«Όλοι κάποιες στιγμές νιώθουμε την ανάγκη να δραπετεύσουμε από την καθημερινότητά μας και τους ρόλους που είτε μας έχουν άλλοι επιβάλει είτε έχουμε επιβάλει οι ίδιοι στον εαυτό μας. Κι αν δεν το κάνουμε, το φανταζόμαστε. Γι’ αυτό κατά κάποιον τρόπο, λοιπόν, είμαστε όλοι μας δραπέτες κάποιας σκακιέρας».
Ευγένιος Τριβιζάς (Ελευθεροτυπία, 7 Νοεμβρίου 2009)
Η παιδική αθωώτητα, το δικαίωμα στην ελευθερία, η αληθινή ομορφιά και η πάλη ενάντια στην καταπίεση ξεδιπλώνονται σε εβδομήντα επτά απολαυστικές σελίδες εντός κι εκτός της σκακιέρας, συνθέτοντας μια πανέμορφη ιστορία αγάπης και όχι μόνο. Αλήθεια υπάρχει κόσμος μακριά από αυτή τη σκακιέρα κι έξω από αυτό το σκοτεινό σαλόνι, αναρωτιούνται τα δυο πιόνια της ιστορίας του Ε. Τριβιζά. Κανονικά θα έπρεπε να μισιούνται. Το χρώμα τους είναι διαφορετικό. Το παιχνίδι τους θέλει αντίπαλους. όμως η Λευκή Βασίλισσα και ο Μαύρος Αξιωματικός είναι ερωτευμένοι. Αψηφώντας τους κινδύνους και κυρίως τους κανόνες του παιχνιδιού, αποφασίζουν να δραπετεύσουν. Η μικρή Νεφέλη παίζοντας μια κλίμακα στο πιάνο θα γίνει συνεργός στην απόδραση τους, δημιουργώντας μια σκάλα διαφυγής. Η περιπλάνησή τους θα τους φέρει στο φθινοπωρινό δάσος όπου θα μάθουν για το γλάρο της αυγής, τον γλάρο των μικρών απείρων, το γλάρο των εφτά ονείρων. Στην πορεία προς την αναζήτησή του, θα συναντήσουν τον συμπαθητικό βάτραχο,, ο οποίος μικρός ονειρευόταν ότι κάποτε θα εμφανιστεί μια πριγκίπισσα η οποία θα τον φιλήσει και θα τον μεταμορφώσει σε βασιλιά με χιλιάδες υπουργούς, υπηρέτες και κολίγες, που θα του μαζεύουν μύγες. Μεγαλώνοντας άρχισε να σκέπτεται ότι το να είσαι Βασιλιάς είναι μάλλον αγγαρεία και μπελάς, αφού σίγουρα δεν θα επιτρέπεται να πλατσουρίζεις και να χοροπηδάς και συμβιβάστηκε με τη ζωή που προορίζεται για το αμφίβιο είδος του.
Εντωμεταξύ στο σπίτι αλλά και στη σκακιέρα επικρατεί αναστάτωση. Η φυγάδες έχουν προκαλέσει την οργή των άλλων πιονιών κι έχουν φυσικά καταστρέψει το παιχνίδι του Καθηγητή της γεωμετρίας που έχει βάλει ως στόχο να τετραγωνίσει το δάκρυ και του απόστρατου Στρατηγού. Το βαλσαμωμένο γεράκι ζωντανεύει κι αναλαμβάνει να εντοπίσει τους δραπέτες της σκακιέρας και να τους φέρει πίσω. Ένας ωραίος αρουραίος κατορθώνει κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή να σώσει τα δυο ερωτευμένα πιόνια φυγαδεύοντας τα. Μια σοφή κουκουβάγια, που έχει βαρεθεί να είναι σοφή, συμβουλεύει τη Βασίλισσα και τον αξιωματικό να κατευθυνθούν προς το περιγιάλι προκειμένου να συναντήσουν τον άσπρο γλάρο. Ακολουθεί μια άνιση μάχη ανάμεσα στον γλάρο και το γεράκι που κυριολεκτικά κόβει την ανάσα. Το τρένο των πλήκτρων δεν θα ακουστεί για να σώσει τους αμετανόητους κι ερωτευμένους δραπέτες, καθώς η Νεφέλη έχει αποκοιμηθεί. Κι έτσι…. επανέρχεται η τάξη. Τα χαμένα πιόνια ξαναβρίσκονται στη σκακιέρα και το παιχνίδι συνεχίζεται κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του βαλσαμωμένου γερακιού. Αν αναρωτιέστε αν έτσι τελειώνει η ιστορία, θα σας πούμε φυσικά όχι. Η αγάπη τουλάχιστον σε αυτή την ιστορία κι ευτυχώς και σε πολλές άλλες, θα θριαμβεύσει. Το τέλος είναι πολύχρωμο και αισιόδοξο έτσι όπως αρμόζει να το βλέπουν τα παιδικά μάτια, όσο δύσκολη, περίπλοκη, άλλοτε αγωνιώδης κι άλλοτε ευφάνταστα χαριτωμένη κι αν είναι η εξέλιξη της ιστορίας. Οι Δραπέτες της σκακιέρας θα βρουν έναν τρόπο να ενωθούν για πάντα, ξεπερνώντας αυθαίρετους νόμους και κανόνες, το τίμημα κάποιες φορές είναι μεγάλο, αλλά η ζωή θέλει τόλμη και φαντασία.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο, το οποίο έχει όπως θα γνωρίζετε ήδη, τη μορφή κόμικ (graphic novel). Η εικονογράφηση ανήκει στη Ράνια Βαρβάκη η οποία έχει συντελέσει στη δημιουργία ενός βιβλίου που αιχμαλωτίζει μικρούς και μεγαλύτερους αναγνώστες με τις χρωματικές εναλλαγές.
Οι «Δραπέτες της σκακιέρας» παρουσιάστηκαν με τη μορφή όπερας στη Λυρική Σκηνή το 1998, σε μουσική του Γιώργου Κουρουπού. Τα λιμπρέτα έγραψε ο ίδιος ο Ευγένιος Τρβιζάς, ενώ τη σκηνοθεσία έκανε η Λυδία Κονιόρδου. Στη συλλεκτική έκδοση του βιβλίου εμπεριέχεται και το cd. Στην ηχογράφηση την Ορχήστρα των Χρωμάτων διευθύνει ο Μίλτος Λογιάδης και συμμετέχουν οι λυρικοί τραγουδιστές: Σπύρος Σακκάς, Μάτα Κατσούλη, Ειρήνη Καράγιαννη, Δάφνη Πανουργιά, Τάσης Χριστογιαννόπουλος και Αντώνης Κορωναίος. Σόλο πιάνο ο Σταύρος Κόλλιας. Πατώντας εδώ μπορείτε να ακούσετε την τέταρτη σκηνή, ενώ πατώντας εδώ να απολαύσετε το λιμπρέτο-παράκληση της Βασίλισσας “Πάρε με να φύγουμε”.
Οι πλούσιες εικόνες, ο έμμετρος λόγος , η εναλλαγές και οι κορυφώσεις συνθέτουν μια ιστορία που μπορεί κάλλιστα να παιχτεί από τα παιδιά σε μια θεατρική ή και γιατί όχι, κουκλοθεατρική παράσταση.
Το σκηνικό, το φαντάζεστε ήδη, μια μεγάλη σκακιέρα. Οι ρόλοι είναι αρκετοί για μία ή και δύο ολόκληρες τάξεις και παρουσιάζονται στην αρχή του βιβλίου. Τα λόγια είναι ήδη έτοιμα σε έμμετρη μορφή από τον συγγραφέα:
Κάθε τετράγωνο και φυλακή!
Κάθε βήμα και κλουβί.
Κάθε μέρα απ’ την αρχή…
… η ίδια σάλπιγγα ηχεί.
Εξήντα τέσσερα κελιά,
αμείλιχτα, συμμετρικά,
μας πνίγουν μας ορίζουν.
Κι εσύ, αστόχαστε, εσύ
παρηγοριά μοναδική
στη δίσεχτη σκακιέρα!
Κι εσύ, Βασίλισσα εσύ,
όνειρο και ταραχή,
παρηγοριά μοναδική
στη δίσεχτη σκακιέρα!
“Αφιερώνω αυτό το ονειρόδραμα σε όλους εκείνους που προσπαθούν να δραπετεύσουν από κάποια σκακιέρα”
Ευγένιος Τριβιζάς
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Οι δραπέτες της σκακιέρας |
| Συγγραφέας: | Ευγένιος Τριβιζάς |
| Εικονογράφηση: | Ράνια Βαρβάκη |
| Εκδόσεις: | Καλέντης, 2009 |
| Σελίδες: | 112 |
| Μέγεθος: | 21 Χ 29 |
| ISBN: | 978-960-219-216-0 |
