Ο θείος Πλάτων δεν είναι μόνο ένας πραγματικός θείος, αλλά κι ένα μικρό πάνινο γαϊδουράκι, το οποίο πήρε το όνομα του δωρητή του. Έτσι το συνηθίζουν στην οικογένεια της εξάχρονης Ειρήνης και του μικρού Γιάννη. Τα δώρα παίρνουν τα ονόματα των δωρητών τους. Ο Πλάτων, όχι ο θείος, το γαϊδουράκι, είναι συγχρόνως και ο αφηγητής αυτής της ιστορίας. Μιλάει ο γάιδαρος; θα αναρωτηθείτε. Σε ένα παιδικό βιβλίο και μάλιστα δια χειρός Άλκης Ζέη και βέβαια μιλάει, αλλά μόνο στα παιδιά. Κι έχει πολλές απορίες αυτός ο Πλάτων ο γαϊδουρινός, όχι ο ανθρώπινος. Ρωτάει για τον εμφύλιο και για την πατρίδα και για τη Ρωσία με τα χιονισμένα τοπία και τις Μπάμπουσκες. Κι όλα προσπαθεί να του τα εξηγήσει η Ειρήνη με απλά λόγια για να τα καταλάβει. Η Ειρήνη και ο Γιάννης είναι η Ίρα και ο Βάνιας που κατάγονται από την Ελλάδα αλλά μεγαλώνουν, ζουν, δημιουργούν φιλίες στη Μόσχα. Κι όταν έρχεται η ώρα της επιστροφής στην πατρίδα είναι δύσκολος ο αποχωρισμός. Τόσο δύσκολος που η Ειρήνη, η Ίρα καταστρώνει ήδη το σχέδιο της παραμονής της στη Ρωσία.
Δεν είχε τύχει να διαβάσω αυτό το βιβλίο της Άλκης Ζέη κι ομολογώ πως συγκινήθηκα πολύ. Λίγο αυτή η κόκκινη καραμέλα στην τσεπούλα του γαιδαράκου που η Ειρήνη δεν ήθελε να φαγωθεί γιατί ήταν λέει η καρδιά του. Λίγο που θυμήθηκα στιγμές που έπρεπε να εξηγήσω πράγματα και καταστάσεις στα παιδιά μου και οι λέξεις κάναν ανταρσία και κολλούσαν στον λαιμό μου. Λίγο το “εγώ δεν φεύγω, θα μείνω εδώ” γιατί η παιδική μου ψυχή αυτό το μέρος γνωρίζει για κονάκι της… Κρίμα που δεν είχα διαβάσει τον Θείο Πλάτων νωρίτερα. Ίσως αυτός ο γαϊδουράκος να είχε κάνει πολλές μετακινήσεις λιγάκι ευκολότερες. Κι αμέσως γεννιέται η σκέψη ότι οι ανθρώπινες ιστορίες επαναλαμβάνονται. Οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες αλλάζουν, αλλά πάντα προκύπτουν αιτίες κι αφορμές για μεταναστεύσεις κι αποχωρισμούς. Και πλέον δεχόμαστε στη χώρα μας και στα σχολειά μας πρόσφυγες και μετανάστες. Και κάποιοι ξεχνάμε τι έχουμε περάσει κι εμείς σαν λαός όχι πολλά χρόνια πριν…
Η Άλκη Ζέη με έναν πολύ τρυφερό κι απλό, ούτε κατά διάνοια απλοϊκό, τρόπο και με εύρημα ένα παιδικό παιχνίδι προσεγγίζει θέματα που είναι δύσκολο να εξηγηθούν στα παιδιά. Με ειλικρίνεια, αμεσότητα ξεδιπλώνονται καταστάσεις, σκέψεις και συναισθήματα. Τα διπλά ονόματα των παιδιών καθώς και τα ελληνικά και ρώσικα παιχνίδια δημιουργούν μια διαπολιτισμική γέφυρα. Κι ώρα της επιστροφής στην πατρίδα φτάνει “Τα χέρια της Ίρα με κρατάνε σφιχτά σφιχτά και το ένα της δάχτυλο ψάχνει την καραμελένια μου καρδιά, θαρρώ θέλει να δει αν χτυπάει από χαρά ή από λύπη”. Θαρρώ χαρμολύπη…
Με αφορμή το βιβλίο:
Ας βαφτίσουμε κάποια από τα παιχνίδια μας δίνοντάς τους τα ονόματα των δωρητών τους: Έχουμε μια Καμηλοπαρδαλίτσα που μας την χάρισε η Φωτεινή όταν αναγκαστήκαμε να κάνομε την πρώτη μας μετακόμιση. Μια αναπηρία την εμποδίζει όμως να κάνει η ίδια τα ψώνια της. Έτσι τη διεκπεραίωση της αγοράς έκανε ο άντρας της ο Αντώνης. Δικαιολογημένα την ονομάσαμε λοιπόν ΦΩΤΕΙΝΑ
Τα παιχνίδια στήνουν μια εκδήλωση γνωριμίας: Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς να θυμηθώ να προσκαλέσω τα παιδιά να φέρουν ένα αγαπημένο τους παιχνίδι και μέσω αυτού να πουν πράγματα για τον εαυτό τους.
Ο Πλάτων μασκότ της τάξης: Στην τάξη μας έχουμε ένα ως τώρα ανεκμετάλλευτο γαϊδουράκι. Θα μπορούσε κάλλιστα να θέτει ερωτήματα και προβληματισμούς ειδικά για δύσκολα θέματα όπως η μετανάστευση, η απώλεια, το διαζύγιο.
ΝΤΑΣΒΙΝΤΑΝΙΑ: Ευχήθηκαν οι φίλοι και συμμαθητές της Ειρήνης κατά τη διάρκεια του αποχαιρετισμού. Καλημέρα και αντίο στα ρώσικα, στα ρουμάνικα, στα πακιστανικά και στα αλβανικά λέγαμε φέτος στην τάξη μας. Οι γονείς μας βοήθησαν να τα γράψουμε και στην είσοδο της τάξης μας. Γιατί η διαπολιτισμική εκπαίδευση από τα απλά καθημερινά πράγματα αρχίζει… φυσικά δεν περιορίζεται σε μια καλημέρα!
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ο θείος Πλάτων |
| Συγγραφέας: | Άλκη Ζέη |
| Ζωγραφική εξωφύλλου και καλλιτεχνική επιμέλεια: | Σοφία Ζαραμπούκα |
| Εκδόσεις: | 1η Έκδοση από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2011 |
| Σελίδες: | 128 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-960-501-153-6 |
