Βράδυ. Στη στέγη μιας παλιάς μονοκατοικίας. Ο Παντοφλίνος νιαουρίζει παραπονιάρικα. Η γατοπαρέα σηκώνει τα ραντάρ και σπεύδει. Η Μπουκίτσα, ο Μένιος, η Κοντέσα και ο Σοφούλης τον περιτριγύρισαν, αργότερα κι ο Τσίφτης. Τι έχει ο Παντοφλίνος; Κάθε φορά που κλείνει τα μάτια του για να κοιμηθεί, αδυνατεί να δει οποιοδήποτε όνειρο. Κανένα! Όλα κατάμαυρα μέσα στα βλέφαρά του. Γιατί κι αυτός, παρότι κεραμιδόγατος και στεριανός κι όχι καλοαναθρεμμένος σπιτικός, βαρέθηκε τα ίδια και τα ίδια. “Καράβια βγήκαν στη στεριά και πιάσανε τα όρη…”
Κανείς από την παρέα όμως δε ξέρει από όνειρα. Ο Πέρσης όμως, πρώην σπιτόγατος, τα είχε δει να τρυπώνουν από τις χαραμάδες των παραθυριών και να μπαίνουν στα κεφάλια των ανθρώπων. Μα… κανείς δε μπορεί να καλέσει τα όνειρα στον ύπνο κάποιου άλλου. Αλλά -μισό λεπτό, το είπε κι ο Πέρσης- μπορείτε να φτιάξετε ένα όνειρο για τον φίλο σας. Κι αυτό ο Πέρσης το είπε.
Κι όλοι έβαλαν από κάτι για το όνειρο του Παντοφλίνου. Άλλος ένα φουρφούρι, άλλος μια πεταλούδα, άλλος ένα κουβάρι μαλλί κι άλλος ένα χαμομήλι. Πουτιφουρόμ, Πουτιφουρίμ, είπαν και ξαφνικά… ανθρωπάκι μικροσκοπικά εμφανίστηκαν κι άρχισαν να χορεύουν. Κι ύστερα του πρόσφεραν ένα γλειφιτζούρι, να το γλείφει για να φτιάχνει όνειρα, για εκείνον ή τους φίλους του.
Πέρασαν μήνες από τότε. Ο Παντοφλίνος απομακρύνθηκε από τους φίλους του. Αφοσιωμένος στο γλειφιτζούρι και τα όνειρά του, έχασε κάθε επαφή με τους φίλους του. Λήθαργος διαρκείας. Κι οι φίλοι κάπου εκεί, αποφάσισαν να αναλάβουν δράση. Και κάπου εκεί μπαίνει στην ιστορία ο κύριος Ευρυπίδης, ο τρανός μουσικός του πρώτου ορόφου της παλιάς μονοκατοικίας. Κι ύστερα έρχεται μια έξωση για τον κύριο Ευρυπίδη που μένει παράνομα στο σπίτι.
Είναι τότε που τα όνειρα σκαρφαλώνουν από τις φυλλωσιές, τρυπώνουν από τις χαραμάδες, κοντοστέκονται μια στάλα στη χούφτα των ανθρώπων, τους κοιτούν και τους ψελλίζουν: “ώρα για δράση, φίλε. Αυτή θα φτιάξει τα καλύτερα όνειρα”.
Να αντιστέκεσαι στο προδιαγεγραμμένο. Να βρίσκεις λύσεις εκεί που η θάλασσα έχει ανταριάσει. “Η δύναμη σου πέλαγο κι η θέλησή μου βράχος”. Να ορθώνεις την αλληλεγγύη και το δίκιο μια οργυιά μακριά από το μπερδεμένο βλέμμα σου. Η αγάπη, το μαζί και ένα καλό βιβλίο θα σώσουν τον κόσμο. Εκείνο το παλιό no man’s an island θα κρατήσει τους αποδιωγμένους όρθιους.
Με ακέραιους συμβολισμούς, με γλώσσα καθαρή και φροντισμένη, με ρυθμό, με της μουσικής το βρυχηθμό και μια ιστορία μεστή νοήματος και ταξιδιού, η Αλεξάνδρα Μητσιάλη δημιουργεί ένα ιδιαιτέρως αξιόλογο και δυνατό βιβλίο. Γιατί “το όνειρο είναι δικό μας και θα βγούμε από αυτό μόνο όταν εμείς το θελήσουμε”
Η εικονογράφηση είναι των Έφης και Κρίνα Λαδά. Ασπρόμαυρα σκίτσα με μολύβι. Σαν εικόνες από όνειρα. Σαν υπαινιγμοί από όνειρα της ζωής.
Από τις εκδόσεις Πατάκη.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: |
Το όνειρο του Παντοφλίνου
|
| Συγγραφέας: | Αλεξάνδρα Μητσιάλη |
| Εικονογράφηση: | Έφη & Κρίνα Λαδά |
| Συλλογή: | Χελιδόνια |
| Εκδόσεις: | Πατάκη, Φεβρουάριος 2017 |
| Σχεδιασμός εξωφ. σειράς: | polka dot design |
| Σελίδες: | 112 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,6 |
| ISBN: | 978-960-16-5306-8 |
