Διαβάζεται σε 2′- Περιέχει απόσπασμα- Ηλικιακό κοινό: 12+ (target 13+) – Μυθιστόρημα για εφήβους+
τζίνι < τουρκική cin < αραβική جِنّ (jinn) < جِنِّيّ (jinniyy) < جن (junnī)= υπερφυσικό πνεύμα, με την ικανότητα να μεταμορφώνεται
Ο Τζάι είναι εννέα ετών. Ζει σε μια φτωχογειτονιά μιας μεγαλούπολης της Ινδίας με την οικογένειά του. Είναι φανατικός με τηλεοπτικές σειρές και ριάλιτι με αστυνομικούς που εξιχνιάζουν εγκλήματα.
“Οι αγαπημένες μου εκπομπές είναι αυτές που η μαμά λέει ότι δεν είμαι αρκετά μεγάλος για να τις βλέπω, όπως η Αστυνομική περιπολία και το Έγκλημα σε ζωντανή σύνδεση. Καμιά φορά η μαμά κλείνει την τηλεόραση στα μισά του φόνου γιατί λέει ότι είναι πολύ αρρωστημένο”.
Αυτή η εκπομπή, η Αστυνομική περιπολία θα του γίνει εμμονή. Και όταν ένας συμμαθητής του, ο Μπαχαντούρ, εξαφανίζεται, ο Τζάι αποφασίζει να γίνει ντετέκτιβ και να πάει να τον βρει, χρησιμοποιώντας όλα όσα έμαθε για τη διαλεύκανση υποθέσεων από την αγαπημένη του εκπομπή.
“Τζάι, ήρθε σήμερα ο Μπαχαντούρ στο σχολείο;”.
“Όχι” λέω. Η μαμά του Μπαχαντούρ φαίνεται τόσο λυπημένη, που εύχομαι να μπορούσα να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που τον είδα. Ο Μπαχαντούρ δε μιλάει πολύ, οπότε κανείς δεν προσέχει αν είναι στην τάξη…
Με την πανέξυνπνη φίλη του, την Παρί, και τον Φάιζ, πηγαίνουν για… έρευνες, ενώ δεν έχουν ξαναπάει μόνοι πιο μακριά από το σχολείο τους! Φτάνουν μάλιστα στα πιο επικίνδυνα μέρη της πόλης, ακόμα και στο πολυσύχναστο παζάρι Μπουτ τη νύχτα, την χωματερή της περιοχής ή τον σιδηροδρομικό σταθμό στο τέρμα της Μοβ Γραμμής, ενώ η αστυνομία μάλλον αδιαφορεί για το ζήτημα ισχυριζόμενη κοινώς ότι ο Μπαχαντούρ απλώς έφυγε από το σπίτι του και δίχως να καταβάλλει κάποια προσπάθεια να τον αναζητήσει. Παρένθεση: το εκτενές σιδηροδρομικό δίκτυο της Ινδίας είναι η νούμερα ένα πληγή στην αρπαγή παιδιών στη σύγχρονη Ινδία. Αναφέρεται ότι περίπου 180 παιδιά εξαφανίζονται κάθε μέρα με τα περισσότερα εξ αυτών να “χάνονται’ σε σταθμούς του τρένου όπου δρουν οι συμμορίες. Κλείνει η παρένθεση.
Κατά τη διάρκεια των ερευνών του Τζάι με τους φίλους του εξαφανίζονται και άλλα παιδιά, κάτι που τα φοβίζει αλλά δεν τα σταματά. Γονείς τρομοκρατημένοι, αστυνομία αδιάφορη και… τζίνι που κλέβουν ψυχές.
“Περιφερόμαστε στον σταθμό ψάχνοντας τον Μπαχαντούρ και τον Ομβίρ {σημ.: φίλος του Μπαχαντούρ που εξαφανίστηκε μετά από αυτόν} κάτω από πίνακες που ανακοινώνουν τις ώρες που έρχονται και αναχωρούν τα τρένα. Υπάρχει ένα κενό στο σχήμα του Φαϊζ ανάμεσα σ’ εμένα και την Παρί. Εάν είχε έρθει μαζί μας, θα έβλεπε τζίνι στα σκυλιά που κοιμούνται παντού στον σταθμό. Λέει ότι τα τζίνι παίρνουν συχνά τη μορφή σκυλιών, παιδιών, φιδιών και πουλιών”
Περπατούν την πόλη, τις παράγκες και τα πολυτελή διαμερίσματα των πλουσίων, βλέπουν παντού το κοντράστ, αναζητούν πηγές για να βρουν τον φίλο τους, ρωτούν οικογένειες, καταστηματάρχες, ψάχνουν παντού για αποδεικτικά στοιχεία. Να άρπαξε τον φίλο τους ένα κακό τζίνι; Η Παρί δεν συμφωνεί με τον Τζάι και τον Φάιζ.
Εξαφάνιση τρίτη. Η Αντσάλ, 19 ετών. Εθεάθη τελευταία φορά στο παζάρι Μπουτ. Τα πράγματα αγριεύουν. Η κατάσταση γίνεται όλο και πιο απελπιστική και τα τρία παιδιά καλούνται να επιβιώσουν σε ένα πολύ σκληρό για αυτά κόσμο.
Στην Ινδία η αρπαγή παιδιών αποτελεί μια αληθινή εθνική τραγωδία. Πάνω από 41 χιλιάδες παιδιά εξαφανίστηκαν το 2015, ελάχιστα από τα οποία επέστρεψαν, ενώ οι εκθέσεις οργανισμών που ασχολούνται με το θέμα αναφέρουν ότι περίπου το ένα τέταρτο των άστεγων παιδιών πέφτουν θύματα απαγωγής με στόχο τη σεξουαλική ή την εργασιακή εκμετάλλευση. Μόνο στον σιδηροδρομικό σταθμό Σεάλντα με τις είκοσι πλατφόρμες και τις δεκάδες άστεγες οικογένειες, λέγεται ότι χάνονται πάνω από 1.500 παιδιά τον χρόνο.
Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Deepa Anappara γράφει επιδέξια για αυτό το μείζον ζήτημα της Ινδίας, αλλά -επιτρέψτε μου- και του κόσμου φέρνοντάς το στο προσκήνιο με ένα μυθιστόρημα που αποτελεί γροθιά πάνω σε αιχμηρό μαχαίρι. Δίχως να ωραιοποιεί, δίχως να στρογγυλεύει, δίχως να φτιάχνει ροζ σύννεφα, χρησιμοποιώντας όσο χιούμορ και παιδική αθωότητα αντέχει μια τόσο σκληρή ιστορία, η Anappara παρουσιάζει μια παρέα παιδιών που κυκλοφορεί μέσα στον κίνδυνο και το σκοτάδι, μέσα σε πραγματικές συνθήκες, με την σκληρότητα να είναι παρούσα παντού και συνεχώς, με την άσβεστη ελπίδα των παιδιών να προσπαθεί πάντα να εντοπίσει το φως μέσα από χαραμάδες.
Οι χαρακτήρες της και κυρίως ο ιδιαίτερος, βαρύς συναισθηματικός τους κόσμος αποτυπώνεται σταδιακά κάνοντας τον αναγνώστη να ταυτίζεται, να βηματίζει μαζί με τους ήρωες στις γειτονιές του Τζάι. Παράλληλα, η Anappara γίνεται -ηθελημένα και αριστοτεχνικά- μια απίθανη ξεναγός στην κουλτούρα της Ινδίας, στον κόσμο τον απλό, στον κόσμο των δεισιδαιμονιών και των προκαταλήψεων, στις πλούσιες παραδόσεις και τις συνήθειες των ανθρώπων της. Ένα ειλικρινές, αυθεντικό οδοιπορικό στην Ινδία που δεν έχει μόνο την μαύρη όψη των απαγωγών παιδιών. Και αυτή η ισορροπία διαφαίνεται σε όλο το μυθιστόρημα.
Ένα μεστό σχόλιο για τη σύγχρονη Ινδία που άλλοτε ανοίγει κι άλλοτε κλείνει τα μάτια.
«Το µυθιστόρηµα στα καλύτερά του! Γραφή συµπάσχουσα και αριστοτεχνική, καθώς επίσης στέρεη και στιβαρή. Νοιαζόµαστε πραγµατικά για τους ήρωες της Αναππάρα από την πρώτη σελίδα, και η ανάγνωση µας ανταµείβει».
Ανν Ενράιτ
«Ένα τεράστιο ζήτηµα, η εξαφάνιση παιδιών, δοσµένο µοναδικά από µια σπουδαία, ρηξικέλευθη λογοτεχνική φωνή».
Literary Journal
Διακρίσεις
Απόσπασμα
Διαβάστε ένα εκτενές απόσπασμα εδώ
Διακρίσεις
2017: πρώτο βραβείο στο Bridport Peggy Chapman Andrews
2018: βραβείο Lucy Cavendish Fiction
2018: βραβείο συγγραφέων ιδρύματος Deborah Rogers
2020: βραχεία λίστα JCB Prize for Literature
Με μια ματιά
- Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Deepa Anappara γράφει επιδέξια για αυτό το μείζον ζήτημα της Ινδίας, αλλά και του κόσμου φέρνοντάς το στο προσκήνιο με ένα μυθιστόρημα που αποτελεί γροθιά πάνω σε αιχμηρό μαχαίρι. Δίχως να ωραιοποιεί, δίχως να στρογγυλεύει, δίχως να φτιάχνει ροζ σύννεφα, χρησιμοποιώντας όσο χιούμορ και παιδική αθωότητα αντέχει μια τόσο σκληρή ιστορία, η Anappara παρουσιάζει μια παρέα παιδιών που κυκλοφορεί μέσα στον κίνδυνο και το σκοτάδι, μέσα σε πραγματικές συνθήκες, με την σκληρότητα να είναι παρούσα παντού και συνεχώς, με την άσβεστη ελπίδα των παιδιών να προσπαθεί πάντα να εντοπίσει το φως μέσα από χαραμάδες.
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Περιπολία για Τζίνι στη μοβ γραμμή |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Djinn patrol on the purple line |
| Συγγραφέας: | Deepa Anappara |
| Σχεδιασμός εξωφύλλου: | Πάρις Μέξης |
| Εκδόσεις: | Πατάκη, Δεκέμβριος 2020 |
| Μετάφραση: | Νίνα Μπούρη (από τα ινδικά) |
| ιορθώσεις: | Δημήτρης Αθηνάκης |
| Σελιδοποίηση | Σπυριδούλα Βονίτση |
| Σελίδες: | 448 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-960-16-8990-6 |
