«Μια όμορφη αλκυόνα, μετά από μια φθινοπωρινή μπόρα,
τσαλαβουτά ξανά και ξανά τα λεπτά της πόδια στη μουσκεμένη άμμο.
Ξαφνικά, ΜΠΑΜ! σκοντάφτει επάνω στο τραχύ κέλυφος του Στρατή,
ενός σαλιγκαριού που θαύμαζε το ουράνιο τόξο.
Όταν ο Στρατής αντιλαμβάνεται ότι το αδέξιο πλάσμα
που διέκοψε τις πολύχρωμες σκέψεις του ήταν μία αλκυόνα,
αναρωτιέται γιατί αυτή προτιμά να «σέρνεται» κάτω στη γη
από το να πετά ψηλά!»
Μια φθινοπωρινή μπόρα, θα σταθεί αφορμή για μια τυχαία γνωριμία ανάμεσα στον Στρατή, ένα σαλιγκάρι που κάνει τη βόλτα του μετά τη βροχή και μια πανέμορφη αλκυόνα που προσγειώνεται λίγο απότομα πάνω στο κέλυφος του.
«Καλά, δεν βλέπεις που πατάς; φώναξε οργισμένος και γύρισε αν δει ποιο ήταν το αδέξιο πλάσμα που τόλμησε να χαλάσει την ησυχία του.»
Η αλήθεια είναι ότι μόλις αντίκρισε την αλκυόνα, μετάνοιωσε για την απότομη συμπεριφορά του και έσπευσε να απολογηθεί λέγοντας ότι το κέλυφος του είναι πολύ ευαίσθητο…μα κι η αλκυόνα αισθάνθηκε άβολα καθώς δεν μπόρεσε να τον δει από ψηλά παρά μόνο όταν προσγειώθηκε πάνω του.
Ο Στρατής συστήθηκε ευγενικά και ένοιωσε άσχημα για την απότομη συμπεριφορά του.
Η αλκυόνα συστήθηκε με τη σειρά της ευγενικά:
«Αντιγόνη.. και αισθάνομαι πολύ τυχερή που έπεσα πάνω σε ένα ξεχωριστό πλάσμα σαν κι εσένα.
Το σαλιγκάρι μας δεν αισθανόταν καθόλου ξεχωριστό, αντίθετα ένοιωθε βαρύ και δυσκίνητο, καθώς κουβαλά το τραχύ κέλυφος του και τα χάνει μπροστά στην ομορφιά της αλκυόνας που μπορεί να πετά στον ουρανό ελεύθερη. Εκείνο είναι αναγκασμένο να σέρνεται για να μετακινηθεί και αφήνει αυτή τη γλίτσα στο πέρασμα του. Ποιος θα ήθελε για φίλο ένα σαλιγκάρι;
Όμως κάθε φορά που βγαίνει τη βόλτα του μετά τη βροχή, απολαμβάνει τα χρώματα του ουράνιου τόξου, το χαμόγελο του ουρανού όπως συνηθίζει να λέει…
Η αλκυόνα μπορεί να είναι πουλί όμως λατρεύει να περπατά στην βρεγμένη άμμο και να τσαλαπατά στη γλίτσα που αφήνει το σαλιγκάρι, να μυρίζει τη μυρωδιά της βρεγμένης γης…
Η Αντιγόνη ζήτησε από τον Στρατή να της μιλήσει για τα χρώματα του ουράνιου τόξου, για το μπλε, για το κίτρινο, για το κόκκινο.
«Λοιπόν το ουράνιο τόξο μοιάζει με σένα.
Είναι όμορφο σαν τα φτερά σου.
Το μπλε μοιάζει με τον φόβο που σου προκαλεί η φουρτουνιασμένη θάλασσα.
Το γαλάζιο μοιάζει με την ελευθερία που σου δίνουν τα φτερά σου,
όταν πετάς ψηλά στον ουρανό.
Το πορτοκαλί μοιάζει με το πάθος για τη ζωή.
Το πράσινο μοιάζει με την ίδια τη ζωή.
Το μοβ με τα όνειρα και το κίτρινο με το γέλιο των μικρών παιδιών.
Και τέλος το κόκκινο, το αγαπημένο μου, μοιάζει με την αγάπη.»
Ο Στρατής αναρωτιέται γιατί μια αλκυόνα σαν την Αντιγόνη προτιμά να «σέρνεται» κάτω στη γη από το να πετά ψηλά στον ουρανό. Σύντομα θα ανακαλύψει ότι η αλκυόνα δεν μπορεί να πετάξει γιατί είναι τυφλή, μια λέξη που διστάζει να ξεστομίσει. Η αλκυόνα φοβάται τόσο πολύ να πετάξει, νοιώθει ότι δεν θα τα καταφέρει. Ο Στρατής συναισθάνεται την αγωνία της, όμως την προτρέπει να πετάξει να δει με τα δικά της μάτια της ψυχής τα πράγματα από ψηλά. Γιατί και οι τυφλοί βλέπουν τον κόσμο γύρω τους αλλά με διαφορετική ματιά…
Οι δυο φίλοι περνούσαν όμορφα μαζί και μιλούσαν ώρες ατελείωτες για τα θέλω τους, τα όνειρά τους.
Ένα βράδυ που δεν μπορούσε να κοιμηθεί ο Στρατής ετοιμάζει μια έκπληξη για την φίλη του. Μαζί με τα σαλιγκάρια και τα μυρμήγκια της περιοχής, έφτιαξαν ένα δρόμο όμορφο και ασφαλή για την αλκυόνα και τον ονόμασαν «Οδό Αλκυόνης». Η αλκυόνα περπάτησε με ασφάλεια στο δρόμο που έφτιαξε με τόσο αγάπη ο φίλος της και ήταν αποκλειστικά για εκείνη. Άλλα και η αλκυόνα δεν θα διστάσει να σώσει τον φίλο της όταν θα βρεθεί σε κίνδυνο από μια πλημμύρα που θα μετατρέψει την οδό Αλκυόνης σε λάσπη…
Μια πολύ τρυφερή ιστορία για τη φιλία, την ενσυναίσθηση, την αλληλεγγύη ανάμεσα σε δυο πλάσματα τόσο διαφορετικά. Ο Στρατής το σαλιγκάρι που σέρνεται στο έδαφος, μας παραδίδει μαθήματα ανθρωπιάς και καλοσύνης. Συναισθάνεται τη φίλη του και την ενθαρρύνει να ξεπεράσει τις ανησυχίες και τους φόβους της, χωρίς όμως να την πιέζει. Την φροντίζει ώστε να αισθάνεται ασφαλής όταν περπατά στο έδαφος και της περιγράφει όσα εκείνη δε βλέπει μα τα πιο ζωηρά χρώματα της φαντασίας. Η αλκυόνα πανέμορφη με τα πολύχρωμα φτερά της είναι δειλή και ντροπαλή λόγω του ότι γεννήθηκε τυφλή σ΄ έναν κόσμο που την κοιτάζει περίεργα και νοιώθει ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι για αυτό. Σίγουρα δεν θέλει να την λυπούνται οι άλλοι και θέλει να την αποδέχονται όπως είναι. Είναι διαφορετική και το ξέρει, βλέπει τον κόσμο με τη δική της ματιά, λατρεύει τη μουσκεμένη άμμο και τη μυρωδιά της βροχής και κάνει όνειρα όπως κάθε ζωντανό πλάσμα πάνω στη γη.
Η τυχαία συνάντησή τους θα γίνει η απαρχή μιας ξεχωριστής φιλίας με απόλυτο σεβασμό στις ιδιαιτερότητες του κάθε πλάσματος.
Η συγγραφέας Βούλα Γιαγκάζογλου Παπούδα, καταφέρνει να αποδώσει ένα θέμα τόσο ιδιαίτερο χωρίς ίχνος διδακτισμού. Αρχικά μας αφήνει να μαντέψουμε τις δυσκολίες που συναντούν τα τυφλά άτομα στην καθημερινότητά τους και πόσο δύσκολο είναι να αισθανθούν την αποδοχή από τους άλλους. Το πιο σημαντικό είναι όμως τα συναισθήματα που αναβλύζουν μέσα από τη φιλία και την αγάπη των δυο φίλων. Είναι πάντα εκεί ο ένας δίπλα στον άλλον και στα εύκολα και στα δύσκολα. Καθένας έχει τα δικά του χαρίσματα και χρειάζεται την ενθάρρυνση και την αποδοχή για να αναδείξει τον καλύτερο του εαυτό.
Η εικονογράφηση της ιστορίας έχει γίνει από τα πιο λαμπερά χρώματα με τους δυο πρωταγωνιστές της ιστορίας σ’ ένα ονειρικό τοπίο με πολύχρωμα λουλούδια και τα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Σε ξεχωριστό κεφάλαιο παρατίθεται ο μύθος της Αλκυόνης, που γεννά τα αυγά της μέσα στο χειμώνα και οι αρχαίοι Έλληνες ονόμασαν τις ηλιόλουστες αυτές μέρες του χειμώνα Αλκυονίδες μέρες.
Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει ειδικό παράρτημα με κάποιες ιδέες – προτάσεις σχετικές με το κείμενο για αξιοποίηση στην τάξη. Ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο που αξίζει να αναζητήσετε για τη βιβλιοθήκη της τάξης και του σπιτιού.
Για παιδιά 7-10 περίπου ετών.
Διακρίσεις
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Οδός Αλκυόνης |
| Συγγραφέας: | Βούλα Γιαγκάζογλου Παπούδα |
| Εικονογράφηση: | Μαιρηλία Φωτιάδου |
| Σειρά : | Αστέρια (για παιδιά ηλικίας 8+) |
| Εκδόσεις: | Ελληνοεκδοτική, Δεκέμβριος 2019 |
| Επιμέλεια έκδοσης: | Γιώτα Γκότση |
| Γραφιστική επιμέλεια: | Dtp Ελληνοεκδοτικής, Λαέρτης Βίλα |
| Σελίδες: | 72 |
| Μέγεθος: | 15 Χ 22 |
| ISBN: | 978-960-563-305-9 |
