Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 5+ (target 5-8) – Silent (χωρίς λόγια) picture book για παιδιά
Κάλιο πουλί του κλαδιού παρά του κλουβιού.
Παροιμία
Η Φωτεινή Στεφανίδη έβγαλε τις λέξεις και τις έκανε εικόνες που μιλούν με ήρωα ένα κοτσύφι, ένα παιδί και τον χρόνο που κυλά. Και ξαναμαγεύει το μυαλό.
Περί τίνος πρόκειται
Τετάρτη 2 του Φλεβάρη. Ξημερώνει. Ένα αρσενικό κοτσύφι, μαύρο με κίτρινο ράμφος, εμφανίζεται στο κλαδί ενός δέντρου, έξω από ένα παράθυρο. Μέσα κοιμάται ένα παιδί. Ο χρόνος κυλά. Μάρτιος. Το παιδί βλέπει το κοτσύφι. Καθώς πηγαίνει σχολείο το βλέπει να κρατά στο ράμφος του λίγο χορτάρι. Να και ένα άλλο. Φτιάχνουν τη φωλιά τους. Φανερώνουν την άνοιξη την ίδια και τα μυστικά της. Πόσο θα μείνουν εκεί; Θα είναι στο ίδιο δέντρο όταν θα επιστρέψει από τις διακοπές η οικογένεια του παιδιού; Πού θα πάνε το χειμώνα τα κοτσύφια;
Εστιάζοντας
Από Φλεβάρη σε Φλεβάρη. Ένας κύκλος ετήσιος ή και μεγαλύτερος. Οι εποχές διαδέχονται η μία την επόμενη. Φεβρουάριος, Μάρτιος, Απρίλιος, Ιούνιος, Σεπτέμβριος, Δεκέμβριος. Και ξανά Φεβρουάριος. Ή αλλιώς Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και… Άνοιξη όπως θα το κοιτούσε ίσως ο Κιμ Κι Ντούκ.
Η Φωτεινή Στεφανίδη φανερώνει ένα από τα πρώτα σημάδια της Άνοιξης, της αναγέννησης της φύσης, της ανόδου της Περσεφόνης στον Επάνω Κόσμο. Είναι η επανεμφάνιση των κοτσυφιών στον δημόσιο βίο της πόλης. Αυτά τα λιτά όμορφα, μελωδικά τσιχλοπούλια που φτιάχνουν τις φωλιές τους σε σχετικά χαμηλά φυλλώματα των δέντρων του αστικού ιστού, μέχρι πριν διακόσια περίπου χρόνια ούτε που πλησίαζαν τους τόπους των ανθρώπων∙ ήταν δασόβια πουλιά. Πλέον έχουν επιλέξει τα 3-4 χρόνια που ζουν, να τα περνούν πιο κοντά μας, έχοντας συνηθίσει την παρουσία μας ή ως ένα θείο δώρο μέσα στις συχνά αδιάφορες ανθρώπινες πόλεις.
Το αγόρι συναντά το κοτσύφι. Πρώτη σημείωση. Είναι ένα φυσιολογικό παιδί. Σηκώνει το βλέμμα. Κοιτάζει γύρω του. Του κεντρίζει το ενδιαφέρον, το παρατηρεί, κάποτε το προστατεύει από μια απειλή. Όταν πρέπει να φύγει, το κοιτά με θλίψη. Στη δυαδική αυτή σχέση αγοριού-κοτσυφιού, η Φωτεινή Στεφανίδη ενσωματώνει επιδέξια όψεις της ζωής των ανθρώπων. Οι καλοκαιρινές διακοπές, η καθημερινή διαδρομή προς το σχολείο με το σχολικό, τα κινητά στα χέρια και η συχνή φωτογραφική τους χρήση σε κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μας,
Η δημιουργός δεν επιλέγει ένα σκληρό, απάνθρωπο, γκρίζο αστικό τοπίο, αλλά έναν τόπο με ήπια δόμηση, με παλιά ξύλινα παραθυρόφυλλα και παντζούρια, με λίγα δέντρα εναγύρω, μέσα από τα πεζοδρόμια ακόμη, ένα περιβάλλον πιο φιλικό στον άνθρωπο και σίγουρα στα παιδιά και τα πουλιά.
Όλα δίχως λέξεις. Δίχως καμιά λέξη. Ένα εικονοβιβλίο (silent) που αναπτύσσει μια μεστή εικονιστική αφήγηση, η οποία διαπερνά τη ζωή μιας οικογένειας ανθρώπων και μίας αντίστοιχης πουλιών, δημιουργώντας επιτηδευμένα χρονικά κενά, καθώς οι εικόνες αναπηδούν από το ένα χρονικό σημείο στο άλλο, πάνω σε μια χρονογραμμή που μανταλώνει ουσιαστικά τη ζωή και τον συσχετισμό αυτών των δύο οικογενειών όπως τοποθετούνται και αλληλεπιδρούν χωροχρονικά∙ στον δεδομένο τόπο και στον διάβα του χρόνου. Μέσα σε αυτά τα κενά, ο αναγνώστης μπορεί να τοποθετήσει τις δικές του αφηγηματικές πλοκές και επεξηγήσεις, να απονείμει δικές του όψεις, να δει μεταξύ χασμάτων. Κι αν για τους ανθρώπους ξέρεις για τις διακοπές του καλοκαιριού ή το σχολείο ή την εξάρτηση από τα κινητά που πλέον έχουν εγκατασταθεί στις παλάμες, είναι άκρως ενδιαφέρον ο τρόπος που τοποθετεί αντίστοιχες πληροφορίες για τα κοτσύφια, όπως ο κίνδυνος των μικρών κοτσυφιών από διάφορα ζώα όπως οι γάτες, γιατί δεν πετούν σωστά και πέφτουν εύκολα στο έδαφος ή για το χρώμα τους, τις συνήθειές τους για το πού χτίζουν τις φωλιές τους, το επιλεκτικό πλησίασμά τους στους ανθρώπους.
Η παλέτα της κινείται στις αγαπημένες της ήπιες αποχρώσεις, αποφεύγοντας την ένταση. Κατορθώνει να αποτυπώνει συναισθήματα, γνώσεις, σκέψεις, ιδέες, ακόμα και προβληματισμούς, δίχως να χρησιμοποιεί ένταση στα χρώματα, αλλά μέσω μεστών, ποιητικών αποδόσεων των προσώπων, των τοπίων, των αντικειμένων. Η κυριαρχία του γαλάζιου του ουρανού σε αντίστοιχους φωτισμούς της ημέρας και της νύχτας, το πράσινο των δέντρων και του τοπίου, τα ωχροπορτοκαλί σπίτια και τα (περίπου) μπλε ρουά παντζούρια κινηματογραφούν το ευρύτερο σύμπαν της δημιουργού με καλαισθησία, τρυφερότητα, νοσταλγία και εν τέλει γαλήνη.
Αυτό λαλεί κι εγώ σωπαίνω.
Έτσι μιλάμε.
Για τη σύνδεσή μας με τη φύση. Για να μη χαθεί αυτή η σχέση.
Για να μη γίνει η ζωή μας αποτυπώσεις στα κινητά, ερημιά και αδειανά πουκάμισα.
Ανατρέψτε την αποσύνδεση.
Συνδεθείτε ξανά με τα παιδιά σας και μέσω αυτών με τη φύση. Εκεί ανήκουν.
Για αναγνώστες από 5 περίπου ετών.
Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο.
Διακρίσεις
Απόσπασμα
Δείτε περισσότερα εδώ
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Το κοτσύφι |
| Συγγραφέας: | Φωτεινή Στεφανίδη |
| Εικονογράφος: | Φωτεινή Στεφανίδη |
| Εκδόσεις: | Καλειδοσκόπιο, Ιανουάριος 2023 |
| Επιμέλεια/Σελιδοποίηση: | Εριφύλη Αράπογλου |
| Σελίδες: | 36 |
| Μέγεθος: | 20 Χ 20 |
| ISBN: | 978-960-471-253-3 |
