Κουρδισμένοι, της Στέλλας Μιχαηλίδου (εικ.: Διονύσης Τσάσης)

Σε μια χώρα μακρινή, πριν από χρόνια και καιρούς, στη χώρα των Κουρδισμένων, ήταν ένας βασιλιάς, ο Αμπντού, που με το μαγικό κλειδί το οποίο είχε στη διάθεσή του, κούρδιζε όλους τους κατοίκους της χώρας του και τους έκανε ό,τι ήθελε. Και τους έκανε να σωπαίνουν, να βιάζονται να προλάβουν, να είναι ανήσυχοι, νευρικοί, να φοβούνται, να νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι. Κι αν τύχει και κανένας διαφωνήσει με τον μεγαλομανή Αμπντού το κεφάλι του θα φάει. Μα και πώς να διαφωνήσουν! Σαν μηχανές φέρονται, σαν μηχανές δεν σκέφτονται και όλες τις ομορφιές έχουν λησμονήσει.

Όλοι; Όχι όλοι. Όσοι είναι πάνω από δεκατεσσάρων ετών είναι κουρδισμένοι. Τα παιδιά κάτω από αυτή την ηλικία, βλέπουν τι συμβαίνει και φοβούνται την ώρα τη δική τους καθώς πλησιάζει. Ο Πέτρος και η Φανή βλέπουν ότι έτσι θα τελειώσει και η δική τους η αγάπη: μόλις κουρδιστούν. Μαζί με ένα άλλο υποψιασμένο παιδί, τη Μαργαρίτα, αποφασίζουν να αντιδράσουν∙ θα κλέψουν το μαγικό κλειδί του Αμπντού που φυλάει ο Κέρβερος, το μυθικό τέρας με τα τρία κεφάλια που δεν κοιμάται ποτέ. Ένας απρόσμενος τρελός και ένας ερωτιάρης γέρος γάτος θα είναι αρωγοί τους σε αυτό το τόλμημα.

Εκφραστικότητα, χιούμορ, ζωντανοί διάλογοι, ισορροπία στην εναλλαγή αφηγηματικών και διαλογικών μερών, καλοδοσμένες σκηνικές/σκηνοθετικές οδηγίες και ένα ψαγμένο πάρε δώσε με πολλά στοιχεία, γεγονότα και πρόσωπα της ελληνικής μυθολογίας, συνθέτουν ένα πολύ ενδιαφέρον θεατρικό έργο για παιδιά, μέσα από το οποίο οι αναγνώστες και οι ενδεχόμενοι συμμετέχοντες και θεατές θα προσεγγίσουν την αλαζονεία της εξουσίας, τον ενδοτισμό, την τυφλή υπακοή, την αντίδραση, τον σύγχρονο τρόπο ζωής που συχνά δεν χρειάζεται αρχομανείς βασιλιάδες για να επιβληθεί και να υιοθετηθεί από τους ανθρώπους και αρκετές ακόμα παραμέτρους των σημερινών κοινωνιών.