Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 18+ – Μαρτυρία/βιογραφία
Barracoon (Μπαρακούν): ισπανική λέξη που μεταφράζεται ως στρατόπεδο και προέρχεται από τη λέξη barraca, που σημαίνει καλύβα. Ο όρος μπαρακούν περιγράφει τις κατασκευές που χρησιμοποιούνταν για την κράτηση Αφρικανών οι οποίοι θα πωλούνταν και θα μεταφέρονταν στην Ευρώπη και την αμερικανική ήπειρο.
Από το βιβλίο
Η περίφημη πολιτιστική ανθρωπολόγος, λαογράφος και συγγραφέας Zora Neale Hurston (7 Ιανουαρίου 1891-28 Ιανουαρίου 1960), μια από τις κορυφαίες συγγραφείς της αφροαμερικανικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα και από τις κυριότερες εκπροσώπους της λεγόμενης «Αναγέννησης του Χάρλεμ» (Harlem Renaissance) που άνθισε από το 1918 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1930 στο Χάρλεμ του Μανχάταν, γράφει μια μοναδική ιστορία. Μοναδική κυριολεκτικά αφού είναι η μόνη μαρτυρία του τελευταίου επιζώντα του αμερικανικού δουλεμπορίου.
Στις 14 ∆εκεμβρίου 1927 η Χέρστον παίρνει το τρένο των 3:40 μ.μ. από τον σιδηροδρομικό σταθμό Πεν της Νέας Υόρκης με προορισμό το Μομπίλ, όπου θα πραγματοποιούσε μια σειρά συνεντεύξεων με τον Ολούαλε Κοζόλα, γνωστό ως Κούτζο Λούις, ο οποίος είχε κρατηθεί ως σκλάβος για περισσότερα από πέντε χρόνια στο Πλατό-Μάγκαζιν Πόιντ της Αλαμπάμα, από το 1860 ως τη στιγμή που οι στρατιώτες των Βορείων τού είπαν πως είναι ελεύθερος. Ο Κούτζο είχε συλληφθεί μόλις στα 19 του από τους Αφρικανούς πολεμιστές της Δαχομέης μετά από μια αδιανόητη σφαγής στην πόλη Μπαντέ όπου ζούσε.
Αυτός είναι ο αφηγητής του Μπαρακούν, του βιβλίου της Χέρστον που κυκλοφόρησε στα ελληνικά πριν λίγους μήνες από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος. Και έπρεπε να περάσουν πενήντα και πλέον χρόνια από την απαγόρευση του διατλαντικού εμπορίου σκλάβων για να βρει κάποιος τον τρόπο να τον πλησιάσει και να ακούσει την ιστορία του. Την ιστορία όλων των μαύρων σκλάβων που στοιβαγμένοι στα αμπάρια των πλοίων επί ημέρες και φυλακισμένοι στις καλύβες, στα μπαρακούν, περίμεναν τη φρικτή τους μοίρα.
Ο Κούτζο, στην χαρακτηριστική ντοπιολαλιά του, διηγείται το ταξίδι του με την Κλοτίλντα μαζί με άλλους 119 σκλάβους, μια δικάταρτη σκούνα 26 μέτρων, το τελευταίο δουλεμπορικό καράβι, όπου οι σκλάβοι ήταν επί σχεδόν δύο εβδομάδες γυμνοί, δεμένοι με αλυσίδες μέσα στο σκοτάδι, το κρύο, την υγρασία και τη βρώμα από τα περιττώματα, δίχως φαγητό και με ελάχιστο νερό. Ο ίδιος ήταν ιδιοκτησία του καπετάνιου Γουίλιαμ Φόρστερ και το επόμενο πρωί της άφιξής του πουλήθηκε σε έναν ναυτικό ονόματι Τζιμ Μέιχερ, παρόλο που το δουλεμπόριο είχε επισήμως απαγορευτεί στην Αμερική. Ποια απαγόρευση; Υπολογίζεται ότι μεταξύ 1801 και 1866 3.873.600 Αφρικανοί ανταλλάχθηκαν με χρυσό, όπλα και άλλα εμπορεύματα ζώντας αυτήν την ταπείνωση. Και να ήταν μόνο αυτό; Όλα τα χρόνια της σκλαβιάς τους, πεντέμιση για τον Κούτζο, το ρεπερτόριο περιλάμβανε καθημερινό μαστίγωμα και πρόκληση σωματικού πόνου, αμέτρητες ώρες σκληρής εργασίας στα χωράφια, με ασήκωτα φορτία, δίχως φαγητό, συχνά και δίχως ύπνο. Εξαντλημένοι, με πόνους στο σώμα, να δουλεύουν και να τρώνε βουρδουλιές από τους επόπτες. Απίστευτα πράγματα!
Ο Κούτζο παρέμεινε σκλάβος πεντέμισι ολόκληρα χρόνια στο Πλατό-Μάγκαζιν Πόιντ της Αλαμπάμα, μέχρι οι στρατιώτες των Βορείων μετά την πτώση του Νότου να τον απελευθερώσουν, αρκετά μετά το τέλος του αμερικανικού εμφύλιου. Ελεύθερος πια, δίχως κανέναν γνωστό, δίχως οικογένεια, ο Κούτζο έμεινε εκεί, στο Πλάτο της Αλαμπάμα, για το υπόλοιπο της ζωής του ιδρύοντας με άλλους πρώην σκλάβους την μετέπειτα Άφρικαταουν. Με την Αμπίλα, μια πρώην σκλάβα, απέκτησε έξι παιδιά και ένα σπίτι. Όλα τα παιδιά πέθαναν σε μικρή ηλικία. Η Σίλι πέθανε κι εκείνη και ο Κούτζο έμεινε για άλλη μια φορά μόνος. Έζησε μέχρι το 1935, όταν και πέθανε σε ηλικία 94 ετών.
Μια συγκλονιστική μαρτυρία που πρέπει να διαβαστεί. Όλα αυτά έγιναν λιγότερο από δυο αιώνες πριν, από χυδαίους λευκούς και μαύρους που εμπορεύονταν ανθρώπους και τους αντιμετώπιζαν σαν ζώα.
Θα το έδινα και σε εφήβους να το διαβάσουν.
Εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Απόσπασμα
Διαβάστε απόσπασμα εδώ
Δείτε
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Barracoon: Η ιστορία του τελευταίου σκλάβου |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Barracoon – The story of the last “black cargo” |
| Συγγραφέας: | Zora Neale Hurston |
| Εκδόσεις: | Παπαδόπουλος, Οκτώβριος 2021 |
| Μετάφραση: | Αντώνης Καλοκύρης |
| Επιμέλεια: | Αλέκα Πλακονούρη |
| Σελίδες: | 224 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,5 |
| ISBN: | 978-960-484-752-5 |
