Ο γάτος Ξενοφών ήταν ο μόνος γάτος που είχε απομείνει σε κείνο το ελληνικό νησί στο βόρειο Αιγαίο. Γιατί ήταν ο μόνος που δεν μπήκε σε εκείνο το ρώσικο πλοίο με τα ψάρια και το χαβιάρι που πήρε όλες τις γάτες μακριά. Ο Ξενοφών ζούσε στην αυλή του αρχαιολογικού μουσείου κοντά στην ακροθαλασσιά και δεν χόρταινε να θαυμάζει τα εκθέματα. Στα σίγουρα αρχαιολόγος θα γινόταν έτσι και ξαναγεννιόταν. Γιατί τώρα, μόνος γάτος αυτός, τα ποντίκια μέχρι που τον περικύκλωναν και του τραβούσαν την ουρά.
Κι ένα φθινόπωρο, τυλιγμένος από τη μοναξιά και τη θλίψη, ο αταξίδευτος Ξενοφών γίνηκε χελιδονόγατος και αποφάσισε να ακολουθήσει τα χελιδόνια στην Αίγυπτο και στον Νείλο και να ζήσει στην αυλή ενός άλλου μουσείου, κοντά σε αγάλματα, πυραμίδες και ανασκαφές, εκεί όπου υπήρχαν γάτες παντού και μάλιστα τις θεωρούσαν ζώα ιερά, τις σέβονταν και τις τιμούσαν σαν τετράποδους θεούς. Εκεί εμφανίστηκε η τρίχρωμη Φατίμα, ένας μεγάλος γατίσιος έρωτας, και ένας άλλος, η νοσταλγία για την πατρίδα. Θα επιστρέψει στο νησί του ο Ξενοφών; Ναι! Αλλά δε σας λέω πώς και τι θα βρει εκεί!
Όταν είχα διαβάσει τον Κάδμο, τη σκυλίτσα του και το φεγγάρι, είχα θαμπωθεί από τον τρόπο που ο έρωτας μπορεί να αποτυπωθεί σε ένα βιβλίο για παιδιά. Δες και μόνος σου αναγνώστη μου:
-Σε περίμενα, του είπε η σκυλίτσα. Το ήξερα πώς, δεν μπορεί, μια νύχτα θα ερχόσουν. Κι ήρθες! Καλώς ήρθες!
-Από τότε που σε πρωτοείδα άλλο δεν είχα στο νου μου εκεί κάτω, στην αυλή με τα σπασμένα μάρμαρα. Μα πες μου, σ’ αρέσουν τα μαύρα σταφύλια;
-Αφού αρέσουν σ’ εσένα, πολύ μ’ αρέσουν τα σταφύλια, απάντησε εκείνη.
Τώρα πάλι ένας γλυκός έρωτας τρυπώνει στο νέο του βιβλίου, όπως τότε στον Κάδμο, πάλι ο Νόστος για την πατρίδα, όπως στο Κροκοδειλάκι που έγινε λιβάδι, πάλι η προσφυγιά όπως στο αξέχαστο “Άγαλμα που κρύωνε, το διάσημο προσφυγάκι. Και πώς καταφέρνει τα αγαπημένα του θέματα, ταξίδι-νόστος-επιστροφή-έρωτας-μοναξιά-συναισθήματα-ταυτότητα, στα αγαπημένα του μέρη, τα μουσεία, ο Χρήστος Μπουλώτης να τα κάνει πάντα κάτι τόσο διαφορετικό και πάντα απολαυστικό, μόνο αυτός ο κορυφαίος “παραμυθοποιός”, κατά Σοφία Μαντουβάλου, ίσως ξέρει, αφού μόνος εκείνος το κάνει με τόση δεξιοτεχνία.
Την ώρα που διαβάζεις λέξεις όμορφες, αφημένες με προσοχή και με του συγγραφέα/ποιητή τον αγώνα να βρεθούν στη θέση τους, συνάμα διαβάζεις μια έξοχη ιστορία εμπνευσμένη από τον θαυμαστό μικρόκοσμο που ανασαίνει δίπλα μας και ελάχιστοι στρέφουν το βλέμμα τους πάνω του, με τον γνωστό λυρισμό σήμα κατατεθέν του συγγραφέα.
Και ταυτόχρονα πλάι σε αυτόν τον τεχνίτη των όμορφων παραμυθιών που πρέπει να ανακαλύψει κάθε παιδί, η Φωτεινή Στεφανίδη, που περίμενε είκοσι χρόνια αυτό το βιβλίο αφού από το 1999 το είχε ήδη προαναγγείλει ο συγγραφέας, χαρίζει την ομορφιά της απλότητας, την ατμόσφαιρα απαλών, (αδόκιμα θα πω) καλοκαιρινών αποχρώσεων και εκείνη την διάχυτη αίσθηση που σου αφήνει σε κάθε της δουλειά πως όλα αυτά τα έχει δει δίπλα της, με τα μάτια της και δεν τα ανάταξε απλώς μέσα από τις λέξεις του συγγραφέα.
Η συνεργασία του Χρήστου Μπουλώτη και της Φωτεινής Στεφανίδη, η πλέον μακροχρόνια και θα έλεγα στη σφαίρα του θρυλικού για το ελληνικό παιδικό βιβλίο, καταθέτει ακόμα ένα θαυμάσιο λογοτεχνικό ταξίδι. Προτείνεται για να μαγέψει και να αργήσει η απομάγευση.
Είναι εκδοτικό γεγονός.
Εκδόσεις Πατάκη.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ο γάτος που έφυγε με τα χελιδόνια |
| Συγγραφέας: | Χρήστος Μπουλώτης |
| Εικονογράφηση: | Φωτεινή Στεφανίδη |
| Εκδόσεις: | Πατάκη, Ιούνιος 2019 |
| Επιμέλεια-Διόρθωση: | Θανάσης Κοκολόγος |
| Σελιδοποίηση, εξώφυλλο: | Νίκη Αντωνακοπούλου |
| Σελίδες: | 40 |
| Μέγεθος: | 22 Χ 24 |
| ISBN: |
978-960-16-8219-8
|
