Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένα αγόρι που τον λέγανε Βασίλη, οι δικοί του τον φώναζαν Βασιλάκη αλλά κανονικά θα έπρεπε να τον λένε Διαβολάκι. Δεν είχε κέρατα, ουρά, κατσιπόδαρα και άλλα τραγόμορφα και καλικαντζαρένια. Ήταν απλώς ένας διάολος κανονικός, μια διαρκής πηγή αναστάτωσης, αταξίας και ιδιοτροπίας. Ένας άτακτος, ανάποδος, στριμμένος και κακότροπος νεαρός που δεν άφηνε τίποτα όρθιο κι ακόμα περισσότερο τίποτα που να μη γίνει το θύμα κάποιας φάρσας του. Αν δεν πιστεύετε ρωτήστε την αδερφή του, τους συμμαθητές του, τη μητέρα του, τη δασκάλα του.
Ήρθαν κάποτε όμως και τα Χριστούγεννα: κουραμπιές κι άλλα γλυκά, δώρα, δέντρα, στολισμοί, χαρές και χιονοπόλεμοι. Κι όλοι συγκινούνταν και αδημονούσαν εκτός από τον Βασίλη, το διαβολάκι. Αδιάφορος για όλα, ετοιμόλογος και την ίδια ώρα εκνευριστικός, απροσπέλαστος και εριστικός.
Κι ένα τέτοιο παιδί, όπως καλά υποθέτετε, δε θα τα είχε καλά ούτε με τον Άγιο Βασίλη. “Εσείς φέρνετε τα δώρα οπότε φέτος φέρτε μου ένα αεροβόλο”, ήταν το ζουμί του φετινού του χριστουγεννιάτικου αρνητισμού που τον πασπάλισε με μπόλικη σκόνη εκνευρισμού προς τη μητέρα του.
Όμως ο Άγιος Βασίλης, άγιος ων, στο χιονισμένο του σπίτι, είχε κολλήσει τον μαγικό του ασύρματο στο αυτί του και άκουγε όλα αυτά τα τελευταία λεκτικά και μη κατορθώματα του Βασίλη, του συνονόματου Βασίλη. Η απόφαση να τον επισκεφτεί ήταν σχεδόν αστραπιαία. Καβάλησε λοιπόν το έλκηθρό του και τράβηξε για το σπίτι του Βασίλη δίχως να σκεφτεί να το αφήσει για μετά.
Η συνάντηση του με το Βασίλη θα είναι επεισοδιακή. Το διαβολάκι συνεχίζει να προκαλεί, να προσβάλλει, να αποκρούει κάθε επίθεση αγάπης, συνεννόησης και διαλόγου. Ο Άγιος Βασίλης όμως εκτός από δεξιοτέχνης του τυλίγματος και διανομής δώρων, αποδεικνύεται και δεξιοτέχνης της πειθούς. Θα τον πείσει. Θα τον κάνει να δει εκείνη τη λεπτή φωτεινή εστία που οι περισσότεροι, παιδιά και μεγάλοι, αγνοούμε. Και θα κερδίσει ακόμα ένα στοίχημα, τόσο μεγάλο όσο και η μέχρι τότε αγένεια του Βασίλη, του Βασίλη που όλοι φώναζαν διαβολάκι αλλά από εκείνο του βράδυ, κανείς δε θέλησε να τον ξαναπεί έτσι.
Μου αρέσει πολύ στα παραμύθια, όταν τα Χριστούγεννα ή άλλες φανταχτερές περίοδοι ή καταστάσεις, μπαίνουν ως βιτρίνα για να ειπωθεί ουσιαστικά κάτι άλλο. Κάτι πιο μεγάλο.
Δεν είναι τα Χριστούγεννα κι ο Άι Βασίλης θαρρώ το κεντρικό μας θέμα εδώ. Είναι ο Βασίλης. Ο κακομαθημένος, δύστροπος κι εκνευριστικά…εκνευριστικός. Ο Βασίλης που όλα τα ισοπεδώνει, κάθε απόπειρα δημιουργίας όμορφης στιγμής τη γειώνει και η διασκέδασή του είναι χοντροκομμένα αστεία με τις κοτσίδες της αδερφής του και τα σπορ των συμμαθητών του.
Ένα νεαρό αγόρι που δεν έχει ενδιαφέροντα, τρόπους, νόημα και χαρές να βρει και να τις ζήσει. Καναπές, τηλεόραση, playstation, χοντροκομμένες κουβέντες, ένα παζλ ακατανίκητο.
Ο Άι Βασίλης είναι αυτός που πιστεύουν όλα τα παιδιά. Είναι ο άγιος, εκείνος που σε εγκλωβίζει στη μαγεία των Χριστουγέννων. Κι είναι ο πιο αρμόδιος να δώσει τη λύση στην κακή πλευρά του Βασίλη.
Ο Πέτρος Χατζόπουλος δίνει με το “διαβολάκι” του μια καλογραμμένη, ξεχωριστή ιστορία, με χιούμορ και φαντασία, με ωραίο και ξεκούραστο λόγο, με πλάσιμο ενός ήρωα από τους πλέον χαρακτηριστικούς σε παιδικά βιβλία. Ο Βασιλάκης είναι μια επιτομή αρνητισμού. Το βιβλίο, μέσα από την ιστορία του ήρωά του, γίνεται μια ωδή στην αλλαγή του εαυτού. Έστω κι αν χρειάζεται ο αγαπημένος άγιος και το μαγικό του μηχανηματάκι.
Η εικονογράφηση του Πέτρου Μπουλούμπαση βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης Παιδικού Βιβλίου το 2006. Ο Πέτρος Μπουλούμπασης δε ζωγραφίζει απλά. Παράγει ένα παράλληλο σύμπαν που χτυπά δίπλα από εκείνο του βιβλίου που διαβάζετε.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ο Άγιος Βασίλης και το διαβολάκι |
| Συγγραφέας: | Πέτρος Χατζόπουλος |
| Εικονογράφηση: | Πέτρος Μπουλούμπασης |
| Εκδόσεις: | Καστανιώτη, 2006 |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 21 Χ 29 |
