Δεν είναι ένας παππούς που θα πάθει κάτι αυτός. Ούτε αλτσχάιμερ τον βρίσκει, ούτε αλλιώς αρρωσταίνει, ούτε νοσηλεύεται, ούτε σκορπά προβληματισμό και δάκρυ στον αφηγητή εγγονό της ιστορίας. Αυτός είναι ένας παππούς που απολαμβάνει τις στιγμές με τον εγγονό του και δημιουργεί μοναδικές μνήμες μαζί του.
«Ο δικός μου ο παππούς είναι ξεχωριστός. Και είναι βέβαια ο καλύτερος! Το ξέρω κι εγώ, αλλά το ξέρουν και όλοι οι άλλοι».
Η σιγουριά του μικρού δεν είναι τυχαία. Εδράζεται σε επιχειρήματα. Πρώτον, ο παππούς ακούει με προσοχή ό,τι έχει να του πει, ακόμα και για πράγματα που δείχνουν παράταιρα ή πολύ “παιδικά”. Δεύτερον, είναι πάντα πρόθυμος να λύσει απορίες και μάλιστα τις πιο παλαβές. Ας πούμε πόσα χρόνια ζει ένας μυρμηγκοφάγος. Πρόκειται για μια εξαιρετική ιστορία γεμάτη τρυφερότητα και χιούμορ για τη σχέση εγγονού και παππού. Τρίτον, ακούει με ενδιαφέρον όλες τις ιστορίες που έχει να του πει, αλλά λέει και τις δικές του παράξενες ιστορίες, από τα παιδικά του χρόνια ή από χώρες που ταξίδεψε. Κι αν τον δει στεναχωρημένο, ξέρει πώς να τον παρηγορήσει.
Ο Μάκης Τσίτας αποτυπώνει έναν υπέροχο παππού, πάντα παρόντα, πάντα ετοιμοπόλεμο για παιχνίδι και ταξίδι, για περιπέτεια και ιστορίες, για συμπαράσταση και μοιρασιά, για χρόνο ουσίας, χρόνο δημιουργικό με τον εγγονό του. Με κείμενο βραχύ και κοφτό, λέξεις μετρημένες προσεκτικά και κινηματογραφικές κοντινές λήψεις (closeup στον κινηματογράφο) σε επιλεγμένες, αντιπροσωπευτικές στιγμές παππού και εγγονού που φανερώνουν τα συστατικά μια υπέροχης σχέσης: χρόνος μαζί (=”είμαι διαθέσιμος για σένα”), ενσυναίσθηση, ανταλλαγή ιστοριών, κοινές εμπειρίες, όχι φτηνά χατίρια και αστεία καλοπιάσματα, όχι ρηχά καλαμπούρια και διδαχές. Μια ολόκληρη στάση ζωής αποκαλύπτεται με τρόπο μαγικά περιεκτικό. Τα υπέροχα συστατικά του «Ο δικός μου ο μπαμπάς» και «Βρες ποιος είμαι» παρόντα και εδώ, ίσως ακόμα πιο εμφατικά.
Θέλω να σημειώσω κάτι ακόμα. Ο Μάκης Τσίτας είναι από τους μετρημένους στο ένα χέρι συγγραφείς που υπαινίσσεται πράγματα τα οποία συμπληρώνει η εικονογράφηση. Το κείμενο του δεν τα λέει όλα, δεν παρέχει έτοιμη την ιστορία σε όλες τις λεπτομέρειές της. Αντιθέτως, συνδιαλέγεται μοναδικά με την εικονογράφηση αφήνοντας χώρο στο παιδί αναγνώστη να αναζητήσει στη σελίδα εικονογραφικά στοιχεία που εξηγούν ή διασαφηνίζουν κάτι που στο κείμενο μοιάζει κάπως αόριστο. Κι αυτό είναι μια υπέροχη επέκταση του κειμένου στο εικονογραφικό πεδίο και αντίστροφα.
Η Λίλα Καλογερή, η εικονογράφος και αυτού του βιβλίου του συγγραφέα (όπως και των άλλων δύο προαναφερθέντων παραπάνω), παίρνει αυτόν τον χώρο που τις παρέχει το κείμενό του και με την αδιαμφισβήτητη ποιότητά της ως εικονογράφος ζωντανεύει υπέροχα την ιστορία, δημιουργώντας, όπως σημείωσα, στον μικρό αναγνώστη έξοχες οπτικές αναφορές γεμάτες λόγο.
Το αποτέλεσμα είναι υπέροχο.
Εκδόσεις Πατάκη.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ο δικός μου ο παππούς |
| Σειρά: | Καβουράκια |
| Συγγραφέας: | Μάκης Τσίτας |
| Εικονογράφηση: | Λίλα Καλογερή |
| Εκδόσεις: | Πατάκης, Μάιος 2019 |
| Επιμέλεια-Διόρθωση: | Θανάσης Κοκολόγος |
| Παιδαγωγική επιμέλεια σειράς: | Βασιλική Νίκα |
| DTP: | Νίκη Αντωνακοπούλου |
| Σελίδες: | 24 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: |
978-960-16-8025-5
|
