Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 4+ (target 5-8) – Εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά
Ήταν κάποτε ένα αγόρι που άφηνε τα πάντα μισά…
«Όλα μισά» από την Κατερίνα Καρόγιαννη που τελικά τα λέει εξαίρετα και όλα ολόκληρα μαζί με τον εικονογράφο Αχιλλέα Ραζή
Περί τίνος πρόκειται
Ένα αγόρι που αφήνει τα πάντα μισά. Το γάλα, τα μαθήματα, τις ζωγραφιές του, τα βιβλία. Όλα στη μέση. Ό,τι ξεκινούσε με ενθουσιασμό, κατέληγε κι αυτό στην ίδια γραμμή. Αθλήματα, μουσική, γλώσσες, όλα τα ίδια. Και πάντα ζητούσε κάτι καινούργιο. Όταν μια μέρα οι γονείς του το ρώτησαν, εκείνο απάντησε: “Τ’ αφήνω όλα στη μέση γιατί βιάζομαι. Θέλω να μάθω όσα περισσότερα πράγματα γίνεται. Αν ασχολούμαι μονάχα με ένα, πώς θα μου φτάσει ο χρόνια για όοοολα τ’ άλλα;”
Οι γονείς του κατάλαβαν την επιθυμία του, αλλά είχαν να του πουν κάτι που θα άλλαζε τον τρόπο σκέψης του. “Αν θες να δεις κάτι ν’ ανθίζει, χρειάζεται να του προσφέρεις χρόνο. Χρόνο και αγάπη“, του είπε η μητέρα του. “Μα… εγώ δεν έχω χρόνο!” Και τότε ο πατέρας του σκέφτηκε κάτι. Να κοιτάξουν τον χρόνο… κατάματα. Και να δουν πού και πώς αυτός ανασαίνει.
Γιατί
Ξεχάσαμε τι μας κάνει ανθρώπους. Ξεχάσαμε τι μας κάνει γονείς. Ξεχάσαμε τι σημαίνει να είσαι παιδί. Μέχρι πριν είκοσι τριάντα χρόνια, παιδί σήμαινε να παρατηρείς το φεγγάρι, τα δέντρα, να κοιτάζεις γύρω σου τον κόσμο, να ξέρεις τη γειτονιά σου, να περνάς χρόνο με τους γονείς, με τους ανθρώπους σου. Τώρα κρυφογελάμε σαν χαζοί αν το παιδί μας ξέρει να σκρολάρει το κινητό ή να αλλάζει τραγούδι στο γιουτιούμπι ή να τρώει εξωγήινους σε κανά μπλιμπλίκι. Και λίγο μετά, νύχια τριών πόντων σαν μάγισσες και κινητάρες να γίνεται μπλε η μούρη μας. Αυτό είναι παιδί;
Η Κατερίνα Καρόγιαννη το βάζει λίγο στη θέση του το πράγμα, αν και οι προθέσεις της είναι διαφορετικές από το δικό μου λογύδριο. Τα παιδιά βιάζονται. Θέλουν πολλά, θέλουν όσο περισσότερα γίνεται. Υλικά και μη υλικά. Θέλουν πολλά πια. Είμαστε στην εποχή του πολύ. Το ρούχο πετιέται και παλιώνει στις δέκα φορές, πριν σκιστεί, πριν χαλάσει, θέλουμε άλλο. Και το αγόρι της ιστορίας θέλει πολλά. Αλλά συνήθως αυτό οδηγεί στο να μην μπορείς να κεντράρεις, να αφοσιωθείς, να εστιάσεις. Οι καλές προθέσεις των γονιών πάνε περίπατο και το παιδί μένει να κάνει τραμπάλα δω κι εκεί, σε δεκάδες δραστηριότητες, παρατώντας συνήθως τα πάντα στη μέση. Ο ήρωας της ιστορίας είναι ένα τέτοιο παιδί. Αλλά οι γονείς του έχουν τον τρόπο να ταρακουνήσουν λίγο αυτό το σκορποχώρι της εποχής. Τον παίρνουν μαζί. Μαζί. Μαζί είναι η μαγική λέξη. Όχι, πήγαινε δες τα μόνος σου, άνοιξε τα μάτια σου και λοιπά κατηχητικά. Ξαπλώνουν στα λιβάδια, κοιτάζουν τα πουλιά στα σύρματα, ακούνε το θρόισμα των φύλλων, το βουητό του ανέμου, τα κύματα, τα πουλιά, γεύονται τις σταγόνες μιας ξαφνικής καλοκαιρινής μπόρας, φτιάχνουν κάστρα στην άμμο, βλέπουν τις πεταλούδες. Είναι αυτό ζωή ενδιαφέρουσα; Ναι! Είναι και αυτό! Και μάλιστα είναι ο κρίκος που λείπει από τις περισσότερες οικογένειες σήμερα. Το μαζί, η σύνδεση με τη φύση, η παρατήρηση, η επαφή με το περιβάλλον γύρω μας. Υπάρχουν παιδιά που στα πέντε τους έχουν πάει μόνο σε κούνιες και μάλιστα κακής ποιότητας. Πώς γίνεται αυτό το παιδί να αναπτύξει τον εαυτό του, να ενωθεί με τον κόσμο γύρω του;
Η φράση της Κατερίνας Καρόγιαννη “Με λίγα λόγια, του έμαθαν όσα κι εκείνοι είχαν ξεχάσει μεγαλώνοντας” είναι συγκλονιστική. Δεν μεταθέτει την ευθύνη στα παιδιά, στη σημερινή κακή νεολαία, ούτε αγιοποιεί την προηγούμενη, εμάς, λες και τα κάναμε όλα σωστά. Αντιθέτως, μας ενώνει στην ευθύνη με τα παιδιά, δείχνει πώς χάνουμε στην πορεία την ουσία, τη μαγεία της ζωής, την απόλαυση. Το κείμενο είναι λογοτεχνικό, εμφανίζοντας όλες εκείνες τις αρετές που συνιστούν καλή λογοτεχνία για παιδιά, ανεξαρτήτως αν η φόρμα είναι των δέκα-δεκαπέντε λεπτών. Λέξεις προσεγμένες, με λυρισμό δοσμένες, πλούτος εικόνων, μια οικογένεια πέρα από την ενοχή ή την εξιδανίκευση, σημερινή, της διπλανής πόρτας και μια επείγουσα πρόσκληση να ξαναδούμε σε βάθος τις ζωές μας, τη σχέση μας με τα παιδιά καθώς και το τι κάνει κάτι σημαντικό μέσα μας: ο χρόνος και η αγάπη που του χαρίζουμε, η αφοσίωσή μας, η προσπάθειά μας. Γίνεται να μας αρέσουν όλα όσα δοκιμάζουμε; Όχι, αλλά δεν μπορεί να γίνονται και όλα ένα πασάλειμμα.
Η συγγραφέας συνεπικουρείται στο πολύ όμορφο κείμενό της από την εικονογράφηση του Αχιλλέα Ραζή που πιο ώριμος από ποτέ, εικονογραφεί σε υψηλά επίπεδα αισθητικής, παράγει πραγματική τέχνη με τα σχέδιά του, με τον τρόπο που αποτυπώνει τις μορφές και τις τοποθετεί στα περιβάλλοντα. Η ποικιλία των χρωματικών αποχρώσεων, το δέσιμό τους, η λιτότητα και αφαιρετικότητα όταν χρειάζεται, η λεπτοδουλεμένη λεπτομέρεια όταν χρειάζεται επίσης, η απουσία φωτογραφικών αποτυπώσεων που κοιμίζουν τη φαντασία και διαλύουν την αισθητική, είναι στοιχεία που δημιουργούν μια από τις καλύτερες φετινές δουλειές σε εικονογραφημένο βιβλίο.
Για αναγνώστες 4,5-5 περίπου ετών.
Εκδόσεις Susaeta.
Γιατί
- Έμφαση στη σχέση των γονέων με το παιδί, στην επικοινωνία, τη σύνδεση, την αφοσίωση, αλλά και την καλλιέργεια της υπομονής.
- Πανέμορφες εικόνες από τον καταξιωμένο ζωγράφο Αχιλλέα Ραζή, που ντύνουν μοναδικά την ιστορία και κεντρίζουν το ενδιαφέρον των παιδιών.
- Ιδανικό για ποιοτικό χρόνο παιδιών-γονέων και ευκαιρίες για συζήτηση.
Απόσπασμα
Πατήστε το εικονίδιο Full Screen για ανάγνωση σε πλήρες μέγεθος.
 |
|
|---|---|
| TAYTOTHTA | |
| Τίτλος: | Όλα μισά |
| Συγγραφέας: | |
| Εικονογράφος: | |
| Εκδόσεις: | Susaeta, 26 Αυγούστου 2024 |
| Σελιδοποίηση: | Νάνσυ Τζαννή |
| Σελίδες: | 36 |
| Μέγεθος: | 24,5 Χ 26,5 |
| ISBN: | 978-618-224-137-0 |
