Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 6+ (target 7-10) – Εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά+
Δεν είμαι ήρωας. Οι ήρωες πεθαίνουν νέοι. Είμαι ένας πολίτης που κάνει το καθήκον του.
Μίκης Θεοδωράκης
Ένα βιβλίο που πλησιάζει το μέγεθος του τεράστιου Μίκη Θεοδωράκη και προσπαθεί να το μεταδώσει σε παιδιά και όχι μόνο.
Περί τίνος πρόκειται
Ο μικρός Μίκης, που έχει το ίδιο όνομα με τον παππού του, έναν γίγαντα με τεράστια αγκαλιά, το σκάει μια νύχτα από το σπίτι του αναζητώντας το δέντρο που φύτεψε ο παππούς του ο γίγαντας όταν ήταν μικρός. Σ’ αυτό το δέντρο ανέβαινε και κοιτούσε τον ουρανό και τα αστέρια. Έπαιρνε και τον μικρό μαζί του καμιά φορά. “Να, σαν κι αυτό το δέντρο νιώθω κι εγώ”, έλεγε κι αγκάλιαζε τον κορμό του.
Κάτω από αυτό, με ένα βιολί στα χέρια έγραψε τα πρώτα του τραγούδια, ανακαλύπτοντας την έννοια της αρμονίας. Εκεί μάζευε καμιά φορά όλη την οικογένεια φέρνοντας μαζί του τον φωνογράφο με τις ωραιότερες μουσικές.
Μια νύχτα, ξύπνησε έντρομος. Άρχισε να ψάχνει τον παππού. Πουθενά. Μόνο μια καρέκλα και ένας τύραννος. “Είμαι ο τύραννος”, του είπε προσπαθώντας να τον φοβερίσει. Ακούστηκαν βήματα. Ήταν ο παππούς. Πλησίασε τον τύραννο, του έριξε ένα δυνατό χτύπημα στην καρέκλα, τόσο που τον γκρέμισε. Γελούσε και πήρε τον εγγονό του αγκαλιά. Μέσα σε μια νύχτα είχε έρθει η άνοιξη. Από τότε δεν ήταν μόνο δικός του. Ανήκε σε όλο τον κόσμο και η μουσική του απλώθηκε σε όλη τη Γη.
Εστιάζοντας
Η αλήθεια είναι ότι ο Μίκης όταν άνοιγε τα χέρια του και διεύθυνε, είτε ήταν στη συναυλία μετά την πτώση της Χούντας, φορώντας τα μαύρα του, είτε στο Μαουτχάουζεν και το Άξιον Εστί, τη μεγαλύτερη μη εκκλησιαστική λειτουργία που γράφτηκε ποτέ στον κόσμο, έμοιαζε με έναν τεράστιο άνθρωπο. Και καθώς ανέμιζε αυτό το ανέμελο μαλλί και συνταρασσόταν ολόκληρος σε κάθε νότα, αισθανόσουν ότι αυτός δεν πάταγε ακριβώς στο έδαφος. Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι κάπως έτσι πλάθονται οι Θεοί. Ο Μίκης σε εκατό χρόνια θα έχει πάρει τη θέση που έχει ο Σολωμός και ο Ρήγας, ο Κολοκοτρώνης και ο Λεωνίδας. Θα έχει γίνει μια μυθική μορφή που θα πλησιάζεται με το ρίγος μιας μουσικής ιδιοφυΐας επιπέδου Μπετόβεν και Μότσαρτ. Πολιτικά μπορείς να βρεις διαφωνίες μαζί του. Σε επίπεδο ιδεών ίσως βρεις αντιφάσεις, ειδικά προς τα τελευταία δέκα είκοσι χρόνια. Αλλά ο Μίκης είναι ο δέκατος τρίτος στον Όλυμπο, πρέπει να τον συγχωρήσεις σαν αμαρτωλό ολύμπιο θεό και να τον αποδεχθείς με τις ολιγωρίες και το ασύγκριτο ανάστημά του.
Η Δέσποινα Μπογδάνη-Σουγιούλ, γνωρίζοντας και θαυμάζοντας το εύρος του μουσικού και πολιτικού ανδρός, αποφάσισε να δημιουργήσει μια μικρή ιστορία, όχι για να ακολουθήσει βιογραφικά τη διαδρομή του Μίκη από τη Χίο, τον Γαλατά και την Αθήνα, στη Ζάτουνα, το Βραχάτι, το Παρίσι και την Αβάνα, ούτε για να παρουσιάσει μια πιθανότατα κουραστική εποποιία ενός σύγχρονου μύθου. Επιλέγει τον φανταστικό εγγονό του Μίκη (είχε όντως εγγόνια ο Μίκης) που αναζητά το αγαπημένο δέντρο του παππού του. Κάτω από αυτό το δέντρο, έρχονται αναμνήσεις δυνατές, σαν να τις φέρνει ο αγέρας. Η μουσική του, τα πρώτα του τραγούδια, οι λέξεις του, η αρμονία που την έψαξε τόσο στην Τέχνη του, οι οικογενειακές μαζώξεις και τα γλέντια με τον παλιό φωνογράφο, οι προσωπικές στιγμές με τον εγγονό. Η επαφή του συνθέτη με τη φύση, με τον τόπο του, με τις ρίζες του, η αγάπη του για τη μουσική που την έβλεπε παντού, τον κατέκλυζε από παντού.
Κι ύστερα είναι εκείνη η ισχυρή ονειρική εικόνα όπου ο δυνατός γίγαντας διαλύει την καρέκλα του τυράννου με τα τραγούδια του, τοποθετώντας στην αιωνιότητα το όνομά του, συνδέοντάς το με τις μεγάλες στιγμές του τόπου του. Η συγγραφέας επιλέγει ένα λυρικό ύφος, κοφτό λόγο, με εκφραστικότητα και μεγάλο πλούτο εικόνων. Υψώνει τον Μίκη σε ένα βάθρο θεϊκό και τον στήνει δίπλα στους ισότιμούς και συνοδοιπόρους του: τον Χατζιδάκι, τη Μελίνα, τον Ελύτη, τη Φαραντούρη, τον Τσαρούχη (μην είν’ ο Μαρκόπουλος;). Ο Μίκης γίνεται παππούς όλων μας, ο γίγαντας πάνω στα τραγούδια και τις μουσικές του οποίου γέρνει η μισή Ελλάδα στις γιορτές και τις ταβέρνες, στους αγώνες και τις αυταπάτες, στις ελπίδες και τις κατήφειες. Οι αξίες που ανέπτυξε μέσα από τα τραγούδια του ο Μίκης είναι παρούσες στο δέντρο του. Δικαιοσύνη, αγάπη, ισότητα, ειρήνη, φιλία. Τα μεγάλα λιμάνια της ζωής όλων.
Ο Πέτρος Μπουλούμπασης, με διάθεση Ζάζας θα έλεγε κανείς, αφήνει το κείμενο στη δική του ορμή, αφήνει δισέλιδα δίχως να τα εικονογραφεί, δίνοντας στις λέξεις τον χώρο τους, αποφεύγει το μοτίβο μία κείμενο και μία εικόνα και συντάσσει μια δική του αφήγηση, ένα ανεξάρτητο εικονογραφικό ταξίδι, σε μονοσέλιδες και δισέλιδες αποτυπώσεις οι οποίες παραληρούν, στροβιλίζουν, εκστασιάζουν και διασπείρουν θραύσματα από το σύμπαν του Μίκη, με το βιολί, τον φωνογράφο, με τα άλματά του στη Γη, με τις ονειροπολήσεις του, με τους άλλους τιτάνες. Οι εικόνες του αποτελούν πεδία παρατήρησης, ανάπτυξης νέων αφηγήσεων, υποθέσεων και ερεθισμάτων για παιδιά και μεγαλύτερο κοινό. Η παλέτα του μετακινείται ανάμεσα σε συμπαγείς εικόνες και λευκά φόντα που δίνουν ένταση στην χρωματική αποτύπωση.
Για αναγνώστες από 6 περίπου ετών.
Εκδόσεις Υδροπλάνο.
Διακρίσεις
Το Soundtrack του βιβλίου
Είχε για στέγη το σπίτι από πουλιά
τον Αύγουστο και τα πουλιά της νύχτας
θεμέλια τη θάλασσα και το νοτιά.
Τρεις νύχτες κάρφωναν, τρεις μέρες έχτιζαν
την τέταρτη βραδιά κάθισα στη μέση
κι άναψα τη λάμπα μου
την τέταρτη βραδιά τέσσερα μαχαίρια
τέσσερα καρφιά μέσα στην καρδιά μου.
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ο παππούς μου ο γίγαντας |
| Συγγραφέας: | Δέσποινα Μπογδάνη-Σουγιούλ |
| Εικονογράφος: | Πέτρος Μπουλούμπασης |
| Εκδόσεις: | Υδροπλάνο, Οκτώβριος 2022 |
| Γραφιστική επιμέλεια: | Έλενα Ματθαίου |
| Επιμέλεια: | Αντωνέτα Κώτση |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 17 Χ 24 |
| ISBN: | 978-618-207-166-3 |
