More
    patakis_MHNAS EFHVEIAS banner_1068x150
    patakis_tallek_1068x150 (1)
    patakis_Grizelda banner_elniplex 1068x150
    patakis_MHNAS EFHVEIAS banner_1068x150
    patakis_tallek_1068x150 (1)
    patakis_Grizelda banner_elniplex 1068x150
    patakis_MHNAS EFHVEIAS banner_1068x150
    patakis_tallek_1068x150 (1)
    patakis_Grizelda banner_elniplex 1068x150
    patakis_MHNAS EFHVEIAS banner_405x150
    patakis_tallek_405x150 (1)
    patakis_Grizelda banner_elniplex 405x150
    ΑρχικήΒιβλίο8-11 ετώνΟ Τελευταίος Λύκος, του Σεμπάστιαν Περέζ (εικ.: Ζυστίν Μπραξ)

    Ο Τελευταίος Λύκος, του Σεμπάστιαν Περέζ (εικ.: Ζυστίν Μπραξ)

    Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 7+ (target 8-12) – Εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά+

    Η δύναμη της αγέλης είναι ο λύκος, και η δύναμη του λύκου είναι η αγέλη.
    Ρ. Κίπλινγκ

    Ο συγγραφέας Σεμπαστιάν Περέζ και η εικονογράφος Ζυστίν Μπραξ συμπράττουν και μας παραδίδουν ένα απαράμιλλης ομοροφιάς βιβλίο για τον φόβο, την ενσυναίσθηση, την ωρίμανση, την ενηλικίωση και την ανάληψη ευθύνης που κυκλοφορεί μάλιστα σε ένα ασυνήθιστα μεγάλο μέγεθος.

    Περί τίνος πρόκειται

    Ο Μιλό πήρε το τόξο του, κοίταξε έναν έναν τους κατοίκους του χωριού, μήπως και να ήταν η τελευταία φορά που τους έβλεπε. Όταν ακούστηκε εκείνο το ουρλιαχτό στο δάσος, οι άνθρωποι άρχισαν να τρέμουν από τον φόβο τους. Όλοι θυμήθηκαν τον μεγάλο πόλεμο του περασμένου χειμώνα, ανάμεσα σε ανθρώπους και λύκους που άφησε πίσω του χήρες και ορφανά, που δεν γύρισε κανένας άντρας, που δεν φάνηκε ξανά κανένας λύκος.

    Το ουρλιαχτό σήμαινε ότι υπήρχε ένας τελευταίος λύκος ζωντανός. Ο Μίλο ήταν ο καλύτερος από τους μικρούς τοξοβόλους. Έφυγε αποφασισμένος, μόνος, με φόβο στην καρδιά, για το σκοτεινό δάσος. Συνάντησε ανθρώπους, φοβισμένους, μόνους, απελπισμένους. Σε όλους έδινε δύναμη και ό,τι χρειάζονταν.

    Και κάποτε αντάμωσε με τον λύκο. Ήταν πια στο χέρι του να τον τελειώσει. Αλλά τότε η ζωή είχε μια άλλη άποψη να εκφράσει…

    Εστιάζοντας

    Γεμάτος πυκνές αλληγορίες, αυτός ο ψυχικός εγκέλαδος που δημιουργούν ο συγγραφέας Σεμπαστιάν Περέζ (Ο Μάγος του Οζ) και η εικονογράφος Ζυστίν Μπραξ (Οι περιπέτειες του Πινόκιο) γίνεται ένα σκληρό, αλλά αδιαβάθμητο λογοτεχνικό διάβημα ενηλικίωσης, αυτογνωσίας, νίκης έναντι του φόβου καθώς το καθήκον και η αίσθηση του χρέους επικρατούν και διασαλεύουν την παθητικότητα, αποφασιστικότητας και ασφαλώς, εν τέλει, ωρίμανσης και ενηλικίωσης. Μια ιστορία θάρρους, αξιοπρέπειας που καταλήγει αντιμιλιταριστική και αφήνει στους αναγνώστες ένα σθεναρό αποτύπωμα και ένα αναμφιβόλως αφυπνιστικό μήνυμα.

    Σε μια κοινωνία αποδεκατισμένη λόγω πολέμου, η λειψανδρία οδηγεί τα νερά αγόρια που απέμειναν στον δρόμο της υπεράσπισης όλων. Εδώ, στην καρδιά και τον νου του Μιλό, η αποτροπή του κακού δεν είναι ματαιότητα, δεν είναι αγώνας ατέρμονος δίχως σκοπό, αλλά μια αναγκαιότητα που πηγάζει από την πραγματικότητα. Παράλληλα, χωρίς να αποτυπώνεται

    Ανεπανάληπτο ταμπλό βιβάν η συνάντηση του τοξοβόλου Μιλό με τον λύκο, αλλά και αργότερα με τη φωλιά, όπου μερικά ζευγάρια μάτια τον σημαδεύουν, σχεδόν ικετευτικά. Οι απαντήσεις που γυρεύει ο Μιλό έρχονται, αβίαστα. Το draw a blank που φοβόντουσαν όλοι, ίσως κι ο ίδιος, καθώς τους άφηνε πίσω στο χωριό, δεν συμβαίνει. Αντιθέτως, έρχεται μια αξιοζήλευτη ανατροπή, ένα ψυχικό και συναισθηματικό κρεσέντο, όπου ο Μιλό ευθυγραμμίζεται με ένα πλέγμα αξιών που, όχι απλώς σέβεται τη ζωή, αλλά επιθυμεί να βάλει ένα τέλος στη σκληρότητα της σύγκρουσης και του πολέμου.

    Με απλό, ενίοτε ποιητικό λόγο, ο Περέζ κεντάει μια πολύ δυνατή ιστορία που κλιμακώνεται σελίδα τη σελίδα, καθώς ο Μιλού πλησιάζει στο δάσος και στους λύκους. Το τέλος ασφαλώς συγκινεί και εκτοξεύει ομορφιά προς πάσα κατεύθυνση.

    Το άλλο μισό βιβλίο, τουλάχιστον, ωστόσο, ανήκει στην τρομερή γραφίδα της Γαλλίδας εικονογράφου και καθηγήτριας εφαρμοσμένων τεχνών Ζυστίν Μπραξ, που αιχμαλωτίζει με τα ολοσέλιδα παραμυθένια τοπία της τα οποία είναι αληθινά έργα τέχνης, τα αριστουργηματικά δέντρα του δάσους, τα ασημί ιριδίζοντα στοιχεία, από τις σκεπές των σπιτιών μέχρι τις χιονονιφάδες. Η ατμοσφαιρική παλέτα της Μπραξ σε παίρνει από το χέρι και σε βάζει σχεδόν μέσα στα τοπίο, ακολουθώντας την πορεία του Μιλού.

    Θαυμάσια ιστορία μέσα στην σκληρότητά της, καθώς αυτή γίνεται βαθμιαία μια συμφιλίωση με το καλό και το σπουδαίο.

    Μετάφραση από την Εύη Γεροκώστα.

    Για αναγνώστες από 7 ετών.

    Εκδόσεις Κόκκινη Κλωστή Δεμένη.

    TAYTOTHTA
    Τίτλος: Ο Τελευταίος Λύκος
    Τίτλος πρωτοτύπου: Le dernier des loups
    Συγγραφέας: Sébastien Pérez
    Εικονογράφος: Justine Brax
    Εκδόσεις: Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, Φεβρουάριος, 2023
    Μετάφραση: Εύη Γεροκώστα
    Επιμέλεια κειμένου: Βαρβάρα Καρζή
    Σελίδες: 40
    Μέγεθος: 28,5 Χ 36,3
    ISBN: 978-618-548-249-7

     

    Απόστολος Πάππος
    Απόστολος Πάππος
    Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1976. Νηπιαγωγός. Κάποτε έφτιαξε το ELNIPLEX. Τώρα γράφει γι' αυτό μόνο όποτε του αρέσει κάτι.
    RELATED ARTICLES

    Most Popular