Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 4+ (target 5-7) – Εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά
Έτσι έφτασε το βράδυ. Ο Λεοπόλδος τότε, χωρίς την κίσσα, ένιωσε για πρώτη φορά ολομόναχος. Η μοναξιά ήταν σαν μια τρύπα μέσα του, μια τρύπα που ούτε τα σύννεφα, ούτε το αεράκι, ούτε τ’ άστρα μπορούσαν να γεμίσουν.
Μια τρυφερή, λυρική, ονειρική ιστορία για το χρέος που σε καλεί να δώσεις τον εαυτό σου σε κάτι μεγαλύτερο.
Περί τίνος πρόκειται
Η Νεραλία ήταν μια πόλη χτισμένη πάνω στο νερό. Οι δρόμοι ήταν ποταμάκια, τα σπίτια στηρίζονταν σε πασσάλους και οι άνθρωποι περπατούσαν με ξυλοπόδαρα. Όσοι ήξεραν καλή ισορροπία, περπατούσαν στα ψηλά. Οι υπόλοιποι; Στην επιφάνεια του νερού, ίσα ίσα.
Τα πιο ψηλά ξυλοπόδαρα απ’ όλους τα είχε ο Λεοπόλδος, φτιαγμένα από ξύλο κόκκινης λεύκας, το πιο ψηλό, γερό και ίσιο δέντρο. Με αυτά ο Λεοπόλδος περπατούσε κοντά στις στέγες, τρία και τέσσερα πατώματα πιο πάνω από τους άλλους. Έτσι κι αλλιώς, περισσότερο τον ενδιέφεραν ο ουρανός, τα σύννεφα και τα πουλιά, παρά όσα γίνονταν κάτω από τα πόδια του.
Η μόνη του φίλη ήταν μια κίσσα, λιγομίλητη, που συνεννοούνταν ακόμα και με ένα βλέμμα. Καθώς οι υπόλοιποι ετοίμαζαν τη Μεγάλη Γιορτή του Χειμώνα, ζητούσαν τη βοήθειά του, αλλά εκείνος δεν τους άκουγε που τον φώναζαν, τόσο ψηλά που στεκόταν. Χαμένος στις σκέψεις του, δεν άκουσε ούτε την κίσσα που του είπε ότι θα κατέβει κι αυτή στη φετινή Μεγάλη Γιορτή του Χειμώνα. Και τότε, ο Λεοπόλδος, χωρίς την κίσσα, ένιωσε για πρώτη φορά ολομόναχος. Και έσκυψε το κεφάλι κάτω. Και κοίταξε. Και άρχισε να προσπαθεί να φτάσει τους ανθρώπους. Τους ανθρώπους που όλα τους πήγαιναν στραβά στη γιορτή και τόσα πράγματα τους έλειπαν. Αλλά ο Λεοπόλδος ήξερε να είναι αυτός που πρέπει.
Εστιάζοντας
Κι όταν εσύ στάθηκες ψηλά, γιατί ήσουν ικανός, γιατί ήσουν τυχερός, γιατί έτσι ορίστηκε, και βλέπεις τους άλλους από ψηλά, από απόσταση, και χάνεσαι στις σκέψεις σου και είναι άλλα τα σημαντικά για σένα, εκείνα που συμβαίνουν εκεί πάνω, γιατί τα κάτω μοιάζουν ταπεινά και λίγα… Τότε ίσως έρχεται μια ώρα, μια στιγμή, που η μοναξιά διασπά το τείχος που σε χωρίζει από τους άλλους και σε αναγκάζει να κοιτάξεις κάτω, να ξανασυνδεθείς μαζί τους. Και τότε βλέπεις εκείνα που τους απασχολούν, εκείνα που τους βασανίζουν. Κι ο Λεοπόλδος αποφασίζει όχι μόνο να κατέβει στο ύψος τους, αλλά να κατέβει τόσο χαμηλά για να δώσει τη λύση που χρειάζονται. Να κάψει τα ξυλοπόδαρά του, κάτι που δεν τον κατεβάζει, αλλά τον εξυψώνει πια ηθικά στα μάτια των συνανθρώπων του.
Κι αν κοιτάζεις βαθύτερα, θα δεις τον άνθρωπο, τον διανοούμενο ή τον άρχοντα που στέκει ψηλότερα, που ζει έξω και μακριά από τους άλλους και δεν μπορεί να αισθανθεί τίποτα απ’ όσα τους απασχολούν. Ή θα δεις τον άνθρωπο που επιλέγει τη δική του, αυτόνομη πορεία, φεύγοντας μακριά από τους υπόλοιπους, επιλέγοντας μια λιγομίλητη, σεμνή κίσσα που ταιριάζει στον ψυχισμό του. Είναι η μοναξιά, το ολότελα μόνος που τον ταρακουνά και του θυμίζει ότι no man’s is an island και χαμηλώνει βλέμμα και σώμα.
Είναι ένα σπουδαίο κείμενο, πολυσήμαντο και έχει δίπλα του μια ονειρική, ατμοσφαιρική, υψηλής αισθητικής εικονογράφηση, που δημιουργεί αλλεπάλληλα συναισθήματα και συμπαρασύρει τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι όπου η εικόνα λειτουργεί και εκτός του κειμενικού πλαισίου, υπερβαίνει την ιστορία, γίνεται η ίδια μια αφήγηση, ένα silent βιβλίο που μπορεί να σταθεί αυτόνομο.
Το προτείνουμε ως ένα από τα πολύ σημαντικά κείμενα που ήρθαν στην Ελλάδα. Πρώτη έκδοση στα ελληνικά το 2013 από τις Εκδόσεις Αίσωπος.
Μετάφραση Μαρίας και Άγγελου Αγγελίδη.
Για αναγνώστες από 5 περίπου ετών.
Εκδόσεις Διόπτρα.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Γεννημένος στο Βισί της Γαλλίας, το 1976, ο Éric Puybaret (Έρικ Πυμπαρέ) έκανε το ντεμπούτο του στον κόσμο της εικονογράφησης μετά την αποφοίτησή του από την École nationale supérieure des Arts Décoratifs στο Παρίσι. Έχει εκδώσει περισσότερα από σαράντα βιβλία, μεταφρασμένα σε διάφορες γλώσσες, μερικά ποιητικά και μυστηριώδη, που με τη σειρά τους έγιναν νέα κλασικά, όπως ο Φεγγαροσκεπαστής. Βραβευμένος το 1999 στην Έκθεση Παιδικού Βιβλίου στη Μπολόνια, είναι ένας δημιουργός που ξέρει πώς να σχεδιάζει την άυλη ουσία της φαντασίας.
4 facts για τον Éric Puybaret:
- Στα παιδικά του χρόνια γέμιζε τις σελίδες των τετραδίων του με σκίτσα καουμπόηδων, μάγων και παράξενων μαγικών πλασμάτων.
- Τα πλάσματα που ζωγράφιζε μικρός καθόρισαν τα όνειρά του και μεγαλώνοντας αποφάσισε ότι ήθελε να ασχοληθεί με την εικονογράφηση αλλά και τη συγγραφή.
- Το έργο του έχει επηρεαστεί σημαντικά από την τεχνοτροπία των Ιερώνυμου Μπος και του Πίτερ Μπρίγκελ.
- Οι εικονογραφήσεις του θυμίζουν τους κόσμους της φαντασίας και των ονείρων· χρησιμοποιεί έντονα χρώματα και καθαρές γραμμές.
 |
|
|---|---|
| TAYTOTHTA | |
| Τίτλος: | Τα κόκκινα ξυλοπόδαρα |
| Πρωτότυπος τίτλος: | Les Echasses rouges |
| Συγγραφέας: | |
| Εικονογράφος: | |
| Εκδόσεις: | Διόπτρα, 25 Σεπτεμβρίου 2024 |
| Μετάφραση: | Άγγελος Αγγελίδης & Μαρία Αγγελίδου |
| Επιμέλεια κειμένου: | Λύντη Γαλάτη |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 23 Χ 30 |
| ISBN: | 978-618-220-851-9 |
