Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 4-4,5+ (target 5-8) – Εικονογραφημένο βιβλίο
Μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω μοι την θύρα
Φράση του Πλάτωνα που επιδέχεται πλήθος ερμηνειών. Σημαίνει ότι δεν επιτρέπεται η είσοδος στους αγεωμέτρητους. Πιθανότατα δεν αναφέρεται σε όσους δεν γνωρίζουν τη γεωμετρία ως επιστήμη, αλλά στις βαθύτερες συνισταμένες της, το μέτρο, τη σωφροσύνη, τη λογική, κριτική σκέψη.
Πολλοί και ευτυχισμένοι άνθρωποι ζούσαν σε εκείνη τη χώρα, που όλα τα μετρούσαν για να ξέρουν πόσα είχαν. Ανάμεσά τους ζούσε και ένα Κοριτσάκι με τον Παππού του, άφταστο στο μέτρημα κάθε λογής πραγμάτων. Το Κοριτσάκι μεγάλωνε και μετρούσε, μετρούσε και μεγάλωνε. Από τα σύννεφα και τα μήλα, μέχρι τα βιβλία και τα όνειρα. “Εσύ θα γίνεις πιο σοφή κι από μένα! Θα μετρήσεις ακόμα και τ’ Αμέτρητα“, της είπε.
“Υπάρχουν πράγματα Αμέτρητα, Παππού;” τον ρώτησε εκείνο. Υπάρχουν και παραϋπάρχουν ήταν η απάντησή του: κανείς δεν ξέρει πόσα είναι τα παιδιά που αγαπούν τη μυρωδιά των βιβλίων, πόσοι είναι οι μεγάλοι που θέλουν να ξαναγίνουν παιδιά, πόσα είναι τα γλυκά τραγούδια που τραγουδιούνται μόνο μες την ησυχία της νύχτας. Και έτσι, κίνησε να τα βρει. Και μέτρησε πολλά, είναι η αλήθεια, ώσπου ήρθε η ώρα να παντρευτεί κι αναζήτησε ένα βασιλόπουλο. Ένα που θα κατάφερνε να μετράει σαν την ίδια, για να μετράνε μαζί τ΄Αμέτρητα. Γιατί αυτό κάνουν οι άνθρωποι που αγαπιούνται: μετράνε μαζί τ’ Αμέτρητα.
Τόσα χρόνια στο Βυζάντιο, στα Καράβια, στις ιστορίες της Ιστορίας, στις ιστορίες της μυθολογίας, στο βιβλίο γνώσεων εν γένει, η Μαρία Αγγελίδου είχε να εμφανίσει νομίζω από την Τρίτη μάγισσα κάποιο δείγμα πρωτότυπης εικονογραφημένης ιστορίας. Ο λυρισμός, η ποίηση, ο μεστός λόγος, οι όμορφες λέξεις, τα βραδυφλεγή νοήματα, οι μικρές συνωμοσίες, στοιχεία στα οποία θήτευσε μέσα από τα ιδιαιτέρως αξιόλογα βιβλία ιστορίας και μυθολογίας τα οποία μετέπλασε όλα αυτά τα χρόνια, σμίγουν εδώ κι ανταμώνουν με την ατμόσφαιρα των παλιών παραμυθιών συνθέτοντας ένα πραγματικά απολαυστικό παραμύθι με παλιά προβιά και καινούρια ψυχή.
Χωρίς να κατονομάζει τους ήρωες της ιστορίας της – το κορίτσι είναι το Κορίτσι, ο παππούς είναι ο Παππούς, το βασιλόπουλο είναι ένας Πρίγκιπας Αληθινός κ.ο.κ. – αφήνοντας έτσι ελεύθερη την αναγωγή σε κάθε κορίτσι, παππού και άνθρωπο, η συγγραφέας φτιάχνει ένα παραμύθι αποδελτίωσης και ιχνηλάτησης όλης της ομορφιάς του κόσμου, της αμέτρητης ομορφιάς του κόσμου που κάποτε ίσως και να μετριέται κάποιο κομμάτι της: ακρογιαλιές και βότσαλα, σύννεφα και αέρας, βιβλία κι η μυρωδιά τους, παραμύθια κι ιστορίες, τραγούδια και όνειρα, αλήθεια και συναισθήματα, γιορτές και ταξίδια, χαρές και λύπες, δουλειές και σκανταλιές, βλέμματα και αγάπη, μετρημένα και αμέτρητα.
Για παιδιά που παρατηρούν τον κόσμο, που αλληλεπιδρούν μαζί του, που ψάχνουν, ανακαλύπτουν, μετρούν, γυρεύουν αλήθειες, απαντήσεις, γνωρίζουν, αποδέχονται, απορρίπτουν, αξιολογούν, πορεύονται. Γιατί μπορεί η συγγραφέας να υιοθετεί ένα κλασικό παραμυθιακό σχήμα “αναζήτηση-συναγωνισμός βάσει κριτηρίων-γάμος με βασιλόπουλο” σαν μια σύνδεση με τα παλιά παραμύθια, ωστόσο πριν και μετά έχει φροντίσει να περπατήσει μονοπάτια που δεν συναντούμε εύκολα στα παλιά παραμύθια: κορίτσι με ελευθερία βούλησης και επιλογής, επιλογή συντρόφου με αγάπη και δίχως το κριτήριο του εντυπωσιασμού, συμβίωση και σχέση με τον παππού (το σχήμα άντρας τρίτης ηλικίας με κορίτσι δεν είναι σύνηθες κατά τη δική μου μνήμη), πορεία μέσα στο χώρο και τον χρόνο ως μια πορεία ενηλικίωσης και αναζήτησης της αλήθειας και της έστω σχετικής ευτυχίας.
Και κάπου εκεί η συγγραφέας φροντίζει να εμφυτεύσει σπόρους απίθανης ομορφιάς, όπως οι διάφορες μορφές αγάπης -ερωτική, μητρική, συγγενική- ενώ παίζει συνεχώς, με λυρισμό και μαγικές εικόνες, με το μέτρημα, με εκείνα που μετριούνται και εκείνα που ίσως δεν μπορούν να μετρηθούν ποτέ. Γιατί το κορίτσι, σαν έχει γίνει πια γυναίκα, αντιλαμβάνεται ότι τελικά όλα μπορεί να μετρηθούν εκτός από κάποια συναισθήματα.
Η εικονογράφηση του Βασίλη Σελιμά έχει μια καθαρή γραφή, ένα προσωπικό ίχνος το οποίο έχει δουλευτεί αρκετά. Οι εικόνες του έχουν ένταση στα χρώματα, είτε στις ολοσέλιδες αποτυπώσεις είτε όταν κοντράρουν το λευκό φόντο. Οι μορφές του είναι φορείς συναισθημάτων τα οποία δεν φαίνονται μόνο στα πρόσωπα αλλά στη συνολική τοποθέτηση και κίνησή τους. Η συνολική αίσθηση που μου άφησε ήταν μια ακροβασία πάνω στη λεπτή γραμμή του ασυνείδητου, αποτυπώσεις που υπαγορεύθηκαν προφανώς από την ιστορία της Μαρίας Αγγελίδου και από τις εικαστικές αναζητήσεις του εικονογράφου. Το τελικό αποτέλεσμα το βρήκα ιδιαιτέρως ταιριαστό στο κείμενο και με τη δύναμη μιας παράλληλης οπτικής αφήγησης, με στοιχεία αποκεντρωμένα από τον ιστό της ιστορίας.
Θεωρώ ότι είναι μια ιστορία από εκείνες που θα αγαπηθούν και θα διαβαστούν πολύ, όχι μόνο από παιδιά αλλά και από το μικρό κοινό ενηλίκων που διαβάζει εικονογραφημένα, picture books, παραμύθια.
Για αναγνώστες από 4,5 περίπου ετών.
Εκδόσεις Ίκαρος.
Απόσπασμα
Διαβάστε απόσπασμα εδώ
Διακρίσεις
Με μια ματιά
- Χωρίς να κατονομάζει τους ήρωες της ιστορίας της – το κορίτσι είναι το Κορίτσι, ο παππούς είναι ο Παππούς κ.ο.κ. – αφήνοντας έτσι ελεύθερη την αναγωγή σε κάθε κορίτσι, παππού και άνθρωπο, η συγγραφέας φτιάχνει ένα παραμύθι αποδελτίωσης και ιχνηλάτησης όλης της ομορφιάς του κόσμου, της αμέτρητης ομορφιάς του κόσμου που κάποτε ίσως και να μετριέται κάποιο κομμάτι της: σύννεφα και αέρας, βιβλία κι η μυρωδιά τους, παραμύθια κι ιστορίες, τραγούδια και όνειρα, αλήθεια και συναισθήματα, γιορτές και ταξίδια, χαρές και λύπες, μετρημένα και αμέτρητα.
Το Soundtrack του βιβλίου
Μυστικά παραμύθια-Γ. Βαρσαμάκης
De Usuahia a la Quiaca-Gustavo Santaollala
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Τα αμέτρητα |
| Συγγραφέας: | Μαρία Αγγελίδου |
| Εικονογράφος: | Βασίλης Σελιμάς |
| Εκδόσεις: | Ίκαρος, Νοέμβριος 2021 |
| Τυπογρ. επιμέλεια: | Μάνος Μπονάνος |
| Βιβλιοδεσία: | Ηλ. Μπούντας, Π. Βασιλειάδης |
| Στοιχειοθ.-σελιδ/ση: | Ίκαρος |
| Σελίδες: | 36 |
| Μέγεθος: | 22 Χ 22 |
| ISBN: | 978-960-572-445-0 |
