Γράφει η Κατερίνα Γούδα
Χαλκίδα 2010
Η βροχή αρχίζει. Το ποτάμι φουσκώνει. Τα βατράχια ετοιμάζονται για το τραγούδι τους……
… Στο παραμύθι αυτό δε θα ’μαι ο βάτραχος εγώ
που μ’ ένα χάρτινο φιλί θα μεταμορφωθώ.
Σ’ έναν κόσμο υποταγής εγώ δε συμβιβάζομαι.
Σπάζοντας όρια, νόμους και κανόνες, έτσι εγώ εκφράζομαι.
Το παραμύθι αυτό δε θα ’ν’ το τέλος του καλό, γιατί τον βάτραχο ποτέ δε θα φιλήσεις.
Σε βιτρίνες αυταπάτες όσο κι αν θες εγώ δε μπαίνω
κι από το τρένο της ζωής αν δε γουστάρω βγαίνω.
Το παραμύθι αυτό δε θα ’ν’ το τέλος του καλό, γιατί τον βάτραχο ποτέ δε θα φιλήσεις.
Με τη φωτιά μου καίω ό,τι δε μου ταιριάζει
κι αν δε σας είμαι αρεστή καθόλου δε με νοιάζει.
Το παραμύθι αυτό δε θα ’ν’ το τέλος του καλό, γιατί τον βάτραχο ποτέ δε θα φιλήσεις.
Στα παραμύθια ο βάτραχος συμβολίζει την άσχημη και σκοτεινή πλευρά των ανθρώπων. Μήπως όμως αυτή η υποτιθέμενα άσχημη πλευρά, δεν είναι τελικά τόσο άσχημη μα είναι απλά διαφορετική, άγνωστή, μη κοινωνικά αποδεκτή. Μήπως αυτό το διαφορετικό είναι που μας προκαλεί απέχθεια και αποστροφή;
Μήπως η ομορφιά βρίσκεται στη διαφορετικότητά; Μήπως βρίσκεται σε όλους εκείνους, σε όλα εκείνα τα «βατράχια» που αρνούνται να ακολουθήσουν τα στημένα πρότυπα αποδοχής και δεν επιθυμούν να γίνουν πρίγκιπες;
«Ο βάτραχός; Το σχέδιο στη κιθάρα;» ρώτησα. Στο πρόσωπο του Κελάρη σχηματίστηκε ένα θλιμμένο χαμόγελο.
«Της αρέσει. Σαν εκείνον το βάτραχο του παραμυθιού. Οι γονείς της μαλώνουν για τον τρόπο που ντύνεται, για τη μουσική που ακούει, για όλα. Θέλουν μα τη μεταμορφώσουν σε πρίγκιπα. Εκείνη δε θέλει το φιλί. Της αρέσει που είναι βάτραχος».
Μια δεκατετράχρονη μαθήτρια ανασύρεται νεκρή από τα παγωμένα νερά του Ευβοϊκού. Το έγκλημα της νεαρής προσφέρει στον αστυνόμο Χρήστο Καπετάνο την μοναδική ευκαιρία που του απομένει για να επανέρθει στην ενεργό δράση, καθώς είχε τεθεί σε άτυπη διαθεσιμότητα κάνοντας την ανιαρή δουλειά της αρχειοθέτησης, μετά από μια παλιά υπόθεση που εξελίχθηκε άσχημα. Η σύλληψη του δολοφόνου φαντάζει ως η μοναδική οδός προς την λύτρωση. Ο Καπετάνος θα πρέπει να βυθιστεί και τελικά να ισορροπήσει μεταξύ της δουλειάς, του χωρισμού του, ο οποίος του έχει αφήσει έντονα σημάδια, των υπόγειων παιχνιδιών που παίζονται εντός του Σώματος, των πολιτικών συμφερόντων, αλλά και των καλά κρυμμένων μυστικών του παρελθόντος που ζητούν απεγνωσμένα να αποκαλυφθούν. Τα χέρια του πρέπει να λερωθούν, να ξεφλουδίσουν τον σάπιο φλοιό χρόνιων μυστικών και των απόκρυφων ιστοριών της μικρής κοινωνία. Η αναζήτηση ξεκινάει αλλά η πορεία δεν θα είναι εύκολη. Η παγίδα τον περιμένει, τοποθετημένη στο ίδιο ακριβώς σημείο με την νύχτα του διωγμού του.
Αλιβέρι 1984
Δημήτρης και Αμαρυλλίς. Δυο αδέλφια που δεν ενώθηκαν με δεσμούς αίματος. Ένας κήπος γεμάτος λάσπη. Απώλειες ζωών που θα χωρίσουν και θα ενώσουν τις ψυχές τους. Η μετάβαση μιας οικογένειας από την ευημερία στην φτώχια. Ένα βιός που χάνεται. Ένα ένοχο μυστικό θα χωρίσει αλλά και θα ενώσει τις ψυχές τους. Ένα αγροτόσπιτο θα δώσει την λύση.
Δύο σκοτεινές ιστορίες, ένα αναπάντεχο τέλος.
Το βραβευμένο μυθιστόρημα του Δημήτρη Σίμου “Τα Βατράχια” είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς Σκοτεινά Νερά με ήρωα τον αστυνόμο Καπετάνο. Ο συγγραφέας στήνει το σκηνικό της υπόθεσης μακριά από τους γκρίζους δρόμους της πρωτεύουσας, στη Χαλκίδα, θέλοντας να παρουσιάσει όλα τα αρνητικά και θετικά στοιχεία μιας μικρότερης πόλης που φέρει όλα τα κοινωνικά γνωρίσματα μιας μικρής κοινωνίας. Ίσως πάλι επιλέγει τη Χαλκίδα με τα «τρελά» νερά της, γιατί θέλει να παραλληλίσει την αλλαγή των υδάτων με τις ανατροπές της ζωής.
Παράλληλα μας αφηγείται μια παλαιότερη ιστορία που εξελίσσεται στο Αλιβέρι. Δύο ιστορίες, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, φαινομενικά ασύνδετες θα ξετυλίξουν σιγά σιγά το κουβάρι της πλοκής και θα αποκαλύψουν κάθε ένοχο μυστικό, φτάνοντας στη λύτρωση.
Ο Δημήτρης Σίμος κάνοντας μια δυναμική και πολλά υποσχόμενη συγγραφική πρώτη εμφάνιση παρουσιάζει μια καλοδουλεμένη ιστορία με γρήγορη πλοκή και δράση που σε κρατά σε εγρήγορση. Η έξυπνη εναλλαγή της πρωτοπρόσωπης αφήγησης της κεντρικής ιστορίας με την τριτοπρόσωπη αφήγηση της δευτερεύουσας αποτελεί ένα σημαντικό πλεονέκτημα του βιβλίου, καθώς δεν σε αφήνει να κουραστείς, να βαρεθείς και να το αφήσεις από το χέρια σου, σε συμπαρασύρει και γίνεσαι κι εσύ συνάδερφος του Καπετάνου.
Η γραφή του είναι απλή, κοφτή πολλές φορές, χωρίς άσκοπους εντυπωσιασμούς, έντονα περιγραφική- μόνο εκεί που χρειάζεται. Ο συγγραφέας πλάθει χαρακτήρες απλούς, οικείους, καθημερινούς, με ανθρώπινες ανησυχίες, ανάγκες και προβληματισμούς.
Στα συν του βιβλίου είναι τα τρία διηγήματα που περιλαμβάνονται, τριών καταξιωμένων συγγραφέων της αστυνομικής λογοτεχνίας:
“Μικρά Εγκλήματα της Οδού Δράκου” της Χίλντας Παπαδημητρίου
“Καντίνα “Ο Σάββας”” του Δημήτρη Μαμαλούκα
“Η Δεξαμενή” του Βαγγέλη Γιαννίση
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις BELL
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Τα βατράχια |
| Συγγραφέας: | Δημήτρης Σίμος |
| Εκδόσεις: | BELL,2018 |
| Επιμέλεια: | Κυριάκος Μιχελόγκωνας |
| Σελίδες: | 336 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978 960 507 113 4 |
