Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 12+ (target 13-18) – Λογοτεχνία για εφήβους & ενήλικες
Είχε φτάσει στην αυτογνωσία. Στη διαδρομή μοιράστηκε ψέματα και αλήθειες. Έπεσε και σηκώθηκε ξανά. Θύμωσε και γέλασε. Πόνεσε και αγάπησε. Τώρα πια γνώριζε. Τα μπλε δάκρυα είχαν καθαρίσει την ψυχή από τον θυμό, τη μοναξιά, τον πόνο”.
Η Έλενα Περικλέους παραδίδει μια άρτια πυξίδα πίστης στη ζωή και τις θεμελιώδεις αξίες, ακόμα κι αν δεν ανήκεις σε εκείνους που αγαπιούνται από τους άλλους.
Περί τίνος πρόκειται
Νέο σχολείο, νέα τάξη, αλλά και νέα πατρίδα, για ένα αγόρι. Πρώτη μέρα. Δύσκολη η πρώτη μέρα. Και γι’ αυτόν πολύ δύσκολη. Η μητέρα του καθαρίζει σκάλες πολυκατοικιών στη γειτονιά. Επιβίωση. Ο πατέρας του δεν τους ακολούθησε, δεν αντέχει την αλήθεια, της κρύβεται. Τον ίδιο τον ακολούθησε το φάσμα του αυτισμού. Και η σιωπή. Δεν μιλά. Σκέψεις έχει, εκατοντάδες, δεν είναι πνευματικά ανάπηρος. Να τις πει δεν μπορεί. Οι λέξεις στον πίνακα στροβιλίζονται, ουρλιάζουν.
“Ποτέ δεν μπόρεσα να προσφέρω μια όμορφη λέξη. Κάθε φορά που δοκίμαζα, γιατί κάποτε δοκίμαζα, ακουγόταν άσχημη. Κανένας δε με καταλάβαινε. Κάποιο πρόβλημα, είπαν οι ειδικοί, με τη γλώσσα και τον ουρανίσκο. “Δεν μπορεί να τον ακουμπήσει”. Είναι πολύ ψηλά για μένα ό,τι έχει σχέση με ουρανό.
Δέχεται την περιφρόνηση, τον εκφοβισμό, την ταπείνωση. Άλλοτε αντέχει. Άλλοτε λυγά. Κι άλλες φορές γίνεται αόρατος, αλλά δεν πιάνει και συχνά αυτό, σε εντοπίζουν οι θύτες εύκολα. Δέχεται τα κακά μαντάτα. Ημέρα των γενεθλίων του και η μαμά χτύπησε. Αλλά χτύπησε πολύ. Χτύπησε τόσο που η καρδιά της δεν θα ξαναχτυπήσει. Μένει μόνος τώρα. Είναι δεκαπέντε χρονών. Δεν γίνεται να μείνει μόνος. Ίδρυμα, λέει. Μέχρι τα δεκαοκτώ του. Ο Γολγοθάς μόλις άρχισε…
Εστιάζοντας
“Είναι εύκολο ν’ αγαπάς κάποιον αν είναι όμορφος ή έξυπνος ή χαριτωμένος ή ευγενικός ή πολυ καλό παιδί. Στις 5.870 μέρες της ζωής μου, όμως, δε βρήκα ακόμη κάποιον που να μπορεί να σ’ αγαπήσει αν δεν είσαι έστω ένα απ’ όλα αυτά. Κάποιον που να μπορεί να σ’ αγαπήσει για ό,τι είσαι, κι ας μην είσαι κάτι σπουδαίο. Μόνο τη μαμά”.
Αυτή είναι η πυρηνική ιδέα που πυροδοτεί την ιστορία της Έλενας Περικλέους. Όχι απλώς οι μη προνομιούχοι ή οι άτυχοι της ζωής. Αλλά εκείνοι που δίχως κανένα προικιό, κανένα πλεονέκτημα από την μπροστινή παλέτα, στερούνται της αγάπης των άλλων, μένουν εκτός αυτής της θείας κοινωνίας, γιατί η ζωή για αυτούς πρέπει να επανεφευρίσκεται κάθε στιγμή.
Με το έξοχο εύρημα της σκάλας, που βρίθει συμβολισμών, διαθέσιμων αναλόγως της προσωπικής πνευματικότητας, η συγγραφέας κοιτάζει τη ζωή των ανθρώπων, τις ανόδους και τις καθόδους τους, τις γενναιότητες και τις ολιγωρίες τους, τις μοναχικές διαδρομές και τις μικρές εξωστρέφειές τους, τα αδιέξοδα ενός εφήβου στο φάσμα του αυτισμού που έχει πριμοδοτηθεί με ταλέντο στα μαθηματικά γιατί οι λέξεις, οι άνθρωποι και οι σχέσεις βρίσκονται στη σκάλα που κατεβαίνει γι’ αυτόν.
Η βαθιά εσωτερική αφήγηση του ήρωα, με τον λυρισμό της απλότητας και τον ατράνταχτο ρυθμό των βραχύσωμων προτάσεων, το μικροβίωμα του πρωταγωνιστή που δίνει φωνή στη σιωπή μιας άκρως υποεκπροσωπούμενης ομάδας, η αυθεντική πραγματικότητα που αποτυπώνει εύγλωττα ο λόγος του διαστέλλεται και συστέλλεται διαρκώς, η απομόνωση στην οποία οδηγούμε όλοι, συνένοχοι, τέτοιους ανθρώπους, μεγεθύνεται, αλλά δεν παραμορφώνεται, για να τη δεις κι εσύ κι εγώ, οι λέξεις ως ελάχιστη μονάδα δονούν τον αναγνώστη, κουβαλούν νοηματοδοτήσεις που συγκινούν και παράγουν συναισθήματα και σκέψεις, δίχως να έχουν καμία ροπή εκμαίευσης οίκτου.
Μικρά κεφάλαια, μεστή διάρθρωση και ανάπτυξη της πλοκής, μικρές ανατροπές, τρικυμίες που σε συντρίβουν, η σχετικότητα του χρόνου, η φωνή που δεν έχεις, ένα καταφύγιο που δεν χρειάζεται φωνή αλλά είναι η πιο δυνατή φωνή, η μαγεία των λέξεων και του γραπτού λόγου, όλα μεταβολίζουν τα μικροστοιχεία που υπαινίσσονται αξίες, ακατανόμαστες, μα παρούσες.
Όταν στο τέλος, ο ήρωας διαβαίνει τον Ρουβίκωνα της νέας του ζωής, παίρνοντας το νήμα από εκεί που το άφησε η μητέρα του, οι χρωματιστές ιστορίες που γράφει, επτά ιστορίες συμπερίληψης μα και πολύ προσωπικές, αποκαλύπτουν τον νέο του εαυτό, τη νέα του ζωή. Και είναι τόσο σημαντικό να διαβάζεις κάτι και να ομορφαίνεις μέσα σου και να νιώθεις ότι ο κόσμος είναι και μια συνωμοσία του καλού, που έχει και αποδοχή και συμπόνοια και αναγνώριση.
Τα παιγνιώδη κόμικ ασπρόμαυρα σκίτσα του Νίκου Κυριακόπουλου δίνουν στο σώμα του κειμένου αναπνοές ξεκούρασης και οπτικές διεξόδους για να σταθείς λίγο πέρα από τις λέξεις.
Στα πρέπει της χρονιάς, από μια συγγραφέα που πρέπει να γνωρίσετε.
Για αναγνώστες από 12-13 περίπου ετών.
Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο.
Απόσπασμα
Δείτε το βιβλίο στις Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο εδώ.
 |
|
|---|---|
| TAYTOTHTA | |
| Τίτλος: | Τα κατάφερα! |
| Συγγραφέας: | |
| Εικονογράφος: | |
| Εκδόσεις: | Καλειδοσκόπιο, Δεκέμβριος 2024 |
| Επιμέλεια: | Χάρης Πολίτης |
| Καλλιτεχνική επιμέλεια: | Εριφύλη Αράπογλου |
| Σελίδες: | 104 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20 |
| ISBN: | 978-960-471-287-8 |
