Το μικρό νησί, της Έφης Λαδά

Στη μέση του ωκεανού, σ’ ένα μικρό νησί σαν κουβαρίστρα, ζούσε ένα κορίτσι που είχε φίλο ένα μπλε σαλιγκάρι. Ζούσε μαζί με τη γιαγιά της, που συνεχώς έφτιαχνε τραγούδια για να διώξει τον Χειμώνα μακριά. Αλλά κάθε φορά που τελείωνε το Φθινόπωρο, ο Χειμώνας έφτανε και έκρυβε τα τραγούδια μέσα στις ραφές από το πανωφόρι του.

Μια μέρα, μαζί με τα πουλιά, έφυγε και η γιαγιά, να ψάξει για νότες μικρές, αλλιώτικες. Τα πουλιά κάποτε γύρισαν, η γιαγιά όμως όχι. Ούτε οι μελωδίες της. Το κορίτσι αποφάσισε να ταξιδέψει για να βρει τις χαμένες μελωδίες. Διέσχισε τη θάλασσα, είδε τα αστέρια του ουρανού, έφτασε σε μια χώρα παγωμένη και είδε το πανωφόρι εκείνο του χειμώνα με τις ραφές. Ήταν η ευκαιρία να ξαναβρεί τις μελωδίες…

Η Έφη Λαδά φυλάει το γλυκό για το τέλος, απονέμοντας στην τελευταία ακριβώς λέξη μια ξεχωριστή νοηματοδοσία, η οποία αναβαθμίζει το κείμενό της από ένα τρυφερό, λυρικό, νοσταλγικό παραμύθι σε μια πολυσήμαντη δήλωση, ένα σμήνος απλών, καλοβαλμένων, φιλοσοφικών σκέψεων για την απώλεια, τις αναμνήσεις, τους τρόπους και τους τόπους που αυτές αναπτύσσονται, επιβιώνουν και επιστρέφουν στον λογισμό ενός παιδιού, μα και κάθε ανθρώπου.

Μέσα από πυκνές αλληγορίες, στο κείμενο και κυρίως στις εικόνες της, η δημιουργός τους αναθέτει στα ποικίλα οπτικά στοιχεία και στη συνδιαλλαγή τους με τις λέξεις έναν πολυσύνθετο ρόλο αφήγησης και υπαινιγμών που δεν απλώνονται ως έτοιμες λύσεις στο χαρτί. Επί της ουσίας, Το μικρό νησί είναι ένα ταξίδι στον τόπο των αναμνήσεών μας, των εμπειριών μας με τους άλλους ή με τον εαυτό μας και το πώς όλα αυτά ενσωματώνονται σε νου και καρδιά, αν τα θεωρήσουμε δύο διαφορετικές οντότητες, για το πώς όλα χάνονται μέσα σε ανεπαίσθητες ραφές τις οποίες πρέπει να αναζητήσεις για να φέρεις πίσω, πώς όλα ξετυλίγονται σαν ένα μικρό κουβάρι, μια κουβαρίστρα και το παραμύθι ξεκινά ή απλά συνεχίζεται.

Η πάντα ατμοσφαιρική, ονειρική εικονογράφηση, αυτή τη φορά μοιάζει πιο ψηφιοποιημένη, με τις αποχρώσεις του μπλε σε θάλασσα και ουρανό, μέρα και νύχτα, να γίνεται μια πραγματική βεντάλια του εν λόγω χρώματος. Ο τρόπος που δίδεται η φυγή της γιαγιάς, η αναζήτηση των μελωδιών της, οι ραφές του πανωφοριού, οι κλωστές, τα μαλλιά, η κίνηση και η σημασία αυτών των μικρών στοιχείων, συνθέτουν ένα γοητευτικό εικονογραφικό σκηνικό, σαν animation μικρού μήκους.