Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 4+ (target 4-7) – Εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά
«Δίνοντας στη θλίψη τον χώρο που χρειάζεται, θα μπορέσετε να πείτε με ειλικρίνεια: η ζωή είναι όμορφη και τόσο πολύτιμη».
Έστερ «Έτι» Χίλσαμ
Η Ανν Μπουθ και ο πολυβραβευμένος Ντέιβιντ Λίτσφιλντ δημιουργούν ένα πολύ όμορφο και ευαίσθητο εικονοβιβλίο για το δύσκολο και δυσάρεστο συναίσθημα της λύπης.
Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από τα λόγια της Έτι Χίλσαμ*, Εβραίας από την Ολλανδία, θύματος του Ολοκαυτώματος.
Περί τίνος πρόκειται
Ένα αγόρι αποφασίζει να υποδεχτεί τη Λύπη στη ζωή του και κατασκευάζει ένα καταφύγιο για αυτήν. Ένα μέρος γερό και ασφαλές, κατάλληλο για τη Λύπη του, που θα μπορεί να μένει εκεί όλες τις εποχές του χρόνου, να προστατεύεται από τις δύσκολες συνθήκες και να είναι ο εαυτός της.
Θα μπορεί να να εκφράζεται όπως θέλει, όποτε θέλει… να γίνεται πολύ μεγάλη ή πολύ, πολύ μικρή, να κλείνει ή να ανοίγει τα παράθυρα, να κάθεται στο φως ή στο σκοτάδι… ανάλογα με τη διάθεσή της. Θα μπορεί να κάνει «Ό,τι νιώθει πως έχει ανάγκη».
Το αγόρι επισκέπτεται το καταφύγιο. Προστατεύει και φροντίζει την Λύπη. Περνάνε χρόνο μαζί. Τρέχουν, αγκαλιάζονται, κλαίνε, μιλάνε… Μια ξεχωριστή σχέση αναπτύσσεται μεταξύ τους και το αγόρι μαθαίνει να ζει μαζί της, όμορφα.
Εστιάζοντας
Η φόδρα του βιβλίου –ένα γιορτινό δάσος: λαμπάκια, σημαιάκια και λουλουδάτες γιρλάντες κρέμονται απο τα κλαδιά των δέντρων∙ φωτογραφίες κι ένα σημείωμα στερεωμένα στους κορμούς τους, σαν να προμηνύει ένα χαρμόσυνο γεγονός, σε γεμίζει αισιοδοξία και χαρά.
Ο τίτλος του σε συνάρτηση με την εικόνα του εξωφύλου όμως, δίνει την αίσθηση για κάτι όχι και τόσο ευχάριστο, μιας και η λέξη «Λύπη» ελκύει την εστίαση του αναγνώστη ανασύροντας αντίστοιχα συναισθήματα.
Το σκηνικό έντονο, ατμοσφαιρικό με αντιθετικά στοιχεία. Πίσω από τη ζεστασιά του λαμπερού δάσους, μέσα σε ένα παγωμένο φόντο, ένα αγόρι κάθεται θλιμμένο με ένα κλαδί στο χέρι. Δίπλα του, μια μικρή παλέτα με χρώματα και ένα ημιδιαφανές λευκό κουβάρι∙ σαν μουντζούρα, σαν σύννεφο -μια προσωποποιημένη μορφή με χέρια και πόδια μακριές, λεπτές γραμμές και μια καρδιά που διαφαίνεται μέσα της. «Η Λύπη ήρθε να ζήσει μαζί μου κι έτσι φτιάχνω γι’ αυτήν ένα καταφύγιο».
Πόσα σύμβολα σε ένα σαλόνι και δύο προτάσεις! Πόσο ξεκάθαρο κι έντονο το συναίσθημα! Πόσο άμεση η ταύτιση με αυτό.
Η ιστορία, η περιπέτεια της Λύπης και του αγοριού ξεκινά. Το καταφύγιο είναι το ιδανικό μέρος, όπου η Λύπη είναι ελεύθερη, προστατευμένη και ασφαλής. Μπορεί να κινηθεί όπως θέλει, να ικανοποιεί τις ανάγκες και τις επιθυμίες της, να επιλέγει.
Η δημιουργία ενός καταφύγιου –ενός μυστικού μέρους, μιας κρυψώνας- είναι συχνά ο παράδεισος των μικρών παιδιών. Είναι ο τόπος που ξεδιπλώνουν, αλλά και ζουν όλες τους τις επιθυμίες, που καταστρώνουν σχέδια, εκφράζουν συναισθήματα, πραγματώνουν τα όνειρά τους, αλλά και νικάνε τους εφιάλτες τους. Στην ιστορία εδώ, το αγόρι δημιουργεί το «καταφύγιο της Λύπης». Το μέρος, που μόνο εκείνο γνωρίζει και επισκέπτεται όταν χρειάζεται να συναντήσει τη Λύπη του για να νιώσει πιο δυνατό ή όταν εκείνη το καλεί.
Η ιστορία έρχεται σε αντιδιαστολή με την τάση της εποχής μας να ξορκίζουμε κάθε δυσάρεστο συναίσθημα. Ο πόνος και η θλίψη μπορούν να βρουν το χώρο τους μέσα μας, χωρίς να μας αποδυναμώνουν και να μας στεγνώνουν από ενέργεια, αν τα αναγνωρίσουμε και τα αποδεχτούμε ως μέρος της ζωής μας, σαν φυσιολογικές και αναμενόμενες καταστάσεις και τα αντιμετωπίσουμε με ειλικρίνεια, τα φροντίσουμε και τα αγκαλιάσουμε και δεν τα αντιμαχόμαστε ως αποδιοπομπαία. Τότε, αυτά συνοδοιπορούν μαζί μας και συχνά μας βοηθούν να εξελιχθούμε, να προχωρήσουμε και να βρούμε κι άλλους τρόπους έκφρασης και δημιουργίας, άλλες διαδρομές.
«Κι όποτε θέλει η Λύπη, θα μορεί να βγαίνει από το καταφύγιό της και να με πιάνει από το χέρι.
Και θα κοιτάζουμε τον κόσμο, και θα ανακαλύπτουμε πόσο όμορφος είναι. Μαζί».
Το κείμενο της Anne Booth είναι λιτό και πολύ δυνατό. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση προσθέτει αμεσότητα και προσωπικό χαρακτήρα στην ιστορία, ενώ δίνει στον αναγνώστη την δυνατότητα να εισχωρήσει στις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις εμπειρίες του ήρωα και να δημιουργήσει μια στενή σύνδεση μαζί του καθιστώντας την αφήγηση πιο συναισθηματική.
Η εικονογράφηση του David Litchfield έχει τη γνωστή του μαγεία∙ με ονειρικά στοιχεία, ζεστά χρώματα και συναισθηματικές αντιθέσεις, όμορφη απόδοση του τοπίου, των εποχών και της φύσης και ένα υπέροχο τρόπο να διαχέει το φως στις απεικονίσεις του. Εξαιρετική, ιδιαίτερα χαρακτηριστική η μορφή της Λύπης με τη μικρή κόκκινη καρδιά στο παγωμένο, απαλό, σαν πούπουλο σώμα της, κλέβει τις καρδιές μας.
Ένα δυνατό picture book για την αποδοχή και τη διαχείριση των συναισθημάτων που μας βαραίνουν, την επιστροφή στο φως και την ομορφιά της ζωής.
Εκφραστικό, τρυφερό, συγκινητικό.
*«Δώστε στη θλίψη σας όλο τον χώρο και την προστασία που της οφείλετε – γιατί αν όλοι εμείς αντέξουμε τον πόνο με ειλικρίνεια και θάρρος, η θλίψη που έχει πλημμυρίσει τον κόσμο θα καταλαγιάσει. Αν όμως κρατάτε μέσα σας μίσος και σκέψεις εκδίκησης, θα γεννηθούν καινούριες πίκρες και στεναχώριες για άλλους ανθρώπους, και δεν θα πάψει ποτέ να υπάρχει θλίψη σ’ αυτόν τον κόσμο. Δίνοντας στη θλίψη τον χώρο που χρειάζεται, θα μπορέσετε να πείτε με ειλικρίνεια: η ζωή είναι όμορφη και τόσο πολύτιμη».
Έστερ «Έτι» Χίλσαμ (15 Ιανουαρίου 1914 – 30 Νοεμβρίου 1943)
Διακρίσεις
Στο Νηπιαγωγείο
- Συζητήσαμε για τα συναισθήματά μας και διαχωρίσαμε αυτά που μας κάνουν να νιώθουμε άσχημα, μας δημιουργούν δυσφορία. Τα ονομάσαμε και φτιάξαμε μια λίστα αυτά, εκφράσαμε τους λόγους που νιώθουμε έτσι κάποιες φορές και πώς τα αντιμετωπίζουμε.
-Μας έχεις επισκεφθεί η λύπη; Πότε και γιατί νιώθουμε λυπημένοι; Πώς αντιδρούμε; Τι κάνουμε; - Μάθαμε τι είναι το καταφύγιο και μιλήσαμε για αυτό.
-Τι είναι; Ποιοι το χρησιμοποιούν; Γιατί; Σε ποιες περιπτώσεις; Πού υπάρχουν συνήθως; - Τα παιδιά ζωγράφισαν τα δικά τους καταφύγια για τη Λύπη τους. Τα εξόπλισαν με τα αγαπημένα τους και με ό,τι θεωρούν σημαντικό και τα κάνει να αισθάνονται όμορφα!
Κάστρα, σπηλιές, σπιτάκια, πύργοι, αλλά και ένα καραβάκι με ένα ουράνιο τόξο για να βλέπει όλα τα χρώματα, όχι μόνο το μπλε της θάλασσας και να μπορεί να ταξιδεύει στον κόσμο. - Προσεχώς, η συνέχεια, που περιλαμβάνει το καταφύγιο της Λύπης της τάξης μας, το οποίο θα εμπλουτίζεται καθημερινά!
 |
|
|---|---|
| TAYTOTHTA | |
| Τίτλος: | Το Καταφύγιο της Λύπης |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | A Shelter for Sadness |
| Συγγραφέας: | |
| Εικονογράφος: | |
| Εκδόσεις: | Μάρτης, Οκτώβριος 2023 |
| Μετάφραση: | Αργυρώ Πιπίνη |
| Σελίδες: | 40 |
| Μέγεθος: | 25,10 X 29,3 |
| ISBN: | 978-618-5533-18-2 |
