Σε μια μακρινή πολιτεία της Ανατολής ζούσε κάποτε ένα κορίτσι που το ‘λεγαν Ρόσνα, δηλαδή φως. Ξεχωριστό κορίτσι η Ρόσνα. Σ΄όλον τον κόσμο άλλο τέτοιο δεν υπήρχε. Γιατί, ενώ οι άνθρωποι κουβαλούσαν τις γκριζόμαυρες σκιές τους, η Ρόσνα είχε να την στεφανώνει μια χρυσή σκιά. Ξεχώριζε ανάμεσα στους χιλιάδες ανθρώπους κι εκείνοι τη γνώριζαν παντού.
Φώτιζε τους σκονισμένους δρόμους η χρυσή σκιά της Ρόσνα. Φώτιζε τις γκριζόμαυρες σκιές των ανθρώπων. Κι όλοι έτρεχαν να την συναντήσουν, λίγο φως, λίγο χρώμα, λίγη λάμψη να πάρουν να ξεθαρρέψουν οι ζωές τους.
Πέρασε καιρός πολύς. Η Ρόσνα μεγάλωσε. Και μαζί της μεγάλωσε και η χρυσαφένια σκιά τους. Και κάποτε, σαν είχε γίνει γυναίκα πια, είδε ένα όνειρο. Ονειρεύτηκε έναν άντρα, τον Μοζαμέλ. Και τότε όλα άλλαξαν.
Η Ρόσνα άρχισε να χάνει τη σκιά της και σε λίγο έγινε σαν όλων των ανθρώπων, γκριζόμαυρη. Κι άρχισε η Ρόσνα να αναζητεί παντού στον κόσμο, σ΄Ανατολή και Δύση, σε Νότο και Βορρά, τον Μοζαμέλ, τον άντρα του ονείρου της.
Ήταν μόνο στο όνειρό της ο Μοζαμέλ; Δεν ήταν ένας άντρας που υπήρχε στ’ αλήθεια; Θα τον συναντήσει τελικά και με ποιον τρόπο; Κι άραγε τι θα συμβεί όταν ένας άντρας της φανεί ότι είναι ο Μοζαμέλ του ονείρου της;
Η Χριστίνα Φραγκεσκάκη γράφει μια από τις ομορφότερες ιστορίες αγάπης που θα διαβάσετε ποτέ. Μια ιστορία που είναι και δοκίμιο μαζί, μια ποιητική θεώρηση του έρωτα, της θέσης μας στον κόσμο πριν και μετά απ’ αυτόν. Δε ξέρω αν έχετε ένα ταίρι να του χαρίσετε τώρα αυτό το βιβλίο. Αν δεν έχετε, πάρτε αυτό το πολύ χαμηλής τιμής μα ανεκτίμητης αξίας βιβλίο, τοποθετήστε το τελετουργικά στη φαρέτρα σας και ο έρωτας σίγουρα θα βρει ένα βέλος του να το στείλει εκεί. Σήμερα, αύριο ή σε 78 μέρες. Τι σημασία έχει ένας έρωτας αν δεν είναι σαν της Ρόσνα και του Μοζαμέλ;
Είναι δίπλα σου η αγάπη πολλές φορές. Μπροστά στα μάτια σου “κρύβεται” κάποτε. Δεν τη βλέπεις. Ίσως γιατί σαν τη Ρόσνα τρέφεσαι από το θαυμασμό του πλήθους, που βλέπει τη λάμψη σου, την ευκολοθώρητη, τη χρυσαφένια σου όψη, το φως σου, θαμπώνεται και σ’ ακολουθεί.
Και κάποτε, ένας έρωτας σε ταρακουνάει. Τόσο που αποφασίζεις τη χρυσή σου μάσκα, αυτή που θάμπωνε και φώτιζε τα μάτια των μυριάδων, να τη βγάλεις κι εκείνο το φως της να το στείλεις απευθείας μέσα σου. Γιατί ως τότε φώτιζες σαν δέρμα και πέπλο μαγείας και ήρθε η ώρα -όταν έρθει- να φωτιστείς μέσα σου.
Γιατί δυο άνθρωποι, όταν ερωτεύονται, το φως τους, το ξέχωρο εκείνο φωτοστέφανό τους, ξεμακραίνει από τον κόσμο των ορατών και ανασαίνει μονάχα ανάμεσα στο εκατοστά που χωρίζουν τα πρόσωπά και τα σώματά τους.
Σε σχήμα μικρότερο μιας παλάμης. Σε διάρκεια ανάγνωσης μικρότερη ενός φιλιού που θυμάσαι. Σε μνήμη ίση με μια αγάπη που θέλησες.
Με τα λόγια του δασκάλου, που ήρθαν ξανά στο νου μου, κλείνω:
“Κάθε φορά που ερωτεύουνται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύμπαν. Ή, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που ερωτεύουνται δύο άνθρωποι γεννιέται ένας αστέρας με όλους τους πρωτοπλανήτες του. Και κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος, πεθαίνει το σύμπαν. Ή, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος στη γη, στον ουρανό εκρήγνυται ένας αστέρας supernova. Έτσι, από την άποψη της ουσίας ο έρωτας και ο θάνατος δεν είναι απλώς στοιχεία υποβάθρου. Δεν είναι δύο απλές καταθέσεις της ενόργανης ζωής.
Πιο πλατιά, και πιο μακρυά, και πιο βαθιά, ο έρωτας και ο θάνατος είναι δύο πανεπίσκοποι νόμοι ανάμεσα στους οποίους ξεδιπλώνεται η διαλεκτική του σύμπαντος. Το δραστικό προτσές δηλαδή ολόκληρης της ανόργανης και της ενόργανης ύλης. Είναι το Α και το Ω του σύμπαντος κόσμου και του σύμπαντος θεού. Είναι το είναι και το μηδέν του όντος. Τα δύο μισά και αδελφά συστατικά του.
Έξω από τον έρωτα και το θάνατο πρωταρχικό δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Αλλά ούτε είναι και νοητό να υπάρχει. Τα ενενήντα δύο στοιχεία της ύλης εγίνανε, για να υπηρετήσουν τον έρωτα και το θάνατο. Και οι τέσσερες θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης, ηλεκτρομαγνητική ασθενής ισχυρή βαρυτική, λειτουργούν για να υπηρετήσουν τον έρωτα και το θάνατο.” Δημήτρης Λιαντίνης, Γκέμμα.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: |
Ρόσνα και… Μοζαμέλ
|
| Συγγραφέας: | Χριστίνα Φραγκεσκάκη |
| Υπεύθυνη έκδοσης: | Υβόνη Καρύδη |
| Εκδόσεις: | Πατάκη, Ιούνιος 2016 |
| Διόρθωση: | Κατερίνα Βασιλοπούλου |
| Σελίδες: | 24 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 11 |
| ISBN: | 978-960-16-2921-6 |
