Έλεγαν πως ο ελέφαντας ήταν κατσούφης. Έλεγαν πως ο ελέφαντας έκρυβε τη λύπη του. Έλεγαν ότι προτιμούσε τη σκιά.
Τα ζώα της σαβάνας σκέφτονταν πώς θα μπορούσαν να του φτιάξουν τη διάθεση. Μήπως να του έλεγαν μια αστεία ιστορία; Πήγε ο πίθηκος πρώτος, του είπε ένα πολύ αστείο ανέκδοτο με το οποίο όλοι ξεκαρδίζονταν. Τίποτα! Ούτε ένα χαμόγελο, ούτε απόκριση, ο ελέφαντας συνέχισε να μένει στη σκιά. Πήγαν οι αδελφές στρουθοκάμηλοι. Του χόρεψαν σουίνγκ-καν καν, έναν δικό τους χορό. Πολλή πλάκα είχαν. Αλλά τίποτα! Ο ελέφαντας έμενε ξανά στη σκιά. Πήγε ο κροκόδειλος με την αγαπημένη λιχουδιά του ελέφαντα. Κανείς δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να φύγει ο ελέφαντας από τη σκιά. Κανείς εκτός από το ποντικάκι που περνούσε από εκεί και ρώτησε τον ελέφαντα αν μπορούσε να καθίσει απλώς δίπλα του. Και κάθισε. Και όλα άλλαξαν…
Η σκιά. Μελαγχολία; Κατάθλιψη; Προσωρινή αδιαθεσία ή κακοδιαθεσία; Απλή ανία; Κάποια ανησυχία ή ένα πρόβλημα που τον βασανίζει; Η Ναντίν Ρομπέρ βρήκε μια καταπληκτική λέξη (ombre-σκιά) για να αποδώσει τις ημέρες, ελάχιστες ή εκατοντάδες, που θέλουμε να μείνουμε αμίλητοι, μακριά από το πλήθος, μακριά από όλους εκείνους που όλα τα ξέρουν ή τους άλλους που θέλουν με το ζόρι να μας βοηθήσουν. Τις μέρες που η ανησυχία μας καταπίνει, που το σκοτάδι κερδίζει τη νύχτα, τις μέρες που ζούμε στη σκιά και τίποτα δεν μπορεί να μας βγάλει εύκολα από εκεί.
Με λέξεις απλές, με λόγο σφιχτό, λιτό, η Ρομπέρ υφαίνει μια έξοχη ιστορία, με βαθύ φιλοσοφικό υπόστρωμα και μια ψαγμένη απάντηση στα όρια του αξιώματος όταν βρισκόμαστε ή όταν βλέπουμε κάποιον άλλον στη σκιά. Ένα αξίωμα που λέει σε ελεύθερη ανάγνωση πως “όταν είμαι στη σκιά, όταν βρίσκομαι σε μια συναισθηματική δυσφορία ή εμπλοκή, το μόνο που χρειάζομαι είναι μια απλή, παρηγορητική παρουσία και όχι κάποιον που θα χτυπιέται να με κάνει να αλλάξω διάθεση”.
Πλάι σε αυτή τη σπουδαία ιστορία, δεν γίνεται, κανείς δεν γίνεται να μην προσέξει αυτό το σαρωτικό μπλε και τις αποχρώσεις του που πραγματικά κυριαρχούν και υποβάλλουν τις αισθήσεις του αναγνώστη σε μια ατμόσφαιρα “σκιάς”. Παράλληλα, οι πολύ απλές γραμμές και το αφαιρετικό περιβάλλον στο οποίο τρέχει η ιστορία χαρίζουν όλη την δύναμη της ανάγνωσης στην καθηλωτική μορφή του ελέφαντα και στις λέξεις της ιστορίας που είναι προσπάθειες βελτίωσης του κεφιού και άρνησης του ελέφαντα. Μέχρι που εμφανίζεται το ποντικάκι, εκ φύσεως δυσάρεστο τρωκτικό για τους ελέφαντες, και αλλάζει τον ρουν της ιστορίας. Η αντίθεση των δύο σωμάτων καθώς κάθονται δίπλα δίπλα, είναι άλλη μια αιχμαλωσία του βλέμματος.
Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για πολύ σπουδαίο βιβλίο, για φιλοσοφικό κομψοτέχνημα και εικαστικό χτύπημα πρώτου μεγέθους.
Συμπεριλήφθηκε στη λίστα των 100 Εξαιρετικών Εικονογραφημένων Παιδικών Βιβλίων της περασμένης χρονιάς στη Διεθνή Έκθεση της Φρανκφούρτης, την μεγαλύτερη έκθεση του κόσμου.
Εκδόσεις Διάπλαση.
Διακρίσεις
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ο ελέφαντας στη σκιά |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | L’ elephant de l’ ombre |
| Συγγραφέας: | Ναντίν Ρομπέρ |
| Εικονογράφηση: | Βαλέριο Βιντάλι |
| Μετάφραση: |
Αλέξανδρος Πανούσης
|
| Σειρά: | Σύγχρονα ιστορίες και παραμύθια απ’ όλο τον κόσμο |
| Εκδόσεις: | Διάπλαση, Ιανουάριος 2020 |
| Καλλιτεχνική επιμέλεια: | Αγάπη Σωτηροπούλου |
| Σελίδες: | 48 |
| Μέγεθος: |
29 Χ 24
|
| ISBN: |
978-960-567-223-2
|
