Ήταν μια συνηθισμένη μέρα στη δημοτική βιβλιοθήκη και η κυρία Ευτέρπη, η βιβλιοθηκονόμος περνάει τις επιστροφές και τις καινούργιες παραλαβές βιβλίων στον υπολογιστή της.
‘Άνοιξε ένα βιβλίο. Γύρισε την πρώτη σελίδα, μετά τη δεύτερη, την τρίτη, ώσπου το ξεφύλλισε όλο νευρικά. Έπιασε άλλο ένα, το άνοιξε γρήγορα κι αντίκρισε το ίδιο θέαμα. Έτρεξε στο κοντινότερο βιβλιοστάσιο κι άρπαξε τυχαία ένα βιβλίο.
«Δεν είναι δυνατόν!» ψιθύρισε μόλις το άνοιξε. Το πρόσωπό της έχασε το χρώμα του, και τότε οι σκέψεις της διακόπηκαν από μια φωνή.
«Πεινάω…»
Η περιέργεια να ανακαλύψει σε ποιόν ανήκει η παράξενη φωνή, αφού έψαξε σε όλη τη βιβλιοθήκη την οδήγησε μπροστά σε ένα τοίχο. Εκεί έπεσε λιπόθυμη στο πάτωμα από την τρομάρα της. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή μπήκε στη βιβλιοθήκη η Λυδία, η βοηθός της κυρίας Ευτέρπης. Τα βιβλία είναι όλα πεταμένα στο πάτωμα, μα το περίεργο είναι ότι οι σελίδες τους είναι κενές. Μα και τα βιβλία από τα ράφια είχαν κι εκείνα κενές σελίδες. Μα πως εξαφανίστηκαν τα γράμματα; Ποιος είναι που φωνάζει «πεινάω»; Κάτι περίεργο συμβαίνει στη βιβλιοθήκη, τι γυρεύει μια φάλαινα εκεί;
Υπήρχε στον τοίχο μια ζωγραφιά με μια τεράστια φάλαινα. Είχε ξεπηδήσει από ένα βιβλίο με τίτλο: «Θαλάσσια είδη υπό εξαφάνιση». Σίγουρα δεν ήταν μια συνηθισμένη φάλαινα, όσο για το όνομα της ήταν Αγησίλαος, παράξενο όνομα για φάλαινα. Αλλά είπαμε δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη φάλαινα, δεν κολυμπά σε θάλασσα και ζούσε για καιρό μέσα στις σελίδες ενός βιβλίου. Ξεκίνησε να τρώει γράμματα και εικόνες για να επιζήσει, μα η πείνα της ολοένα και μεγάλωνε, όπως και η όρεξη για διάβασμα. Όσο έτρωγε όμως τόσο μεγάλωνε και δεν χωρούσε στο βιβλίο, κι έφαγε όλα τα γράμματα και τις εικόνες από τα βιβλία της βιβλιοθήκης.
Το περίεργο είναι ότι μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου που ίσα που χωρούσε, βρέθηκε να καλύπτει έναν ολόκληρο τοίχο περίπου πέντε μέτρα. Δεν είχε κάτι άλλο να φάει πια και λιμοκτονούσε, απέκτησε και φωνή και έλεγε διαρκώς «πεινάω».
Ώσπου μια μέρα αποφάσισε να το σκάσει, χωρίς να τα καταφέρει και βρέθηκε παγιδευμένη μέσα στη βιβλιοθήκη. Μια παρέα παιδιών που θα επισκεφτούν τη βιβλιοθήκη για να επιστρέψουν τα βιβλία που είχαν δανειστεί, θα βρεθούν αντιμέτωπα με την πεινασμένη φάλαινα. Άραγε υπάρχει τρόπος να σταματήσει ο Αγησίλαος η φάλαινα να τρώει και να καταστρέφει τα βιβλία;
Μια ιστορία με χιούμορ, ανατροπές και ευρηματικά στοιχεία από τον Γιάννη Διακομανώλη και την εικαστική ματιά του Χρήστου Δήμου που θα σας συναρπάσει.
Η φάλαινα πρέπει να μάθει να σέβεται τα βιβλία και να βρεθεί κάποιος τρόπος να επιβιώσει χωρίς να καταστρέφει τα βιβλία. Γιατί μέσα στα βιβλία βρίσκεται η λογοτεχνία, η ιστορία, ο πολιτισμός μας όπως πολύ σωστά μας λένε τα παιδιά αναγνώστες και θαμώνες της βιβλιοθήκης.
Η καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας, της γνωριμίας με τη δημοτική βιβλιοθήκη, της οικολογικής συνείδησης, της προστασίας των ειδών υπό εξαφάνιση είναι θέματα που προκύπτουν από την πρωτότυπη ιστορία για συζήτηση στην τάξη. Τη λύση θα δώσουν τα παιδιά ώστε να επιστρέψουν τα γράμματα πίσω στα βιβλία με ένα μαγικό τρόπο. Όσο για τον Αγησίλαο τώρα θα τρέφεται αποκλειστικά από γράμματα από παλιές εφημερίδες και περιοδικά. Η είδηση για την παράξενη φάλαινα, διαδόθηκε σε όλη την πόλη και ο ίδιος ο δήμαρχος φρόντισε να μείνει στην πόλη σε ασφαλές μέρος αλλά και γίνει ο Αγησίλαος το πρόσωπο της ημέρας. Η μικρή κοινωνία των κατοίκων έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για το Αγησίλαο και την ιστορία του αλλά και έγινε η αφορμή να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους και να ενδιαφερθούν για το οικοσύστημα του πλανήτη γη.
Ιδέες για αξιοποίηση στην τάξη:
- Ζωγραφίζουμε μια τεράστια φάλαινα και σκόρπια γράμματα και προσπαθούμε να βρούμε όσες περισσότερες λέξεις μπορούμε από κάθε γράμμα, χωρίς να αφήσουμε κανένα γράμμα παραπονεμένο. Για μεγαλύτερα παιδιά μπορούμε να φτιάξουμε σταυρόλεξο με θαλάσσια είδη που βρίσκονται υπό εξαφάνιση.
- Ζωγραφίζουμε τη φάλαινα πολλές φορές σε διαφορετικά μεγέθη και μαντεύουμε αν έφαγε πολλά γράμματα ή λίγα. Κάνουμε σειραθέτηση από τη μικρότερη στη μεγαλύτερη φάλαινα. Η φάλαινα ολοένα και μεγαλώνει.
- Φτιάχνουμε ένα βιβλίο με κενές σελίδες και ζωγραφίζουμε την ιστορία του Αγησίλαου και δίνουμε τον δικό μας τίτλο. Ποιος δημιούργησε τον Αγησίλαο; Έχει οικογένεια; Τι ονειρεύεται να γίνει όταν μεγαλώσει;
- Κόβουμε λέξεις και εικόνες από περιοδικά και εφημερίδες για να ταΐσουμε τον Αγησίλαο ώσπου να γεμίσουμε την κοιλιά του. Μια διαφορετική φάλαινα σχηματίζεται.
- Η φάλαινα μας μαθαίνει τους κανόνες της δημοτικής βιβλιοθήκης και γίνεται ξεναγός μας.
- Μαθαίνουμε πως γίνεται η εικονογράφηση των βιβλίων και φτιάχνουμε ένα βιβλίο γίγας για να χωράει ο Αγησίλαος
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ο Αγησίλαος στη δημοτική βιβλιοθήκη |
| Συγγραφέας: | Γιάννης Διακομανώλης  |
| Εικονογράφηση: | Χρήστος Δήμου |
| Εκδόσεις: | Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, Μάρτιος 2017 |
| Επιμέλεια-Διόρθωση: | Αντωνέτα Κώτση |
| Τεχνική επιμέλεια: | Κωνσταντίνος Γκότσης |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 21 Χ 29 |
| ISBN: | 978-618-5151-34-8 |
