Διαβάζεται σε 2,5′- Ηλικιακό κοινό: 7+ (target 7-12) – Λογοτεχνικές ιστορίες βιογραφικής υφής
Ο εμβληματικός γλύπτης της νεοελληνικής τέχνης Γιαννούλης Χαλεπάς, η γυναίκα-συνώνυμο της υποκριτικής Κατίνα Παξινού, ο θεατράνθρωπος που όρισε το ύψος και το μέτρο του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου Κάρολος Κουν, η σημαντικότερη Ελληνίδα χαράκτρια και ειρηνίστρια Βάσω Κατράκη, ο ζεϊμπέκης “πολυτέχνης” Γιάννης Τσαρούχης, το σύμβολο θέλησης και αναμορφώτρια του σύγχρονου χορού Ζουζού Νικολούδη, ο ουμανιστής φωτογράφος του ελληνικού λαού Κώστας Μπαλάφας και ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης όλων των εποχών και μάγος της εικόνας Θεόδωρος Αγγελόπουλος.
Αυτοί είναι οι οκτώ κορυφαίοι Έλληνες καλλιτέχνες του 20ου αιώνα που επιλέγει η συγγραφέας Αγγελική Δαρλάση για να συνθέσει το δεύτερο βιβλίο της σειράς Οι Μεγάλοι Μικροί (το πρώτο ήταν Οι Αγωνιστές του 1821). Η επιλογή της, με βάση την υποκειμενική μου κρίση είναι, πέρα από αντιπροσωπευτική, πραγματικά έξοχη. Θέατρο σε όλα του τα κομμάτια, κινηματογράφος, γλυπτική, χαρακτική.
Η συγγραφέας μου είπε όταν τη ρώτησα ότι η επιλογή της “έχει να κάνει με το ότι αγαπάω πολύ το έργο τους και με μικρότερο ή μεγαλύτερο τρόπο έχω συνδέσει περιόδους της ζωής μου με αυτό. Όμως δεν μου αρκεί αυτό όταν έρχεται η ώρα να επιλέξω. Βασικό κόνσεπτ του βιβλίου είναι να έχουν περάσει κάποια μικρή ή μεγαλύτερη δυσκολία στην παιδική τους ηλικία, είτε οι ίδιοι είτε στο άμεσο ή έμμεσο περιβάλλον τους”.
Δεν τη ρώτησα εσκεμμένα γιατί απουσιάζει η μουσική. Ήθελα να κάνω μια υπόθεση εργασίας, έστω και λανθασμένη. Το βρίσκω λογικό, λοιπόν, αισθάνομαι πως θα έκανα το ίδιο. Υπάρχει μια εθνική Ελλάδος σε αυτήν την τέχνη που αδυνατείς να τραβήξεις ακόμα και στην τύχη. Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Ξαρχάκος, Βαμβακάρης, Τσιτσάνης, Πλέσσας, Μούτσης, Λοίζος, Μαρκόπουλος, Κουγιουμτζής, Παπαϊωάννου, Μικρούτσικος, Κόκοτος, Σπανός, Χατζηνάσιος και δεν έχω πει ούτε τους μισούς. Δυσκολίες είχαν αρκετοί από αυτούς και μια ποίηση κυνηγούσε τη ζωή κάποιων τους.
Για όσους δε γνωρίζουν από το πρώτο βιβλίο της σειράς, η συγγραφέας δε βιογραφεί της προσωπικότητές της. Τέτοια βιβλία υπάρχουν αρκετά, κυρίως βέβαια ξένα. Αντιθέτως, αποτυπώνει τα παιδικά τους χρόνια, καθώς στέκεται με τη λογοτεχνική της ποιότητα σε ένα ή συστοιχία στιγμιοτύπων της ζωής τους προτού αυτή πάρει το δρόμο, το στρατί, το μονοπάτι και γίνουν, μετά την εφηβεία και την πρώτη νιότη εκείνο για το οποίο τους θαύμασαν και τους αγάπησαν άνθρωποι, αλλά κυρίως αγάπησαν αυτοί πρώτα.
Η καλή μελέτη της ζωής των προσωπικοτήτων αυτών, το εμμονικά θα έλεγα φροντισμένο κείμενο, η ροή της αφήγησης που λοξοκοιτάζει προς τη βιογραφία και τη γνώση αλλά κοιτάζει κατάματα τη λογοτεχνία και αδρά μυθιστορηματικά στοιχεία, η αισθητική με την οποία η Αγγελική Δαρλάση ντύνει πάντα τις ιστορίες της. Και κυρίως, ότι κατορθώνει πάντα να διατηρεί το προσωπικό της ύφος, δίχως να εγκαταλείπει τις αρχές της καθώς αλλάζει είδος, από το παιδικό, στο εφηβικό, από το γνώσεων στο εκτενές για μεγάλες τάξεις δημοτικού και προεφήβους.
Αυτά είναι εκείνα που είδα εγώ και ίσως δουν και άλλοι έμπειροι αναγνώστες. Ένα παιδί αλλά και όλοι μας θα συναντήσουμε στις σελίδες του το “πεπρωμένο” του Γιαννούλη Χαλεπά στο οποίο οι γονείς του εναντιώνονται, μια σχέση που θα τον στιγματίσει, θα τον καθορίσει και θα καθυστερήσει έναν από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της Ελλάδας. Την ατίθαση και απείθαρχη, ορφανή πατρός από τα οκτώ της, Κατίνα, που δεν ήθελε να αποφασίζουν οι άλλοι για εκείνη και την τσιγγάνα που της είπε τη μοίρα της. Τον Κάρολο (Κουν) που μέχρι τα δώδεκά του δεν είχε πάει ποτέ του σχολείο, μεγαλώνοντας με γκουβερνάντες και δασκάλους, τον Κάρολο που δεν τον άφηναν να παίζει με άλλα παιδιά, μην κρυώσει, μην λερωθεί, μην αρρωστήσει. Τη Βάσω (Κατράκη) που ζωγραφίζει κατακόκκινο τον ήλιο. Τον Γιάννη (Τσαρούχη) που βαριέται να διαβάζει τα μαθήματά του και θέλει να ζωγραφίζει και η δασκάλα του είχε πει με κάποιον τρόπο ότι είναι καθυστερημένος (μήπως και μεγαλοφυΐα μαζί;). Πώς αισθάνεται η μικρή Ζουζού ανάμεσα σε γκουβερνάντες, καθώς πρέπει συμμαθήτριες και έναν γυάλινο πύργο στον οποίο την κλείνουν αδιάκοπα; Πώς ο Κώστας (Μπαλάφας) πήγε στην πρωτεύουσα αναζητώντας μια καλύτερη τύχη από το χωριό και τελικά γύρισε στο χωριό του αφού ερωτεύτηκε εκείνο το καταπληκτικό μηχάνημα που έβγαζε φωτογραφίες; Και ποιες είναι οι ολοζώντανες σκιές που βλέπει μπροστά του ο δεκαεξάχρονος Θόδωρος (Αγγελόπουλος);
Ταξιδέψτε στις πρώτες πτήσεις οκτώ σπουδαίων προσωπικοτήτων με τον τρόπο της Αγγελικής Δαρλάση, τον οποίο φρόντισε εξαιρετικά η Σοφία Παπαδοπούλου εικονογραφώντας τους οκτώ πρωταγωνιστές, σε μια δουλειά που μοιάζει να κερδίζει στα σημεία προηγούμενες αξιόλογες δουλειές της. Ειδικά οι σελίδες με τις μορφές των οκτώ είναι ιδιαιτέρως καλαίσθητες και δουλεμένες αφού οι μορφές τους, εικαστικά στοιχεία σχετικά με τη ζωή τους ή την εποχή τους, γραμμές και αποχρώσεις, συμπλέκονται τόσο όμορφα συνθέτοντας ισάριθμους αξιοθαύμαστους πίνακες.
Πολύ δυνατή πρόταση.
Εκδόσεις Μεταίχμιο.
Για το βιβλίο υπάρχει διαθέσιμο πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό.
ΤΙΤΛΟΙ ΙΣΤΟΡΙΩΝ
Το πετρωμένο μου – Ο Γιαννούλης (Χαλεπάς)
Μια βαθιά υπόκλιση – Η Κατίνα (Παξινού)
Να το μουτζουρώσει – Ο Κάρολος (Κουν)
Να είσαι ο εαυτός σου – Γιάννης Τσαρούχης
Μάτι αλόγου – Η Βάσω (Κατράκη)
Σ’ ένα γυάλινο πύργο – Η Ζουζού (Νικολούδη)
Το βλέμμα του – Ο Κώστας (Μπαλάφας)
Σκιά στον τοίχο – Ο Θόδωρος (Αγγελόπουλος)
Διακρίσεις
Το Soundtrack του βιβλίου
Κατίνα Παξινού – Το τραγούδι της Μάνας Κουράγιο
Paola,11099-Μίκης Θεοδωράκης (το παραθέτουμε για τον Γιαννούλη Χαλεπά)
Κόκκινα τριαντάφυλλα για μένα- Σταύρος Ξαρχάκος (το παραθέτουμε για τη Βάσω Κατράκη)
Κοντσέρτο – Eleni Karaindrou (Thema Alexandrou)
ΟΡΝΙΘΕΣ (1975) Είσοδος και Επίθεση των Πουλιών (σκηνοθεσία Κάρολος Κουν, σκηνικά/κοστούμια Γιάννης Τσαρούχης, χορογραφία Ζουζού Νικολούδη, μουσική Μάνος Χατζιδάκις, μετάφραση Βασίλης Ρώτας)
Μνήμες φωτογραφίας- Κώστας Μπαλάφας
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Οι καλλιτέχνες |
| Συγγραφέας: | Αγγελική Δαρλάση |
| Εικονογράφηση: | Σοφία Παπαδοπούλου |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, Οκτώβριος 2020 |
| Επιμέλεια: | Θοδωρής Τσώλης |
| Σελίδες: | 112 |
| Μέγεθος: | 17 Χ 23 |
| ISBN: | 978-618-03-2422-8 |
