Ο Ζήνωνας ανησυχεί. Σήμερα το πρωί, το χρυσόψαρό του δεν φαίνεται και πολύ καλά.
Αργά, με πόδια κάπως τρεμάμενα, πλησιάζει τη γυάλα.
“Χιούστον, έχουμε πρόβλημα.”
Ο Χιούστον δεν απαντάει. Πάει.
Πάει! Ο Χιούστον δεν ακούει πια! Ο Ζήνωνας είναι λυπημένος, μα αναγκάζεται να δεχτεί αυτό που συνέβη. “Είναι κρίμα και είναι δύσκολο”, λέει με ένα βάρος στην καρδιά. Στον Χιούστον αξίζει κάτι σπουδαίο, κάτι όμορφο. Θέλει να τιμήσει τον μικρό του φίλο, να τιμήσει την φιλία τους. Του αξίζει μια τελετή, μια μεγάλη γιορτή με φίλους. Αναπολεί τις υπέροχες στιγμές με τον Χιούστον!
Μια τέτοια φιλία χρειάζεται μια μεγάλη τιμή. “Ήταν υπέροχα στο φεγγάρι μαζί σου!” του λέει ο Ζήνωνας και τον συνοδεύει εκεί όπου θα τον αφήσει για τελευταία φορά. “Η ζωή μερικές φορές είναι σύντομη” γράφει και νιώθει ένα τσίμπημα στην καρδιά του. “Είναι δύσκολο να χάνεις κάποιον τόσο κοντινό”. Αλλά η ζωή συνεχίζεται…
Επέλεξα να είναι αυτό το τελευταίο παιδικό βιβλίο που θα παρουσιάσω, καθώς για έξι μήνες πρέπει να σιγήσω, λόγω της παρουσίας μου σε μια αξιόλογη επιτροπή βραβείων. Και διάλεξα αυτό το βιβλίο γιατί στις 11 Αυγούστου του τρέχοντος έχασα τον δικό μου “Χιούστον”, το δικό μου κομμάτι ζωής, την τετράποδη σύντροφό μου επί 11 χρόνια και 8 μήνες στα όμορφα και τα δύσκολα, την ανυπομονησία μου να επιστρέψω σπίτι γιατί πάντα κάποιος με περίμενε. Την Αμελί, εκείνο το Chow Chow που μου χάρισε όλα τα ανεπανάληπτα και τα ανείπωτα όμορφα. Εκείνο το ασύγκριτο βλέμμα που έκλεινε μέσα του αγάπη σε απίστευτες ποσότητες. Βυθίστηκα στο πένθος και τον θρήνο. Δεν ήμουν τόσο αξιοπρεπής όσο ο Ζήνωνας, έκλαιγα καθημερινά, ενώ για 43 χρόνια δεν είχα κλάψει ελάχιστα. Αρρώστησα από τον θρήνο. Την σκέφτομαι κάθε μέρα από τότε, κάθε τεταρτημόριο της ημέρας. Και ακόμα αναζητώ το μεγάλο που της πρέπει, να την τιμήσω με κάτι ακόμα μεγαλύτερο από το ό,τι υπήρξα στη ζωή της. Και θα το βρω σύντομα. Και αυτή η παρένθεση αυτοαναφορικότητας -συγχωρήστε την μου- έγινε για να τονίσω πόσο πολύ ταυτιζόμαστε με κάποια βιβλία και πόσο σπουδαία μπορούν κάποιοι δημιουργοί με απλά λόγια, με πραγματικά συμπυκνωμένο ουσιαστικά λόγο να μας δείξουν λίγο φως. Λόγια; Σας τα έδωσα παραπάνω:
“Είναι κρίμα και είναι δύσκολο”
Στον Χιούστον αξίζει κάτι σπουδαίο
Αναπολεί τις υπέροχες στιγμές με τον Χιούστον!
Μια τέτοια φιλία χρειάζεται μια μεγάλη τιμή.
“Ήταν υπέροχα στο φεγγάρι μαζί σου!”
“Η ζωή μερικές φορές είναι σύντομη”
“Είναι δύσκολο να χάνεις κάποιον τόσο κοντινό”.
Αλλά η ζωή συνεχίζεται…
Απλές φράσεις; Όχι δα! Νομίζετε ότι είναι ένα απλό παιδικό βιβλίο; Νομίζετε ότι τα “παιδικά βιβλία” είναι μόνο για παιδιά; Όχι. Πρόκειται για βιβλίο έξοχα φιλοσοφικό, που ανοίγει ένα τούνελ αισιοδοξίας, έναν δρόμο τιμής μπροστά στην απώλεια και τον θρήνο.
“Ήταν υπέροχα στο φεγγάρι μαζί σου!”
Ένα σπουδαίο βιβλίο! Για τους αγαπημένους που χάνουμε, για τον θρήνο, για την απώλεια, για την τιμή που τους πρέπει. Και τώρα σιωπή… Αντίο Χιούστον. Αντίο Αμελί.
Εκδόσεις Κλειδάριθμος. Αισθάνομαι ευλογημένος που το διάβασα. Όσοι έχετε κάποιο ζώο κοντά σας, σίγουρα θα νιώσετε το ίδιο σφίξιμο και την ίδια αχτίδα φωτός.
Διακρίσεις
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Χιούστον, με ακούς; |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Houston ne repond plus |
| Συγγραφέας: | Marie Le Cuziat |
| Εικονογράφηση: | Nina Beneteau |
| Μετάφραση: | Χριστίνα Σωτηροπούλου |
| Εκδόσεις: | Κλειδάριθμος, Οκτώβριος 2019 |
| Επιμέλεια-Διόρθωση: | Ελένη Γεωργοστάθη |
| Ηλ. σελιδοποίηση: | Ελένη Αχιλλεοπούλου |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 20,5 Χ 26,5 |
| ISBN: | 978-960-461-977-1 |
