Ουρανός. Με ζωντανή εικονογράφηση εξερευνούμε τον ουράνιο θόλο, των Ελέν Ντρουβέρ και Τζούλιετ Άινχορν (μετ. Κ. Λάμψα)

Η παρατεταμένη διεθνής άνοιξη του βιβλίου γνώσεων συνεχίζεται. Πολλά όμορφα βιβλία κυκλοφορούν κι αυτό δημιουργεί και έναν άτυπο ανταγωνισμό για το ποιος θα δημιουργήσει το επόμενο ξεχωριστό βιβλίο.

Η Hélène Druvert είχε δείξει από το προηγούμενο βιβλίο της, τον Ωκεανό, ότι δεν σκοπεύει να κάνει συμβατικά βιβλία ή διεκπεραιωτικές εγκυκλοπαίδειες για το αναγνωστικό κοινό. Σκόπευε και πέτυχε και σε εκείνο αλλά και στο παρόν βιβλίο να το κάνει ένα κομψοτέχνημα, ένα έντυπο έργο τέχνης. Πώς το κατάφερε; Κατά κύριο λόγο με την δύσκολη και κοστοβόρα για εκτύπωση τεχνική του paper cut (αναπτύγματα κομμένα με λέιζερ ακριβείας), μιας εκλεπτυσμένης χαρτοκοπτικής που δημιουργεί ολοσέλιδα έντυπα θαύματα που ο αναγνώστης μπορεί να αγγίζει αλλά και να θαυμάσει τη λεπτομέρεια και την αισθητική τους. Η Druvert το κάνει ξανά και ξανά και δεν ξέρεις από πού θα σου ‘ρθει η επόμενη έμπνευσή της.

Με το μεγάλο μέγεθος του τόμου (25 Χ 36 εκατοστά), την έγχρωμη, υψηλής αισθητικής εικονογράφηση και τις συνεχείς ανατροπές στο ξεδίπλωμα των σελίδων (θα χαρείτε τα τρίπτυχα αλλά και όλα τα αναπτύγματα), η Druvert βάζει την υποθήκη για ένα θαυμάσιο βιβλίο γνώσεων, το οποίο ολοκληρώνεται από τα κείμενα της Einhorn, η οποία μας ταξιδεύει στον θαυμαστό ουράνιο θόλο από την αρχαιότητα, τα στρώματά του (τροπόσφαιρα, στρατόσφαιρα, μεσόσφαιρα κτλ) και όσα συμβαίνουν και μπορείς να συναντήσεις εκεί, στον ρόλο του ουρανού και των ανέμων στην επικονίαση των φυτών, στα πουλιά και τα έντομα που κατακτούν τους αιθέρες με τις μικρές ή υπερπόντιες πτήσεις τους, στα μετεωρολογικά φαινόμενα που διαταράσσουν τον ουρανό, στα σύννεφα, τη δημιουργία και τα είδη τους, στους κυρίαρχους ανέμους, στις πτητικές μηχανές με τις οποίες ο άνθρωπος προσπάθησε να διασχίσει τον ουρανό, από το Μονγκολφιέρ και το Ζέπελιν μέχρι το Flyboard Air και τα σύγχρονα αεροπλάνα. Τέλος, περνάμε στη σελήνη, τις φάσεις και το όμορφο κρυφτό της, στα αστέρια και τους συνασπισμούς τους, στο ηλιακό σύστημα και τους πλανήτες αλλά και τη ρύπανση και τα αποτελέσματα των ανθρώπινων ενεργειών στον ουρανό.

Ο ουρανός είναι ένα συγκλονιστικό πολυόροφο χημικό εργαστήριο. Τα κείμενα της Einhorn δεν είναι ευθύγραμμα, στείρα εγκυκλοπαιδικά. Προσεγγίζει αυτό το εργαστήριο και τη μεγαλοπρέπειά του με λυρισμό, με τρυφερότητα, όχι με ακαδημαϊσμό. Και διατηρεί τη γνώση και τη μετάδοση πληροφορίας πολύ ψηλά, κάνοντας την ανάγνωση μια πολύ όμορφη εμπειρία.

Με ένα τέτοιο βιβλίο, κλείνουμε οθόνες, σβήνουμε φώτα και στρέφουμε μία στο τόσο το βλέμμα μας εκεί όπου η μαγεία είναι άπειρη, εκεί όπου συμβαίνουν τόσα και τόσα συναρπαστικά πράγματα που εξάπτουν την παιδική φαντασία και ολοκληρώνουν τη δική μας, των ενηλίκων. Γιατί δεν είναι ότι θα μάθουμε απλώς να ξεχωρίζουμε τα σύννεφα ή τις φάσεις της σελήνης, αλλά ότι θα θητεύσουμε σε όλα όσα κρέμονται πάνω από το κεφάλι μας. Και είναι τουλάχιστον εξίσου σημαντικά με όσα πατούν τα πόδια μας.