More
    patakis_tallek_1068x150 (1)
    patakis_Grizelda banner_elniplex 1068x150
    patakis_xmas banner skroutz_elniplex 1068x150
    patakis_tallek_1068x150 (1)
    patakis_Grizelda banner_elniplex 1068x150
    patakis_xmas banner skroutz_elniplex 1068x150
    patakis_tallek_1068x150 (1)
    patakis_Grizelda banner_elniplex 1068x150
    patakis_xmas banner skroutz_elniplex 1068x150
    patakis_tallek_405x150 (1)
    patakis_Grizelda banner_elniplex 405x150
    patakis_xmas banner skroutz_elniplex 405x150
    ΑρχικήΧΛ-20218-11 ετώνΛέσχη Αλλόκοτων Πλασμάτων 4- Το νέο αίμα, του Γιώργου Κ. Παναγιωτάκη

    Λέσχη Αλλόκοτων Πλασμάτων 4- Το νέο αίμα, του Γιώργου Κ. Παναγιωτάκη

    Μετά “Το μυστικό καταφύγιο” (Βιβλίο 1), το “Όταν ήρθαν για εμένα” (Βιβλίο 2) και το “Η δοκιμασία” (Βιβλίο 3), η πολυβραβευμένη σειρά Λέσχη Αλλόκοτων Πλασμάτων και ο συγγραφέας Γιώργος Κ. Παναγιωτάκης επιστρέφουν με ένα τέταρτο βιβλίο, το οποίο μεταθέτει το κέντρο δράσης σε άλλα, νέα πρόσωπα και σε άλλο… σχολείο.

    Στο Νέο Αίμα, ο Μάρκο, με το πτερύγιο δελφινιού στην πλάτη, η “άθραυστη” Μελίνα που βλέπει στο σκοτάδι, ο Βλάντι που βλέπει λίγο πριν συμβεί κάτι, η Αλίλα που κλαίει και γίνεται… σεισμός, όλα τα παιδιά που γνωρίζουμε στα τρία πρώτα βιβλία βηματίζουν στο περιθώριο, αφήνοντας το πεδίο της δράσης στην πεισματάρα Έμιλι Καντίνσκι με τις τηλεκινητικές ικανότητες και τον μελαγχολικό, επιρρεπή στα ατυχήματα αλλά με ανοσία στον πόνο Ιλάι Μορέλ. Αλλά και στην ενοχλητική Λισάντρα Γουλφ που αγρυπνεί μονίμως, την αμίλητη Λιγεία Φίσερμαν με την ιχθυοειδή μετάλλαξη, τον Χέρμαν Πανκέικ που μυρίζει χώμα και τρέφεται μ’ αυτό (γεωφαγία), τον Σίλα Καλαζάρ και τον Ζοζέφ Χουντίνι, τους δυο που ζουν “κολλημένοι” αφού ο ένας είναι ξενιστής του άλλου, τον Μάριο Ντιλάκ με την αραχνοειδή μετάλλαξη και μερικούς και μερικές ακόμα.

    Το σχολικό που τους μεταφέρει έστριψε δεξιά. Δεν θα φοιτήσουν στο Μυστικό Καταφύγιο, το σχολείο που διευθύνει η μυστηριώδης Μήδεια Κρακατόα, αλλά στους απέναντι, στους άλλους, στο υψηλών απαιτήσεων Μανίφικο, που διευθύνει η αντιφατική προσωπικότητα του Μάγκνους Μανίφικο, δίδυμου αδερφού της Μήδεια Κρακατόα και ενός εκ των ισχυρότερων πνευματικά και ηθικά ανθρώπων στον κόσμο, με υποδιευθυντή τον Χάνιμπαλ Χόουπ. Εδώ, δεν είναι Κρακατόα όπου το σχολείο προσανατολιζόταν να βοηθήσει τα παιδιά να αποδεχτούν τον εαυτό τους και τις αλλόκοτες δυνάμεις τους, να διαχειριστούν τη διαφορετικότητά τους και να έχουν μια καλύτερη ζωή ως ενήλικες.  Στο Μάγκνους, που ιδρύθηκε πριν 21 χρόνια στην άλλη πλευρά της ακτής, η φιλοσοφία είναι “όποιος καταφέρει να ξεχωρίσει, οι υπόλοιποι θα επιστρέψουν στον σωρό”. Τα λόγια του υποδιευθυντή Χόουπ συμπυκνώνουν τη φιλοσοφία του Μάγκνους:

    “…Έχετε κάποιες αλλόκοτες δυνάμεις. Όμως δε θα τις έλεγα ξεχωριστές. Υπάρχουν πολλά παιδιά  σαν εσάς. Αμέτρητα. Σας δώσαμε όμως μια ευκαιρία γιατί οι ανιχνευτές μας διέκριναν σ’ εσάς κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλα πράγματα. Δεν αποκλείεται, βέβαια, να έπεσαν έξω. Και να αποδειχτεί πως είστε παντελώς ανίκανοι. Μια απλή μονάδα μέσα στο πλήθος. Ένα τίποτα δηλαδή”.

    Εδώ όλα είναι δύναμη και εξουσία, όλα είναι μαύρο ή άσπρο, επιτυχία ή αποτυχία, καμία ενδιάμεση κρίση δε χωρά, έτσι φαίνεται τουλάχιστον. Το Μανίφικο έχει ξεπεράσει κατά πολύ το Κρακατόα, που χάνει τη φήμη και τη δύναμή του. Εδώ, η φάση θυμίζει σε οργάνωση, πειθαρχία και άλλα παρελκόμενα κάποιο μυστικιστικό στρατιωτικό τάγμα με όλα τα αναμενόμενα: καψόνια, γυμναστική, παλιοί και νέοι, αγγαρείες, καθαριότητα τουαλέτας και τα λοιπά.

    Πώς είναι η ζωή των εν πολλοίς ψαρωμένων πρωτοετών σε αυτό το σχολείο; Πώς προσπαθούν όλοι αυτοί οι διαφορετικοί χαρακτήρες να εγκλιματιστούν και να αντεπεξέλθουν στο βάρος των ευθυνών και των απαιτήσεων; Τι συμβαίνει με την ομάδα των πέντε τριτοετών που θύμωσαν τον Μάγκνους Μανίφικο και γιατί τους έδωσε μια ακόμα ευκαιρία να φοιτήσουν στο σχολείο του; Γιατί σκαλίζει αυτή την ιστορία η Έμιλι; Τι περιέχει αυτό το μακρόστενο κουτί στο υπόγειο του σχολείου στο κέντρο ενός μυστηριακού δωματίου με κλειδαριά ασφαλείας; Τι επιφυλάσσει ο Μάγκνους Μανίφικο στους πρωτοετείς του σχολείου;

    Μια από τις κορυφαίες σε ποιότητα, ρυθμό αφήγησης και αναγνωστική απόλαυση σειρές για νέους (και κάθε βιβλίο μεμονωμένα) όλων των εποχών στην Ελλάδα, στο χώρο του φανταστικού μα και σε κάθε λογοτεχνικό είδος, η Λέσχη των Αλλόκοτων Πλασμάτων εξακολουθεί να αναταράσσει εντός κάθε αναγνώστη αναρίθμητα μόρια χαράς, χιούμορ, περισυλλογής, φαντασίας και εν τέλει απόλαυσης που είναι ο πρώτος και καθαρός στόχος της απενοχοποιημένης γραφής του Γιώργου Κ. Παναγιωτάκη, ο οποίος γράφει απολαμβάνοντας πρώτα ο ίδιος τον κόσμο που έπλασε και τους ήρωές του. Ο συγγραφέας με το Νέο Αίμα φανερώνει τώρα τι συμβαίνει “απέναντι”, ανοίγοντας τον “κινηματογραφικό” του φακό και αναδεικνύοντας την άλλη λογική, το πέρα από τον κόσμο που ανέδειξε στην πρώτη άτυπη τριλογία της σειράς.

    Όλοι οι ποιοτικοί δείκτες και πάλι παρόντες: χιούμορ έξυπνο, έντεχνα δομημένη πλοκή και εξέλιξη, κλιμάκωση της αγωνίας, ισορροπία μεταξύ διαλογικών μερών και αφήγησης, σκέψεων και συναισθημάτων, που απορροφά τον αναγνώστη, συνεχή έμμεσα σχόλια και σκέψεις που πρέπει να φτιάξεις μόνος σου και η διαφορετικότητα σα μια λήψη από άλλη γωνία, για να καταδειχθεί ακόμα πιο εμφατικά πως αυτή η πολυφορεμένη έννοια είναι ακόμα εκτενέστερη από όσα μας φανερώνει ο φακός που έχουμε μπροστά μας. Πάνω απ’ όλα, θέλω να επισημάνω την υψηλή αισθητική που διέπει ολόκληρο το βιβλίο, με την πανταχού παρούσα αυτή αίσθηση του ωραίου να είναι κυκλώτικη, σε κάθε κεφάλαιο, σε κάθε εικόνα που ανοικοδομείται. Αλλά και την δεξιοτεχνική περιδιάβαση του συγγραφέα στην αιώνια μάχη του καλού και του κακού αλλάζοντας τους όρους, αλλά και τα αιχμηρά σχόλιά του σε σημαντικά ζητήματα όπως για παράδειγμα τα εκπαιδευτικά συστήματα και οι παιδαγωγικές προσεγγίσεις. Ποτέ πλήρως αποτυπωμένα, ποτέ έτοιμα, ποτέ ετοιμόρροπα.

    Οι εικόνες της Μυρτώς Δεληβοριά, από το έξοχο εξώφυλλο με το -ας πω- μεταϊμπρεσιονιστικό κάδρο-τραπουλόχαρτο που σε αιχμαλωτίζει μέχρι τη δίχρωμη  οπτικοποίηση όλων των ηρώων, μορφών και κάποιων δομικών στιγμών της αφήγησης, επιτυγχάνουν να συμπυκνώσουν σε τόσο μικρά σκίτσα όλη την ομορφιά, την ουσία και την όψη του κόσμου και αυτού του βιβλίου. Περιττό να σας πω ότι κάνει την ίδια επίθεση αισθητικής με τον συγγραφέα.

    Μια ξεχωριστή συνεργασία συνεχίζεται…

    Η σειρά «Λέσχη Αλλόκοτων Πλασμάτων» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη, σε εικονογράφηση της Μυρτώς Δεληβοριά. Το δεύτερο βιβλίο της σειράς, «Όταν ήρθαν για εμένα» έλαβε την ιδιαιτέρως τιμητική διάκριση White Ravens της Βιβλιοθήκης του Μονάχου ως ένα από τα πέντε ελληνόφωνα και διακόσια παγκοσμίως του 2017 και τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερου εφηβικού-νεανικού βιβλίου του περιοδικού Αναγνώστης.

    Για αναγνώστες από 9 ετών περίπου.

    Διακρίσεις

    Το Soundtrack του βιβλίου

    School (Instrumental)

    Nothing Else Matters-Apocalyptica

    Am Fenster (instrumental)

    Blind Guardian – Skalds and Shadows (Instrumental)

    Georg Friedrich Haendel – Sarabande (Barry Lyndon Soundtrack)

    ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
    Τίτλος: Λέσχη Αλλόκοτων Πλασμάτων 4- Το νέο αίμα
    Συγγραφέας: Γιώργος Κ. Παναγιωτάκης
    Εικονογράφηση: Μυρτώ Δεληβοριά
    Σειρά: Λέσχη Αλλόκοτων Πλασμάτων
    Εκδόσεις: Πατάκη, Ιούνιος 2020
    Διόρθωση: Θανάσης Κοκολόγος
    Σελιδοποίηση: Αλέξιος Δ. Μάστορης
    Σελίδες: 176
    Μέγεθος: 14 Χ 21
    ISBN: 978-960-16-8909-8

     

    Απόστολος Πάππος
    Απόστολος Πάππος
    Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1976. Νηπιαγωγός. Κάποτε έφτιαξε το ELNIPLEX. Τώρα γράφει γι' αυτό μόνο όποτε του αρέσει κάτι.
    RELATED ARTICLES

    Most Popular