Τίποτα δεν τελειώνει ποτέ.
Αρκεί λίγη ευτυχία για να ξαναρχίσουν όλα!
Εμίλ Ζολά
Για να ξεκινήσεις μια ιστορία πρέπει να πάρεις τα πράγματα από την αρχή. Καμιά φορά όμως το κουβάρι των σκέψεων και των συναισθημάτων μπλέκεται τόσο πολύ που μόνο κόβοντας το νήμα αρκετές φορές και σε διάφορα σημεία μπορεί να ξετυλιχτεί. Το αποτέλεσμα είναι ότι με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται πολλές «αρχές» στην αφήγηση της ιστορίας. Αυτό συμβαίνει και με την ιστορία της Ειρήνης, της ηρωίδας της Ιωάννας Μπαμπέτα.
Η Ειρήνη δεν ξέρει πότε ακριβώς ξεκίνησε η ιστορία με την κολλητή της τη Ναταλία. Ίσως από τότε που άρχισε να φτιάχνει λίστες, ίσως από τη μέρα που γεννήθηκαν και οι δυο. Ίσως όμως και από εκείνη τη μέρα που η Ναταλία έσπασε το χέρι της. Το σίγουρο είναι πως η Ναταλία ήταν για την Ειρήνη σαν αδερφή που δεν την επιλέγεις αλλά είσαι υποχρεωμένη να βρίσκεσαι συνεχώς μαζί της. Η φιλιά που είχαν οι μαμάδες τους, η εγγύτητα των σπιτιών τους και η ηλικία τους ήταν μερικοί μόνο από τους λόγους που καθόρισαν την σχέση τους. Αλλά η Ειρήνη, μπαίνοντας στην εφηβεία, έχει αρχίσει να αισθάνεται ότι αυτή η φιλιά δεν είναι επιλογή της, συχνά την κουράζει και την κάνει να θυμώνει.
Η Ναταλία στα μάτια της Ειρήνης φάνταζε τέλεια. Ήταν έξυπνη, όμορφη, ευγενική κι αξιαγάπητη. Με δυο λόγια ήταν η τέλεια φίλη… Όταν όμως σπάει το χέρι της και προσελκύει –για άλλη μια φορά- όλα τα βλέμματα και το ενδιαφέρον πάνω της η Ειρήνη δεν μπορεί παρά να εστιάσει στα ελαττώματά της. Όταν μάλιστα κι ο Νικόλας, το αγόρι για το οποίο η Ειρήνη τρέφει ιδιαίτερα συναισθήματα, δείχνει να υποκύπτει στη γοητεία της, η Ειρήνη φτιάχνει μια «φαρμακερή» λίστα για την κολλητή της:
Εγωίστρια
Βαρετή
Σπαστική
Πολυλογού
Η χειρότερη φίλη…
Όταν η Ιωάννα Μπαμπέτα γράφει εφηβικές ιστορίες το κάνει με έναν δικό της ξεχωριστό τρόπο! Διεισδύει στην ψυχή του ήρωά/ της ηρωίδας της και ξεδιπλώνει σταδιακά σκέψεις και συναισθήματα σε μια πορεία αυτογνωσίας που ρέει με φυσικότητα. Η Ειρήνη στη συγκεκριμένη περίπτωση μέσα από την αμφισβήτηση της σχέσης της με τη Ναταλία ανακαλύπτει στοιχεία του εαυτού της, αναγνωρίζει και κατονομάζει τα συναισθήματά της κι εντέλει αποδέχεται τον εαυτό της και στη συνέχεια και την κολλητή της. Όταν κάνει «ανακωχή» με τον εαυτό της κι αποφασίζει να μιλήσει με ειλικρίνεια στη Ναταλία αντιλαμβάνεται ότι ζηλεύει την «τέλεια φίλη» της. Αυτή είναι η αρχή μιας ποιοτικά διαφορετικής σχέσης ανάμεσά τους.
Το θέμα της φιλίας και μάλιστα μεταξύ κοριτσιών, είναι πολυσυζητημένο. Η ιστορία εκτυλίσσεται απλά και με την αναμενόμενη αίσια έκβαση. Κι όμως η ιστορία της φιλίας της Ειρήνης και της Ναταλίας είναι μια ιστορία που κερδίζει τους αναγνώστες. Ίσως γιατί είναι μια ιστορία με την οποία μπορεί να ταυτιστεί ο καθένας/η καθεμιά μας. Ίσως λόγω της πρωτοπρόσωπης αφήγησης και της αμεσότητας του ύφους και της γραφής. Ίσως γιατί η Ιωάννα Μπαμπέτα ξέρει να επενδύει σε εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά σε ένα αφήγημα. Η επανεκκίνηση εξάλλου της εξιστόρησης σε κάθε κεφάλαιο αποτελούν ένα εύρημα που δίνει μια άλλη ταυτότητα στην αφήγηση. Αυτό που θα κρατήσουμε σίγουρα από την ιστορία αυτή είναι πως η αρχή είναι πάντα σήμερα. Κι όσο για το τέλος… είναι στο χέρι μας.
Για αναγνώστες από 9 περίπου ετών.
Εκδόσεις Μεταίχμιο.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Φίλες χωρίς αρχή και τέλος |
| Συγγραφέας: | Ιωάννα Μπαμπέτα |
| Εικονογράφηση: | Ράνια Βαρβάκη |
| Σειρά: | Διαβάζω ιστορίες |
| Μακέτα εξωφύλλου: | Γιώργος Παναρετάκης |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, Ιούλιος 2020 |
| Επιμέλεια: | Θοδωρής Τσώλης |
| Σελίδες: | 112 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,5 |
| ISBN: | 978-618-03-2224-8 |
