Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 4+ (target 5-7) – Εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά
Για να επιτύχουμε το εφικτό πρέπει να προσπαθούμε για το ανέφικτο ξανά και ξανά.
Έρμαν Έσσε
Η Μάικο και ο μπαμπάς της. Μια ξεχωριστή σχέση. Φτάνουν σε έναν μεγάλο βοτανικό κήπο. Η Μάικο έχει μια πελώρια λαχτάρα για παιχνίδι. Με τα χώματα, τις πέτρες, τα κλαδιά. Την πήρε αγκαλιά και την πήγε σπίτι, βάζοντάς την στο κρεβάτι. Όνειρα γλυκά. Όπως ότι βρίσκεται σε έναν κήπο με ένα τεράστιο άλογο στο οποίο ανέβαιναν πολεμιστές, οι χοντροί κουκουνάριοι. Ξύπνησε. Ντύθηκε. Ζήτησε από τον μπαμπά να πάνε στην παιδική χαρά. Τσουλήθρα, μύλος, ελατήρια, κούνια, ώρες πολλές. Κουράστηκε. Την πήρε αγκαλιά και την πήγε σπίτι, βάζοντάς την στο κρεβάτι. Όνειρα γλυκά. Όπως ότι βρίσκεται σε έναν παράξενο χρωματιστό σωλήνα, με πορτοκαλί ρίγες, παρέα με άλλα παιδιά και εκσφενδονίζεται πάνω στην ρακέτα ενός τεράστιου ανθρώπου. Ξύπνησε. Ντύθηκε. Ζήτησε από τον μπαμπά να πάνε μία βόλτα με το αμάξι. Πήγαν στην κορυφή ενός βουνού. Είδε καταρράκτες, νερά, στάχυα. Πέταξε ψηλά με ένα αερόστατο, ακούμπησαν στα σύννεφα. Ακροβάτησε. Έπαιξε. Γέλασε.
Ένα κορίτσι, με αρωγό τον πατέρα του, μετεωρίζεται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, κινείται με δυσδιάκριτες κάποιες φορές τις γραμμές μεταξύ του πραγματικού και του ονειρικού, του στιβαρά αποτυπωμένου και του ανεπεξέργαστου, δημιουργώντας εικόνες, εμπειρίες, μνήμες στενά συνδεδεμένες με το τοπίο, τη φύση, τον πατέρα της, άλλα παιδιά. Η Μάικο αλληλεπιδρά πολύ με κάθε ερέθισμα∙ για την ακρίβεια όλα γύρω της γίνονται ερέθισμα προκειμένου να καλπάσει, να δημιουργήσει ιστορίες, να διαφύγει από την γραμμική ευθεία της πραγματικότητας, όταν αυτή μοιάζει δυσβάστακτη ή βαρετή.
Ο καλπασμός και η διαρκής ακροβασία της πάνω σε αυτή τη δοκό ισορροπίας δίνεται πολύ όμορφα από τον συγγραφέα, ο οποίος μέσα από τη Μάικο δημιουργεί ευρηματικούς, παραμυθένιους, υπερρεαλιστικούς και μαγικά ρεαλιστικούς κόσμους, οι οποίοι ταξιδεύουν και κινητοποιούν τον αναγνώστη. Οι δε δυνατότητες δραματοποίησης και επιτόπιας ανάπτυξης θεατρικών παιχνιδιών (πηδάμε όπως οι Μάικο κτλ) είναι πραγματικά πολλές.
Το φως της ημέρας ανάβει. Το φως της νύχτας σβήνει και τα βλέφαρα χαμηλώνουν. Ένα καλά κρυμμένο μυστικό για τον αναγνώστη θα αποκαλυφθεί στο τέλος το οποίο φανερώνει την πηγή απ’ όπου δυναμώνει η ένταση της φαντασίας και της σχέσης της Μάικο με τον πατέρα της, με τη φύση, με τους άλλους. Δεν είναι σωματική αναπηρία, ιδιαιτερότητα, δεν είναι υστέρηση. Είναι εκείνο που καθορίζει κάποιες κινήσεις σου αλλά σε καμία περίπτωση τον ψυχισμό σου. Αυτός καθορίζεται από άλλες δυνάμεις. Όπως η αγάπη. Όπως η λαχτάρα, η πελώρια, για ζωή.
Η σχέση πατέρα-παιδιού (κόρης εν προκειμένω που είναι και πιο σύνηθες) έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια μέσα από τα βιβλία, στα οποία κυριαρχούσε σαρωτικά η μαμά, ως αποκλειστική φροντίστρια και πρόσωπο στη ζωή του παιδιού. Ενδεικτικά αναφέρω Ο μπαμπάς μου είναι ψηλός και δυνατός μα…, της Κοραλί Σοντό, Ο Μπαμπάς μου, της SOOSH, Ο δικός μου ο μπαμπάς, του Μάκη Τσίτα, Η Ζωή με τον μπαμπά, του Δημήτρη Τσιλινίκου, Ο μεγάλος αρκούδος, το μικρό αρκουδάκι κι εγώ, της Μαργκαρίτα ντελ Μάθο, Το κουτί με τα φιλιά, του Πασκάλ Μπρυκνέρ, Ο ελέφαντας, του Πίτερ Κάρναβας, Μια αγκαλιά, της Μαρίνας Γιώτη κ.α. Και στο βιβλίο του Δημήτρη Μπασλάμ έχουμε την εξαιρετική αποτύπωση μιας τέτοιας σχέσης, όπου ο πατέρας φαίνεται ως ο αποκλειστικός ενήλικας στη ζωή του παιδιού (μονογονεϊκή οικογένεια με πατέρα), αλλά και ένα πρόσωπο ουσίας, πέρα από παρωχημένα πρότυπα τύπου “ο μπαμπάς δουλεύει, η μαμά μαγειρεύει” κ.ο.κ.
Η Άρτεμις Πρόβου, Ελληνίδα κάτοικος του Πόρτο, δεν έχει πολλές δουλειές σε βιβλία (περισσότερο σε παιχνίδια και άλλα προϊόντα). Η Μπάμπουσκα της Ξένιας Καλογεροπούλου ήταν η πρώτη εμφάνισή της στην εικονογράφηση ελληνικών βιβλίων για παιδιά και μας είχε δείξει από τότε τη δυναμική της. Ατμοσφαιρική, θερμές αποχρώσεις και δύο εκδοχές, εκείνη της πραγματικότητας, εκείνη της ονειροπόλησης. Γίνονται και οι δυο με τέτοιο τρόπο που διακρίνονται από τον μικρό αναγνώστη, πότε η Μάικο ονειρεύεται και πότε βρίσκεται στην πραγματικότητα. Τα δύο σκοτεινά δισέλιδα από το νυχτερινό δωμάτιο ύπνου της Μάικο, όπου ελάχιστες λεπτομέρειες διακρίνονται υπό το φεγγαρόφως, είναι το πέρασμα από την ημερήσια εξόρμηση της πραγματικότητας στη νυχτερινή ονειροπόληση και καλπασμό της. Δυο μικρές παύσεις που σηματοδοτούν τα δυο σημεία μηδέν. Ένα καλαίσθητο εικαστικό αποτέλεσμα με την ανεμελιά της παιδικότητας να σφραγίζει συνολικά τη δουλειά της εικονογράφου.
“Μέσα στην καθημερινότητά μου, ζω ανάμεσα στο πραγματικό και το ονειρικό. Προσπαθώ κάποιες φορές να περάσω από ό,τι μπορώ σε ό,τι θέλω. Φαντάζομαι, μεταμορφώνομαι… Κι αυτό πολλές φορές είναι παρηγορητικό, μου δίνει κουράγιο και τελικά με δυναμώνει. Η παραδοχή του ανέφικτου γίνεται έτσι απελευθερωτική, διασκεδαστική, απροβλημάτιστη, παιδική. Όπως το παιχνίδι της Μάικο στις μεγάλες, μεγάλες βόλτες της“.
Δημήτρης Μπασλάμ
Για αναγνώστες από 5 ετών.
Εκδόσεις Επόμενος Σταθμός.
ΥΓ: Maiko λέγονται οι μαθητευόμενες γκέισες στο Κιότο και τη Δυτική Ιαπωνία. Maiko σημαίνει “παιδί που χορεύει” Είναι 17 έως 20 ετών. Τραγουδούν, χορεύουν, παίζουν παραδοσιακά ιαπωνικά μουσικά όργανα και η εκπαίδευσή τους διαρκεί για περίπου δύο χρόνια. Οι Μάικο δεν επιτρέπεται να έχει κινητό τηλέφωνο, να κουβαλάει χρήματα ή να έχει αγόρι.
Διακρίσεις
Με μια ματιά
- Ένα κορίτσι, με αρωγό τον πατέρα του, μετεωρίζεται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, κινείται με δυσδιάκριτες κάποιες φορές τις γραμμές μεταξύ του πραγματικού και του ονειρικού, του στιβαρά αποτυπωμένου και του ανεπεξέργαστου, δημιουργώντας εικόνες, εμπειρίες, μνήμες στενά συνδεδεμένες με το τοπίο, τη φύση, τον πατέρα της, άλλα παιδιά. Ο καλπασμός και η διαρκής ακροβασία της πάνω σε αυτή τη δοκό ισορροπίας δίνεται πολύ όμορφα από τον συγγραφέα, ο οποίος μέσα από τη Μάικο δημιουργεί ευρηματικούς, παραμυθένιους, υπερρεαλιστικούς και μαγικά ρεαλιστικούς κόσμους, οι οποίοι ταξιδεύουν και κινητοποιούν τον αναγνώστη.
- Ένα καλαίσθητο εικαστικό αποτέλεσμα με την ανεμελιά της παιδικότητας να σφραγίζει συνολικά τη δουλειά της εικονογράφου Άρτεμις Πρόβου.
Το Soundtrack του βιβλίου
Δημήτρης Μπασλάμ – Χαρταετοί ( Λέω να πετάξω music corner 2019)
Αλκίνοος Ιωαννίδης – Χορεύω, Χορεύω
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Μάικο |
| Συγγραφέας: | Δημήτρης Μπασλάμ |
| Εικονογράφος: | Άρτεμις Πρόβου |
| Εκδόσεις: | Επόμενος Σταθμός, Δεκέμβριος 2021 |
| Σχεδιασμός τίτλου εξωφ: | Σάκης Γεωργιάδης Graphicstore |
| Επιμέλεια-Διορθώσεις: | Χάρης Πολίτης |
| Σελίδες: | 66 |
| Μέγεθος: | 21 X 30 |
| ISBN: | 978-960-82-5939-3 |
