Η ζωή του επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη έχει κάνει μια μεγαλόπρεπη βουτιά στο κενό. Η υπόθεση Περ Άντερσον ο οποίος αν και μαχαίρωσε μια έγκυο γυναίκα βρέθηκε με σπασμένα κόκαλα στο νοσοκομείο είναι η αφετηρία μιας κακής περιόδου για τον επιθεωρητή. Ο Άντερς μαζί με τους αστυνομικούς Ολάισεν και Μέλερ πλήρωσαν την υπόθεση με τρεις μήνες σε διαθεσιμότητα από την υπηρεσία, ποινή χάδι κατά γενική ομολογία λόγω του ότι η μαχαιρωμένη ήταν γυναίκα αστυνομικού. Η προσωπική ζωή του Άντερς παίρνει την κάτω βόλτα. Μα επιστρέφοντας στην υπηρεσία το πράγμα αγριεύει περισσότερο.
Ένας μασκοφορεμένος, οπλισμένος με κυνηγετική καραμπίνα, άντρας εισβάλλει το πρωί της 18ης Δεκεμβρίου στο πολυκατάστημα της περιοχής Μαριεμπέρι του Έρεμπρο, σκοτώνοντας επτά άτομα και διαφεύγοντας άμεσα από τον χώρο. Η αστυνομία τον αναγνωρίζει αμέσως. Είναι ο 23χρονος Γιαν Πάλμμποργκ, παλιός γνώριμος των Αρχών. Εξαπολύεται κυνηγητό για τον εντοπισμό του. Λίγες μέρες μετά τον βρίσκουν νεκρό μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Η υπόθεση κλείνει, αυτοκτόνησε ο δράστης είναι η επίσημη θέση, και όλοι επιστρέφουν στους κανονικούς ρυθμούς της ζωής και της υπηρεσίας. Ο Οικονομίδης δεν πείθεται. Βλέπει ένα παζλ με κομμάτια που λείπουν.
«Αυτό που με κάνει να πιστεύω ότι υπάρχει κάτι άλλο από πίσω είναι αυτό που δεν βλέπω».
«Αυτό που δεν βλέπεις…»
«Ξέρεις, σαν να βλέπεις ένα παζλ και να διαπιστώνεις ότι λείπουν κάποια κομμάτια εδώ κι εκεί».
«Και ποια κομμάτια πιστεύεις ότι λείπουν;»
«Αφενός το κίνητρο. Για ποιο λόγο ο Πάλμμποργκ πήρε ένα όπλο και σκότωσε επτά ανθρώπους;»
Με δέκα υποθέσεις ανοιχτές να τρέχουν, κανείς δεν δείχνει να συμμερίζεται το θορυβημένο ένστικτο του Οικονομίδη, ο οποίος ξεκινάει έναν αγώνα δρόμου για να βρει τα κομμάτια που λείπουν. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Μια υπόθεση διαφθοράς στους κόλπους της αστυνομίας αρχίζει να γιγαντώνεται, μυστικά και υπόγειες διαδρομές αρχίζουν να φανερώνονται και ο Οικονομίδης μοιάζει όμηρος των προσωπικών του εμμονών, αλλά και να βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα μιας ενέδρας που τον περίμενε καιρό. Κάποιος θέλει την εξόντωσή του. Κι όμως… Αυτές οι προσωπικές του εμμονές είναι το μοναδικό μονοπάτι που μοιάζει αυτή τη στιγμή ότι μπορεί να σώσει την οικογένειά του από έναν παράξενο κίνδυνο. Τι θα καταφέρει να σώσει; Ίσως εκείνα που μπορεί να θυσιάσει.
Αμέσως μετά το Μίσος, διάβασα το Κάστρο που έφερε τα πάνω κάτω γύρω από τον Άντερς. Ο στιβαρός, δίχως πάθη και εμμονές, δίχως κατεστραμμένη προσωπική ζωή και καταχρήσεις επιθεωρητής, αναποδογυρίζει την εικόνα του, φανερώνοντάς μας άλλες όψεις και πτυχές του. Εδώ ο Άντερς είναι ευάλωτος, εκτεθειμένος σε κάθε επιρροή που τρέχει δίπλα του. Θυμήθηκα τον άτρωτο και ατσαλάκωτο Τζέιμς Μποντ που ξαφνικά στο Skyfall του Σαμ Μέντες γίνεται τρωτός, σημαδεμένος, βαθιά προσεγγίσιμος και διαβλητός, διάτρητος και γι’ αυτό τόσο συμπαθής και δικός σου από τον απροσπέλαστο, ανίκητο μπον βιβέρ.
Ο Γιαννίσης δεν αποκαθηλώνει τον ήρωά του. Ωστόσο, τον κατεβάζει από το βάθρο του πρώτου του βιβλίου, του αλλάζει ψυχολογικό background, μεταβάλλει το μοτίβο των φόνων και των συσχετισμών μεταξύ τους, αποφεύγει τον κλασικό serial killer, διασπείρει την ιστορία του Κάστρου σε πολλά διακλαδιζόμενα μονοπάτια και διατηρώντας (και ενισχύοντας) τα όμορφα αφηγηματικά υλικά του Μίσους δημιουργεί ένα εξαιρετικά καλοδουλεμένο αστυνομικό θρίλερ που παραπέμπει σε ένταση, διαπλοκή, σασπένς και κινηματογραφικότητα σε cine διαμάντια όπως το ατμοσφαιρικό νεονουάρ crime «L.A. Confidential» του Κέρτις Χάνσον και το σκληρά ρεαλιστικό «36 Quai des Orfèvres» του Ολιβιέ Μάρσαλ.
Ναι, παραπέμπει σε κινηματογραφικό σενάριο ο τρόπος που ξετυλίγεται η πλοκή, με τον ρυθμό να ανεβάζει στροφές συνεχώς και ιδίως στο δεύτερο μισό να γίνεται μια αλλεπάλληλη εκπυρσοκρότηση με ανατροπές που ικανοποιούν και ταρακουνούν βεβαιότητες και μισοστεριωμένα θεμέλια. Οι ετερόκλητες ιστορίες που αρχικά σου μοιάζουν τμήματα σπονδυλωτής ταινίας, σταδιακά πλησιάζουν σαν ρινίσματα σιδήρου που ζυγώνουν τον μεγάλο μαγνήτη. Παράλληλα, οι βασικοί χαρακτήρες είναι ιδιαιτέρως δουλεμένοι και όχι διεκπεραιωτικές παρουσίες εκτόνωσης μιας ενδιαφέρουσας ιστορίας προς κάποιο ανατρεπτικό φινάλε. Όμως, η σκοτεινή, σκανδιναβική ατμόσφαιρα είναι εδώ πιο έντονη, πιο στέρεη από ο,τι στο Μίσος και η φωτιά του Γιαννίση στις φουρκάδες της σουηδικής κοινωνίας πιο καλοβαλμένη και θα έλεγα -αδόκιμα- ακόμα πιο λογοτεχνική.
«Πριν από μερικά χρόνια, ο Νίκλας Μπόρι είχε παρακολουθήσει μια εκπομπή ενός γερμανικού τηλεοπτικού σταθμού η οποία παρουσίαζε το Έρεμπρο σαν μια γραφική και φιλήσυχη πόλη στην καρδιά της Σουηδίας, ιδανική τόσο για οικογένειες που επιθυμούν ήρεμες διακοπές, όσο και για νέους που θέλουν να ζήσουν μια έντονη νυχτερινή ζωή. Αυτό που δεν παρουσίαζε ήταν τις ολοένα και αυξανόμενες απόπειρες βιασμών, οι οποίες έφταναν σε επίπεδα Νότιας Αφρικής, τη μαζική μετανάστευση αμόρφωτων, ή, καλύτερα, απολίτιστων, ανθρώπων και τις συμμορίες, οι οποίες αποτελούσαν τον άτυπο νόμο στους δρόμους από τα μεσάνυχτα και μετά- σε αρκετές περιοχές ακόμα και πριν από τη δύση του ηλίου.
Αυτή η πόλη σαπίζει κάτω από την κρούστα του μακιγιάζ που έχουν δημιουργήσει οι πολιτικοί»
Ο Γιαννίσης στο Κάστρο αποφεύγει ένα ακόμα βασικό κλισέ πολλών αστυνομικών βιβλίων και ταινιών. Η κορύφωση δεν περιμένει τις τελευταίες πέντε σελίδες, είναι παρούσα σε μεγαλύτερη διάρκεια και αρκετά πριν το τέλος, κάτι που δικαιολογείται ποικιλοτρόπως και θεωρώ τον δικαιώνει απόλυτα ως επιλογή.
Τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τις δολοφονίες στο εμπορικό κέντρο; Ποιος παίζει διπλά παιχνίδια και ρόλο προδότη μέσα στην υπηρεσία; Στο Κάστρο, αγαπητοί φίλοι. Στο Κάστρο! Γιατί με το Κάστρο ο Γιαννίσης ξεπερνά το άρτιο ντεμπούτο και αποκτά θέση μπροστά μπροστά στην αστυνομική λογοτεχνία. Και έχω την αίσθηση, βλέποντας και ό,τι ακολούθησε, ότι δεν είναι απλώς μια καλή πένα εντός συνόρων αλλά κάτι πολύ περισσότερο.
Εκδόσεις Διόπτρα.
Το Soundtrack του βιβλίου
Depeche Mode – Enjoy the Silence
Ramones – Bonzo Goes To Bitburg
John Petrucci — Suspended Animation [Full Album]
Mansionair – Easier (“Cloak & Dagger”)
+ elniplex spirit
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
Αγόρασέ το |
|---|---|
| Τίτλος: | Το Κάστρο |
| Συγγραφέας: | Βαγγέλης Γιαννίσης |
| Εκδόσεις: | Διόπτρα, Μάρτιος 2016 (ανατύπωση Μάιος 2018) |
| Σχεδιασμός εξωφύλλου: | Γιώργος Παναρετάκης |
| Διόρθωση: | Δημήτρης Πήχας |
| Σελίδες: | 432 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,5 |
| ISBN: |
978-960-605-479-2
|
