα και στον τρόπο αφήγησης. Έτσι, όταν από τις πρώτες σελίδες του Greenwild ένιωσα ότι είχα να κάνω με κάτι διαφορετικό, ανακουφίστηκα και χάθηκα μέσα στον τρόπο που η Παρί Τόμσον συνεπαίρνει με τον καταιγιστικό, ραφιναρισμένο στη λεπτομέρεια, ρυθμό της τον αναγνώστη σε μια αφήγηση που ρέει απρόσκοπτα, δίχως αναχώματα και σκαλώματα, διατηρώντας τις λογοτεχνικές της αρετές.

Ο χαρακτήρας της Ντέιζυ, δομημένος σε βάθος, εύληπτος, θετικά επιδραστικός στον/στην αναγνώστη/αναγνώστρια, αντικατοπτρίζει ένα πλήθος δεξιοτήτων, όπως η γενναιότητα, η αποφασιστικότητα, η ευστροφία της αλλά και χαρακτηριστικών που ευνοούν τις ταυτίσεις. Αυτή ηγείται της αρχετυπικής μάχης του καλού και του κακού που εδώ παραλλάσσεται, ελίσσεται και μεταμοσχεύεται σε μια ιστορία με ευρύτερες κοινωνικές σημάνσεις και νοηματοδοτήσεις, για κάθε αναγνώστη θα πω, από την ευθύνη και τη δύναμη του ενός, μέχρι περιβαλλοντικές ανακατευθύνσεις και ευαισθησίες. Αυτή είναι η κύρια εκφραστής του αιώνιου ταξιδιού προς την ανακάλυψη του εαυτού, την αυτογνωσία, την ωρίμανση, την ανακάλυψη των άγνωστων πτυχών του εαυτού μας, εκείνες που μας στοιχειώνουν ή αυτές που θα κάνουν να λάμψουμε στον στροβιλισμό που λέγεται ζωή. Αυτή είναι που δεν έχει σπίτι και τώρα βρίσκει, μέσα από παραδοξότητες ασφαλώς, μια συντροφιά, μια κοινότητα, ένα “σπίτι”. Αυτή είναι η ετοιμόρροπη που βρίσκει ισχυρά περιθώρια θάρρους και αποφασιστικότητας να αναζητήσει την αλήθεια, σε πολλαπλά πεδία. Αυτή είναι που γεωμετρεί με τη δράση και τις υπερβάσεις της τον κόσμο που θέλει να μας προσφέρει η Παρί Τόμπσον στο πρώτο αυτό βιβλίο της σειράς του Greenwild.

Η περιπέτεια είναι συναρπαστική, τα μυστήρια χτίζουν μια πολυεπίπεδη πλοκή, ενώ οι ανατροπές διατηρούν το ενδιαφέρον πάντα ψηλά. Γιατί η μαμά είχε ένα τεράστιο αστραφτερό μυστικό και ο κόσμος δεν το χωρούσε. Τώρα όμως, η πόρτα άνοιξε, τα θαύματα και η μαγεία της φύσης εισέρχονται στη γνώση σου.

Ένα σύγχρονο αγγλοσαξωνικό, περιβαλλοντικό isekai που αλέθει τις βασικές γραμμές των βιβλίων του είδους, δημιουργώντας κάτι πολύ όμορφο, εύρυθμο και απολαυστικό, θα πω. Ίσως είναι ο “πράσινος” Χάρι Πότερ, θα προσθέσω, καθώς θυμίζει σε κάποια σημεία το σύμπαν του περίφημου μικρού μάγου και του Χόγκουαρτς.