Οι Χόμπο ήταν περιπλανώμενοι εργάτες στις Η.Π.Α., συνήθως παράνομοι, κυνηγημένοι από την αστυνομία και εξαθλιωμένοι, οι οποίοι μετακινούνταν συχνά και για αρκετά χιλιόμετρα, πεζοί ή με παράνομα φορτηγά, προκειμένου να βρουν δουλειά. Ήταν άστεγοι, έμεναν σε αυτοσχέδια καταλύματα και κινούνταν σε αχαρτογράφητα μέρη – δάση, ποτάμια κ.α.- για μέρες. Για να θυμούνται οι ίδιοι ή για να ειδοποιούν άλλους, είχαν επινοήσει μια γλώσσα μυστικών συμβόλων με απλές γραμμές προκειμένου να σημαίνουν κινδύνους, ασφαλή περάσματα και άλλες σημαντικές πληροφορίες. Με κιμωλίες χάραζαν βράχους, κορμούς δέντρων και άλλες σταθερές επιφάνειες υποδεικνύοντας σε επόμενους Χόμπο άντρες με όπλα, ασφαλή καταφύγια για διανυκτέρευση, μέρη εύρεσης φαγητού, σημεία με τηλέφωνο και άλλα.
Χόμπο είναι το όνομα του ξωτικού ήρωα του νέου βιβλίου της Παναγιώτας Στρίκου-Τομοπούλου που εντάσσεται στην πετυχημένη σειρά Μικρές Καληνύχτες των εκδόσεων Μεταίχμιο.
Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα βιβλία της σειράς, ένα βιβλίο τόσο πολυσήμαντο και με αυτό το απίθανο εύρημα τον περιπλανώμενων Χόμπο να το αναβιβάζει αισθητά, καθώς μέσω αυτού μας χαρίζει νοήματα, ιδέες, αξίες, δραστηριότητες, τα οποία χτίζονται με τρόπο φυσικά πάνω στο καλογραμμένο κείμενο.
Ο Χόμπο, λοιπόν, είναι ένα ξωτικό, με δέρμα κάτασπρο, μάτια λαμπερά, ανάκατα μαλλιά και αυτιά μυτερά. Από μικρός του άρεσε να ταξιδεύει μαζί με τον γανωτή πατέρα του σε ποτάμια, μεγαλουπόλεις, δάση και καστροπολιτείες. Όταν κάποτε χάθηκε με τον πατέρα του στο δρόμο και παρατηρώντας έναν δρυοκολάπτη, του ήρθε μια ευφάνταστη ιδέα: σημάδια, χάρτες. Ολόκληρες διαδρομές σήμαινε με απλές γραμμές στις σελίδες του. Και πληροφορίες, πολλές πληροφορίες με απλά σύμβολα: “Σε αυτό το μέρος οι άνθρωποι δεν είναι φιλόξενοι”. Ή “Σε αυτό το σπίτι ζει μια γυναίκα που λέει απίθανες ιστορίες”. Κι όταν του τέλειωσαν οι σελίδες, άρχισε να χαράζει παντού, με πέτρες, μυτερά ξυλαράκια, κιμωλίες. Και έτσι γεννήθηκε ένας κώδικας, μια μυστική γλώσσα που έγινε γνωστή στον κόσμο των ξωτικών. Ποια ήταν τελικά η κατάληξη του Χόμπο και της μυστικής γλώσσας που ανακάλυψε;
Ενώ φέρει τα χαρακτηριστικά μιας ιστορίας καληνύχτας -απλή δόμη, ήπια γεγονότα και πλοκή, ταξιδιάρικη αίσθηση, απουσία έντασης, μικροί διάλογοι ώστε να είναι λίγες οι φωνές και βάση ο αφηγητής- το Ταξιδιάρικο Ξωτικό διαθέτει μια υπόγεια ατμόσφαιρα περιπέτειας και μαγείας. Η εφεύρεση αυτής της μυστικής γλώσσας και η ιδιαιτέρως φροντισμένη γλώσσα της συγγραφέα δημιουργούν ένα ελκυστικό κινηματογραφικό σκηνικό (καθοριστική η εικονογράφηση της Θέντας Μιμηλάκη σε αυτό) με εικόνες, λέξεις, σημάνσεις και σε ωθούν να εφεύρεις κι εσύ τη δική σου μυστική γλώσσα, να σημάνεις τα δικά σου μονοπάτια και περάσματα στην εξοχή ή σε κάποιο οικείο άλσος, να κωδικοποιήσεις έννοιες, ιδέες, πληροφορίες, να δεις αυτόν τον έξοχο τρόπο ως έναν εναλλακτικό τρόπο επικοινωνίας.
Υπέροχη αίσθηση αφήνουν ξανά οι ζωγραφιές της Θέντας Μιμηλάκη. Τα χρώματα, οι γραμμές, τα τοπία, οι καμπύλες, τα μοτίβα συνταιριάζονται εξαιρετικά και αφηγούνται οπτικά την ιστορία του Χόμπο.
Εκδόσεις Μεταίχμιο. Μικρές Καληνύχτες. Για παιδιά 3-7 ετών.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Το ταξιδιάρικο ξωτικό |
| Συγγραφέας: | Παναγιώτα Στρίκου-Τομοπούλου |
| Εικονογράφηση: | Θέντα Μιμηλάκη |
| Σειρά : | Μικρές καληνύχτες |
| Μακέτα εξωφύλλου: | Γιώργος Παναρετάκης |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, Μάρτιος 2020 |
| Διόρθωση τυπ.δοκιμ.: | Θοδωρής Τσώλης |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-618-03-2164-7 |
