Όλοι έχουμε κουτιά για τα πολύτιμα ή τα άχρηστα αντικείμενα, για τις συλλογές μας. Ο Νικόλας, ο ήρωας της ιστορίας της Γλυκερίας Γκρέκου, έχει ένα κόκκινο κουτί στο μυαλό του κι εκεί μέσα κλείνει τη ΔΕΠΥ- Ντέπυ όταν γίνεται ανυπόφορη. Αλλά ας πιάσουμε το νήμα της ιστορίας από την αρχή.
Τους φίλους τους διαλέγουμε ή μας διαλέγουν. Στην περίπτωση του Νικόλα η κυρία ΔΕΠΥ ήρθε και του έγινε κολλητσίδα. Στην αρχή δε φανερώθηκε.
“Το παιδί δεν ακούει καλά, πολλές φορές του μιλάω κι αυτό ούτε που με κοιτάζει! Κάτι έχουν τα αφτιά του σας λέω!” έλεγε και ξαναέλεγε η γιαγιά. Η επίσκεψη στον ωριλά απέδειξε ότι τα αφτιά του Νικόλα ακούνε και το πάτημα του μυρμηγκιού.
Μετά τα αφτιά, σειρά είχαν τα μάτια. “Μπα, κάτι έχουν τα μάτια του… Μερικές φορές νομίζω πως δε βλέπει μπροστά του το παιδί!” έλεγε ανήσυχη η μαμά. Η επίσκεψη στον οφθαλμίατρο έδειξε ότι ο Νικόλας βλέπει και μυρμήγκι στο απέναντι μπαλκόνι.
Έτσι οι γονείς του Νικόλα ησύχασαν για λίγο. Δεν άργησαν όμως να εμφανιστούν τα προβλήματα στο σχολείο. Τα παράπονα έπεφταν βροχή για την απροσεξία, την αφηρημάδα, τα φτυσίματα. Αυτή ήταν και η αρχή μιας ατέλειωτης περιπέτειας και τα πηγαινέλα σε ειδικούς. Οι ειδικοί τελικά αποφάνθηκαν ότι για όλα τα προβλήματά του, έφταιγε η… ΔΕΠΥ-Ντέπυ. Την άλλη μέρα στο σχολείο ο Νικόλας έριξε ένα γερό χαστούκι στη νεοφερμένη συμμαθήτριά του που είχε την ατυχία να ονομάζεται… Ντέπυ!
Από εκεί και πέρα η ιστορία γίνεται γλυκόπικρη. Ο Νικόλας μας συστήνεται κανονικά -γιατί είχε ξεχάσει ακόμα και να συστηθεί- και αφηγείται την καθημερινότητά του και το εύρημα του κουτιού προκειμένου να μπορεί να ελέγχει τη ΔΕΠΥ όταν γίνεται ανυπόφορη. Μέσα πια στο υποστηρικτικό οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον καταφέρνει να διαχειρίζεται τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα, να συγκεντρώνεται και να είναι λειτουργικός κι ευτυχισμένος.
Πρόκειται για μια έξυπνη, τρυφερή ιστορία. Ο Νικόλας όντας ένα παιδί με ΔΕΠ-Υ μέσα από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση ξεδιπλώνει τις πτυχές της προσωπικότητας αλλά και της ζωής του. Ρεαλισμός και χιούμορ συνυπάρχουν οδηγώντας τον αναγνώστη σε μονοπάτια βαθιάς ενσυναίσθησης και συμπάθειας για τον Νικόλα, ακόμα και τη στιγμή που χαστουκίζει τη συμμαθήτριά του. Η συγγραφέας φαίνεται πως γνωρίζει πολύ καλά όχι μόνο τα χαρακτηριστικά ενός παιδιού με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής, αλλά και τις αντιδράσεις της οικογένειας και του περίγυρου και τα στάδια ως την κατανόηση και αποδοχή. Ευφυές κατά τη γνώμη μας, το λογοπαίγνιο ΔΕΠΥ-Ντέπυ και εξαιρετική η εστίαση στο εύρημα του κόκκινου κουτιού. Στο τέλος του βιβλίου ο αναγνώστης μπορεί να διαβάσει ένα σύντομο κείμενο για τη ΔΕΠ-Υ από τη Δρ. Κατερίνα Μανιαδάκη, Ψυχολόγο και Αναπληρώτρια Καθηγήτρια ΤΕΙ Αθήνας. Η εικονογράφηση ανήκει στην Αιμιλία Κονταίου, η οποία δημιούργησε έναν γλυκό και συμπαθητικό ήρωα, τον οποίο ο αναγνώστης βλέπει κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου, να μεγαλώνει. Το βιβλίο βραβεύτηκε από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου με το Βραβείο «Πηνελόπη Μαξίμου» σε συγγραφέα βιβλίου αφήγησης βραχείας φόρμας για παιδιά. Αν δεν το έχετε διαβάσει ήδη, αξίζει να το διαβάσετε.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Το κόκκινο κουτί |
| Συγγραφέας: | Γλυκερία Γκρέκου |
| Εικονογράφηση: | Αιμιλία Κονταίου |
| Εκδόσεις: | Ψυχογιός, 2015 |
| Σελίδες: | 48 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-618-01-0853-8 |
