Η Σόφι βρέθηκε ανήμερα των πρώτων της γενεθλίων να επιπλέει μέσα σε μια θήκη ενός τσέλου στα νερά της Μάγχης, τυλιγμένη με μια παρτιτούρα μιας συμφωνίας του Μπετόβεν, πλάι σε καρέκλες τραπεζαρίας και την πλώρη του πλοίου που βυθιζόταν. Ήταν η μόνη ζωντανή ύπαρξη για μίλια, σε εκείνο το ναυάγιο. Ο άντρας που είδε το μωρό στο τσέλο και το έσωσε ήταν ο 36χρονος λάτρης των βιβλίων, Τσαρλς Μάξιμ, ένας άντρας ένα κι ενενήντα, ευγενικός, καλοσυνάτης, λιγογέλαστος, που την κράτησε κοντά του, αν και δεν είχε την παραμικρή σχέση με παιδιά και μιλούσε γαλλικά στις γάτες και λατινικά στα πουλιά (αλλά αγγλικά στους ανθρώπους). “Θα την αγαπήσω. Αυτό θα πρέπει να είναι αρκετό, αν τα λέει καλά η ποίηση που έχω διαβάσει“.
Και κάποτε η Σόφι μεγάλωσε. Κι έγινε ψηλή και γενναιόδωρη και βιβλιολάτρης και αδέξια και ονειροπόλα. Και παράξενο για ένα μωρό ενός έτους, είχε καθαρές αναμνήσεις από τη μητέρα της τη μέρα του ναυαγίου. Ήταν σίγουρη πως την είχε δει να κρατιέται από μια πόρτα πλέοντας στα νερά της Μάγχης. Αυτές οι αναμνήσεις, αυτή η σιγουριά την ωθούν να πιστεύει ότι η μητέρα της είναι ζωντανή.”Θα ‘ρθει. Ή θα πάω εγώ σε κείνη“. Και θα κινήσει θα πάει. Όλα είναι εναντίον της. Κανένας άνθρωπος δεν καταγράφηκε ότι σώθηκε από εκείνο το ναυάγιο. Είναι παιδί και δεν υπάρχει κανένα σημάδι και κανείς σύμμαχος στον κόσμο των ενηλίκων για εκείνη.
Μια μέρα η Σόφι βρήκε λίγη κόκκινη μπογιά κι έγραψε το όνομα του πλοίου, Βασίλισσα Μαίρη, και την ημερομηνία της καταιγίδας, στον λευκό τοίχο του σπιτιού, μήπως περνούσε απέξω η μητέρα της.
Η έκφραση του προσώπου του Τσαρλς όταν τη βρήκε ήταν πολύ μπερδεμένη για να την αναλύσει η Σόφι. Παρ’ όλα αυτά, ο Τσαρλς τη βοήθησε να φτάσει στα πιο ψηλά σημεία του τοίχου και στη συνέχεια να πλύνει τα πινέλα.
“Είναι μια περίπτωση” είπε ο Τσαρλς στη δεσποινίδα Έλιοτ “από εκείνες τις περιπτώσεις όπου ισχύεΙ το ‘για παν ενδεχόμενο'”.
“Μα εκείνη…”
“Εκείνη κάνει απλώς ό,τι της είπα”.
“Της είπατε να κάνει βανδαλισμούς στο ίδιο σας το σπίτι;”
“Όχι. Της είπα να μην αγνοεί τις πιθανότητες στη ζωή”.
Είπα ψέματα. Υπήρχε ένας σύμμαχος που δεν την έκοψε ποτέ το όνειρο, που δεν της πριόνισε ποτέ την ελπίδα. Ο Τσαρλς.
Από τη στιγμή που μπόρεσε να περπατήσει, η Σόφια μπορούσε και να σκαρφαλώνει. Είχε αρχίσει με τα δέντρα, που είναι ο πιο γρήγορος δρόμος προς τον ουρανό. Ο Τσαρλς πήγαινε μαζί της. Δεν ήταν από κείνους που λένε “Όχι, μη, κρατήσου καλά”. Στεκόταν από κάτω και φώναξε: “Πιο ψηλά, Σόφι! Ναι, μπράβο! Πρόσεχε τα πουλιά! Τα πουλιά είναι υπέροχα από εδώ κάτω!”.
Για τη μία πιθανότητα. Για την ελπίδα που ζει και σπιθίζει μέσα σου. Η Σόφι θέλει να βρει την μητέρα της. Όταν η Πρόνοια στέλνει επιθεωρητές να εκτιμήσουν τις συνθήκες όπου μεγαλώνει η δωδεκάχρονη πλέον Σόφι και αποφαίνεται ότι πρέπει να φύγει από την κηδεμονία του Τσαρλς και να πάει στο ορφανοτροφείο της Αγίας Αικατερίνης στο Λεστερσάιρ, αυτό είναι το τελικό χτύπημα στην απόφασή της. Το σκάει για το Παρίσι με σκοπό να αναζητήσει τη μητέρα της. Μαζί της κι ο Τσαρλς. “Κατασκευαστές εγχόρδων μουσικών οργάνων, Οδός Καρλομάγνου 16, Μαραι, Παρίσι, 291054”. Αυτή η διεύθυνση του κατασκευαστή του τσέλου είναι το μόνο στοιχεία που έχει στη διάθεσή της. Το τίποτα δηλαδή.
Ξεφεύγει από τις γαλλικές αρχές. Κι ύστερα γνωρίζει έναν ουρανοκατέβατο, τον Ματτέο και μαζί του τα παιδιά που ζουν στις στέγες, τα ορφανά χαμίνια που ζουν στο πουθενά, στον ουρανό των σπιτιών που τους ανήκουν περισσότερο από ό,τι σε όσους ζουν μέσα στα σπίτια. Όλοι μαζί ψάχνουν, ανάμεσα στις στέγες και τους δρόμους, να βρουν τη μητέρα της, προτού οι αρχές της Γαλλίας εντοπίσουν τη Σόφι και τη στείλουν ξανά στο Λονδίνο και στο ορφανοτροφείο. Και τότε η αναζήτηση της μητέρας της παίρνει κυριολεκτικά φωτιά…
Τα παιδιά στις στέγες. Λυρικό, σκέτη ποίηση, γεμάτο ομορφιά, μαγικές λέξεις, αποφθεγματικούς διαλόγους που σε καθηλώνουν. Ή να το πω πιο απλά, ένα από τα πιο εκθαμβωτικά βιβλία της χρονιάς, ένα από τα “πρέπει να το διαβάσεις οπωσδήποτε”. Τοποθετημένο πιθανότατα στη Βικτωριανή Αγγλία (δεν αναφέρεται καθαρά πουθενά) περί το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα, η Κάθριν Ράντελ υπογράφει, με ένα ορφανό-προσωποποίηση του πείσματος και της θέλησης (Σόφι), ένα εκκεντρικό, ελευθεριακό πρότυπο γονέα (Τσαρλς), και μια ομάδα ορφανών, ρομαντικών ακτιβιστών και ποιητών του δρόμου, μια έξοχη περιπέτεια για την δύναμη της τέχνης που επιβιώνει ακόμα και σε μια διεύθυνση ή στην θήκη ενός τσέλου, την αξία της αναζήτησης και του ταξιδιού στη ζωή σου, μια ωδή στα ανυπόταχτα, αντισυμβατικά πνεύματα που εγκαταλείπουν μόνον όταν και η τελευταία εξακριβωμένη πιθανότητα έχει χαθεί. Αυτό το σαγηνευτικό παιχνίδι των πιθανοτήτων, η συγγραφέας το παίζει εξωφρενικά καλά, σε σημείο που η Σόφι κι ο Τσαρλς σε συγκινούν. Δίχως περιττολογίες και υπερβολές στον μαγικό ρεαλισμό, με φαντασία που αγγίζει τα όρια του θαυμαστού, με ισορροπία ακόμα κι αν το δεύτερο μέρος σου φανεί ελαφρώς πιο αργό (είναι φαινομενική αίσθηση μετά από τέτοια αρχή). Με την αύρα του Σαίξπηρ να στεφανώνει όλη την ιστορία, την διαπαιδαγώγηση της Σόφι και πολλές από τις περιπλανήσεις στο Παρίσι, με μια ασυνήθιστη ποίηση να ξετρυπώνει από παντού στην αφήγηση και τους διαλόγους, με τις έννοιες μητέρα, τέχνη, αγάπη, φιλία, γονιός, ταξίδι ενηλικίωσης, συντηρητισμός, τάξη, περιποίηση, ιδιοκτησία να λαμβάνουν ένα ιδιαίτερο ηχόχρωμα και περιεχόμενο που σε καλεί να ανακαλύψεις και να περπατήσεις μαζί με τη Σόφι στις στέγες.
Περπάτα, ζήσε σαν τη Σόφι. Και γίνε πατέρας και μητέρα σαν τον Τσαρλς.
Εξαιρετικό βιβλίο για αναγνώστες από από 8 χρονών με πυρήνα τα παιδιά 9-14 ετών.
Βραβεία Blue Peter Book 2014 και Waterstone’s Children’s Book 2014 και στη βραχεία λίστα για το CILIP Carnegie Medal μόλις στα 26 χρόνια της συγγραφέα.
Διαβάστε έστω τις πρώτες πέντε σελίδες σε ένα βιβλιοπωλείο και θα μαγευτείτε.
Όμορφη μετάφραση από την Αργυρώ Πιπίνη.
Εκδόσεις Πατάκη.
Το Soundtrack του βιβλίου
Portrait Of My Mother · Manos Hadjidakis
Yo-Yo Ma – Bach- Cello Suite No. 1 in G Major, Prélude
Khachaturian – Masquerade Suite – Waltz
Marvin Hamlisch- Coney Island Fun
Δείτε
… τη συγγραφέα και την σπίθα στο βλέμμα της καθώς μιλά για το βιβλίο της:
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Τα παιδιά στις στέγες (Rooftroppers) |
| Συγγραφέας: | Κάθριν Ράντελ |
| Εικονογράφηση εξωφύλλου: | Θέντα Μιμηλάκη |
| Συλλογή: | Περιστέρια |
| Εκδόσεις: | Πατάκη, Ιούνιος 2020 |
| Μετάφραση: | Αργυρώ Πιπίνη |
| Ηλ. σελιδοποίηση: | Κωνσταντίνος Καπένης |
| Φιλμ μοντάζ: | Μαρία Ποινιού-Ρένεση |
| Επιμέλεια διορθώσεις: | Αντωνία Κιλεσσοπούλου |
| Εξώφυλλο σειράς: | polka dot design |
| Σελίδες: | 288 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-960-16-8730-8 |
