Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 18+ — Μυθιστόρημα
Ξέρω να φιλάω χωρίς να κάνω θόρυβο, είπε ο Εμίλιο και πίεσε για πολλή ώρα τα χείλη του πάνω στο στόμα της, ενώ εκείνη συνέχισε να δυσανασχετεί. Το φιλί
Το δεύτερο σπουδαίο μυθιστόρημα του Ίταλο Σβέβο που έπρεπε να περιμένει 25 χρόνια στη σιωπή για να αναγνωριστεί ως μια κορυφαία στιγμή.
Περί τίνος πρόκειται
Ο Ιταλό-Αυστρο-Ούγγρος Aron Hector Schmitz γεννήθηκε σαν σήμερα (19 Δεκεμβρίου) το 1861 και έμεινε στη ζωή 67 χρόνια. Έγινε γνωστός ως συγγραφέας και κλασικός εκπρόσωπος του μοντερνισμού με το ψευδώνυμο Italo Svevo.
Το μυθιστόρημα «Το γέρασμα» (La Senilità) γράφτηκε μεταξύ 1892 και 1897 και δημοσιεύτηκε το 1898, αρχικά στην εφημερίδα «L’ineditore» της Τεργέστης και στη συνέχεια με έξοδα του ίδιου του συγγραφέα εκδόθηκε στην Τεργέστη, γενέτειρα του Σβέβο. Όπως και το πρώτο μυθιστόρημά του, το «Μια ζωή» (1892, Ροές 2011), γνώρισε μια ηχηρή απαξίωση, γεγονός που τον ώθησε στην απόφαση να παρατήσει τη λογοτεχνία για είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια. Η επαφή του, ωστόσο, με τον Τζέιμς Τζόυς ως καθηγητή αγγλικών, ο οποίος ξεχώρισε τα πρώτα του αυτά μυθιστορήματα τον επανέφεραν στη συγγραφή και αναβάθμισαν τη σχέση του με τη λογοτεχνία και τους κύκλους των διανοούμενων της εποχής.
Το γέρασμα επανεκδόθηκε στο Μιλάνο το 1927. Στα ελληνικά ήρθε το 1982 από τις εκδόσεις Νεφέλη σε μετάφραση Τζούλιας Τσιακίρη, ενώ από το 2023 κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη, σε νέα μετάφραση της Σώτης Τριανταφύλλου. Πρώτος του τίτλος υπήρξε «Το καρναβάλι του Εμίλιο», ωστόσο γρήγορα οι εκδότες προτίμησαν Το γέρασμα.
Είναι η ιστορία του Εμίλιο Μπρεντάνι, ενός απορυθμισμένου, δυσλειτουργικού, ανίκανου να ζήσει με βάσει τα συναισθήματά του, περιστρεφόμενου δερβίσικα γύρω από τον της εποχής ανδρισμό και τις προσωπικές ανισορροπίες του, τριανταπεντάρη, ο οποίος καθώς αυτοαναλύεται και υπεραναλύεται, εν τέλει διαλύεται μέσα σε μια θλιβερή απραξία, χάνοντας τον αυθόρμητο στροβιλισμό μέσα στη ζωή, εγκλωβίζεται μέσα σε ψευδαισθήσεις, βιώνοντας μια χαοτικότητα που τελικά τον οδηγεί σε μια συναισθηματική αναπηρία και καθήλωση. Η όποια κανονικότητα θα μπορούσε να βρει εφαρμογή στη ζωή του, συνθλίβεται κάτω από βεβαιότητες που γίνονται ολέθρια σκοντάματα στην ποδιά γυναικών που δεν εκτίμησε όπως έπρεπε, θεωρώντας τες χρηστικές, αναλώσιμες, ενδεχομένως κατώτερες, ανεπαρκείς. «Μου αρέσεις πολύ, αλλά δεν μπορείς παρά να είσαι ένα παιχνίδι στη ζωή μου». Η ηλεκτρική καταιγίδα που σαρώνει τσουναμικά το νευρικό, συναισθηματικό σου σύστημα, αποβαίνει τελικά ένα standing wave, ένα κύμα στατικότητας, επιστρέφοντάς τον ξανά και ξανά στον ελώδη ζωή του. Μίζερος, σε μια ασφαλιστική εταιρία να βγάζει τόσα όσα, αδρανής λόγοτεχνικά, δίχως να δίνει αυτό που ενδεχόμενα μπορεί και έχει μέσα του, καθηλωμένος σε έναν ισολογισμό απόντων συναισθημάτων και ανούσιων ετυμηγοριών. Ετοιμόρροπος και διχασμένος μονίμως σε ένα σταυροδρόμι δεν ξέρει ποιο μονοπάτι να ακολουθήσει, της απόλαυσης και της φθοράς ή της απώλειάς τους. Και τελικά θνήσκει όρθιος.
Γύρω από τον Εμίλιο, ετοιμόρροποι στις δικές τους αβεβαιότητες και ευαλωτότητες, είναι ο Στέφανο, μια σε έναν βαθμό διαφορετική ανδρική φιγούρα από τον Εμίλιο, φίλος του, γλύπτης και σε στενή σχέση με τις δύο γυναίκες της ζωής του Εμίλιο, και ασφαλώς αυτές οι δύο γυναίκες που συμπληρώνουν το καρέ των ηρώων και ηρωίδων, η αδερφή του Εμίλιο, Αμάλια, και ο πόθος των ανδρών, η Αντζολίνα, μια οπορτουνίστρια, ερωτική και ερωτεύσιμη περσόνα, που έλκεται και έλκει άνδρες, ελέγχει τα συναισθήματά του και τον κόσμο του, μέχρι που χωρίζει μαζί του και εξαφανίζεται από τη ζωή του, φεύγοντας στη Βιέννη με κάποιον ταμία τράπεζας.
«Αυτό το μυθιστόρημα δεν έτυχε ούτε μιας επαινετικής ή επικριτικής λέξης από τους βιβλιοκριτικούς μας. Ίσως το αρκετά σεμνό εξώφυλλο με το οποίο παρουσιάστηκε να συνέβαλε στην αποτυχία του» έγραφε ο ίδιος ο Σβέβο στον πρόλογο του βιβλίου το 1927 (εμπεριέχεται στην ελληνική έκδοση).
Το γέρασμα είναι η πρόωρη εγκατάλειψη του ενθουσιασμού της νιότης, της κινητικότητας στην οποία σε βάζει ο έρωτας, της διοχέτευσης των ιδεών που γεννά ο σπόρος και τα γεννήματά του σε μια ατραπό βολέματος μέσα στις ιδέες που κυριαρχούν στην εποχή και μέσα σου. «Κι εγώ, που τώρα ξέρω πια τι είναι τα αληθινά γηρατειά, μερικές χαμογελάω που απέδωσα στο γέρασμα μια υπερβολή του έρωτα».
Είναι η ζωή που πιστεύεις πως θα έρθει μόνη της σ’ εσένα, είναι οι άνθρωποι που υποσυνείδητα πιστεύεις ότι θα μείνουν κοντά σου, αποδεχομένοι κάποια ανωτερότητά σου πνευματική, είναι η άρνησή σου να αφήσεις τον εαυτό σου να ζήσει, να δεχθεί όσα έρχονται, να τα αξιολογήσει και να τα βάλει με τον τρόπο του στη ζωή του, πάντα υπό το φόβο μιας κάποιας απογοήτευσης, απόρριψης, άρνησης, ταπείνωσης, η οποία τελικά έρχεται με τον τρόπο και τη νομοτέλειά της. Ο Εμίλιο είναι ένας ταπεινωμένος άντρας, χαμένος από τις δύο διαφορετικές όψεις των γυναικών που κύκλωσαν τη ζωή του, της αδερφής του και της ερωμένης του.
Ο Εμίλιο είναι σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος ο συγγραφέας, με την αυτοαναφορικότητα να μπαίνει στα δικά του παπούτσια.
Le vice impuni, la lecture. Αυτό το ατιμώρητο βίτσιο, η ανάγνωση.
Εκδόσεις Πατάκη.
Απόσπασμα
Δείτε απόσπασμα εδώ
 |
|
|---|---|
| TAYTOTHTA | |
| Τίτλος: | Το γέρασμα |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Senilità |
| Συγγραφέας: | |
| Εκδόσεις: | Πατάκη, Ιούνιος 2023 |
| Μετάφραση: | Σώτη Τριανταφύλλου |
| Υπεύθυνη έκδοσης: | Σταύρη Ιωαννίδου |
| Σελίδες: | 288 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-618-07-0504-1 |
