Ο Στέφανος ζει με τους γονείς και τον μικρότερό του αδερφό. Έφηβος, μαθητής λυκείου, μοιάζει να έχει το σύνηθες πακέτο των ανασφαλειών-αποριών που κουβαλούν στις πλάτες τους σχεδόν όλοι οι συνομήλικοί του. Πώς λογίζεσαι για άντρας κι όχι για πιτσιρίκι, τι θέλουν τα κορίτσια, πώς τα πλησιάζεις, πώς είναι να σε θέλουν, τι θα γίνει με αυτή την ακμή στο πρόσωπό του που τον καθηλώνει στους μικρούς, πώς είναι η ζωή στο πανεπιστήμιο, πώς είναι να έχεις δική σου δουλειά, να ορίζεις τον εαυτό σου.
Κι είναι τότε που ένα πάρτι, μια στιγμή που βρέθηκες με τομές του μυαλού ανοιχτές στο επιπόλαιο. Τότε βρίσκει χώρο εκείνη η στιγμή που λες και οσμίζεται το τραχύ κενό αναζήτησης και χάους στις εύθραυστες ψυχές των εφήβων. Τότε γνωρίζεις με το φίλο σου (Στάθης) έναν Πέτρο και μια Νότα. Και φιλοδοξείς η Νότα να σου μάθει το φιλί και τον έρωτα μα εκείνη σου μαθαίνει τα ταξίδια της παραζάλης των ουσιών. Κι έχει πλάκα στην αρχή, ξεφεύγεις, γίνεσαι λίγο αντράκι ή και άντρας, κυνηγάς ακόμα εκείνο το φιλί το όμορφο, μοιράζεσαι έναν κόσμο που υπάρχει για λίγους, νιώθεις να αποκτάς υπόσταση.
Ύστερα, αυτός ο κόσμος, εκείνη η πρώτη στιγμή μεγαλώνει μέσα σου και σου ζητάει κι άλλα. Δε σε αφήνει να δραπετεύσεις έτσι απλά, ειδικά αν εσύ δε μπορείς να σταθείς όρθιος απέναντί της και να κοιταχτείτε όπως πρέπει. Βουτάς όλο και πιο βαθιά. Ω, τι ταξίδι! Είναι το ταξίδι του Στάθη, του Πέτρου, της Νότας που ορμούν στο θάνατο λες και τα χρόνια τους περίσσευαν, λες και τα όνειρα τους είχαν τελειώσει και δεν υπήρχαν άλλα, έστω πρόχειρα. Είναι κυρίως το ταξίδι του Στέφανου, ενός παιδιού που δεν είχε σχέση με όλα αυτά, ενός παιδιού που σχεδόν δεν κάπνιζε, που κοκκίνιζε με τα κορίτσια. Είναι το ταξίδι εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλον τον κόσμο. Κι αυτές οι ιστορίες μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους. Γιατί εκεί στην εφηβεία γίνονται ταξίδια του μυαλού που δε μπορείς να τα σταματήσεις εύκολα.
Σαν ένα κύμα είναι η ιστορία του Στέφανου από τον Μάνο Κοντολέων. Ξεκινά νωχελικά, αέρινα κι από κάτω -κάτω κι από τις μεμονωμένες λέξεις- όλο και φουσκώνει. Ώσπου ξεσπάει στην ακτή σαν παλιρροϊκό κύμα και σαρώνει ζωές, ψυχές και σώματα. Ο ρυθμός της αφήγησης, η ένταση και η κορύφωση της αφήγησης ακολουθούν γραμμικά τη ψυχή του Στέφανου. Σε 127 σελίδες, έχετε κάνει -ευτυχώς μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου- ένα ταξίδι που σκοτώνει, που το ξέρεις από πριν ότι σκοτώνει. Που το ήξερες ήδη από το 1989 όταν κυκλοφόρησε πρώτη φορά το βιβλίο. Που το ξέρεις χίλιες φορές καλύτερα σήμερα, με την υπερπληροφόρηση και το ταξίδι των ειδήσεων και της γνώσης.
Κανένα νόημα δεν έχει να μάθεις από τούτη εδώ τη σελίδα τι συνέβη στο Στέφανο. Ξέρεις τι του συνέβη. Κι ακόμα κι αν σώθηκε στο παρά πέντε, υποψιάζεσαι τι τον περιμένει. Αν θέλεις, γονιός, εκπαιδευτικός και κυρίως νέος, να πάρεις τη σοκαριστική οσμή που καπνίζουν αυτά τα ταξίδια, το Ταξίδι που σκοτώνει είναι αποκρουστικά αληθινό και επίκαιρο. Είναι η καταγγελία του συγγραφέα, της διαχρονικής εποχής των εξαρτήσεων που ακυρώνουν τη ζωή.
Το βιβλίο μεταφέρθηκε στη μικρή οθόνη το Μάρτη του 1992 (13 επεισόδια) από την ΕΤ1 σε σκηνοθεσία Χρήστου Παληγιαννόπουλου και σενάριο του Θεόδωρου Γρηγοριάδη. Πρωταγωνιστούσαν η Άννα Βαγενά , ο Τάσος Χαλκιάς, ο Κλέων Γρηγοριάδης, ο Έκτωρ Καλούδης, ο Γιώργος Πυρπασόπουλος και ο Χάρης Μαυρουδής στο ρόλο του Στέφανου.
| Τίτλος: | Το ταξίδι που σκοτώνει |
| Συγγραφέας: | Μάνος Κοντολέων |
| Εκδόσεις: | Καστανιώτη, 2014 (έτος α’ έκδοσης 1989) |
| Μέγεθος: | 14 X 21 |
| ISBN: | 978-960-03-5727-1 |
