Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 14+ (target 14-21) – Λογοτεχνία για εφήβους+
«Πώς το ήξερες;» ρώτησε η βασίλισσα της μαφίας, ανίδεη για όσα συνέβαιναν στο Υφαντό. «Ότι θα έκανα επίθεση στον χιμαιρίνο;»
«Πήρες εκείνη την έκφραση» είπε η Ιώ.
«Ποια έκφραση;»
«Τη έκφραση που παίρνεις όταν είσαι έτοιμη να-»
«Κόψω κώλους;»
Η Ιώα γέλασε από τη μύτη. «Να αποφασίσεις επιτόπου να καταφύγεις στη βία».
Η Κίκα Χατζοπούλου επιστρέφει με καρδιές που κόβουν, το ίδιο δυναμικά με το πρώτο βιβλίο.
Περί τίνος πρόκειται
“Ο κόσμος ταλαντεύτηκε κάτω από τα πόδια του κοριτσιού“. Και θα ταλαντεύεται σε όλη την ιστορία, θα τρέμει το έδαφος και θα αναθεωρεί συνεχώς το πόσο βέβαια αισθάνεται για όσα διεκδικεί. Κι αυτό είναι μια εξαιρετική συνθήκη για έναν ήρωα (ηρωίδα εν προκειμένω) μιας ιστορίας.
Δεύτερο βιβλίο της τριλογίας φαντασίας και μυστηρίου για εφήβους και νέους (κατά βάση, αλλά όχι απαραίτητα ως εκεί) το «Καρδιές που κόβουν» και η πρώην ντεμπουτάντε Κίκα Χατζοπούλου τώρα πια δεν ξαφνιάζει, τώρα απλά ξέρουμε πόσο καλά γράφει∙ και το επαναλαμβάνει. Μετά, λοιπόν, τα «Νήματα που ενώνουν», έρχονται οι καρδιές που κόβουν και η ιστορία της νεαρής Ιώς συνεχίζεται.
Η Ιώ σύμφωνα με μια προφητεία έχει αποστολή («Σου δόθηκε μια αποστολή […] «ήρθε η ώρα να την εκπληρώσεις») να κόψει έναν δεσμό που θα σημάνει το τέλος του κόσμου. Έχουν περάσει πέντε εβδομάδες από τότε που έφυγε από το Αλάντε ακολουθώντας τη χρυσή κλωστή, αλλά, παρά το μακρύ της ταξίδι, δε μπορεί να πλησιάσει στην άλλη άκρη του νήματος, ενώ κάθε νύχτα τυραννιέται από τη σκέψη του νήματος του πεπρωμένου που μοιράζεται με τον Εντέι, το οποίο φαίνεται να ξεφτίζει.
“Και τώρα το νήμα του πεπρωμένου ξέφτιζε. Το φως ξεθώριαζε” (σελ. 73)
Η Ιώ και η Μπιάνκα συνειδητοποιούν πολύ γρήγορα ότι έχασαν το βασικό στοιχείο τους, όταν το άτομο που ακολουθούσαν και πίστευαν ότι θα πάρουν πληροφορίες, κόβει τη χρυσή κλωστή και εξαφανίζεται. Τώρα, πρέπει να περάσουν μέσα από λασπότοπους και να ξεφύγουν από τους επικίνδυνους χιμαιρίνους, αλλά και να αποφύγουν παλίρροιες που πλημμυρίζουν τις Ερημιές.
“Η παλίρροια ανέβαινε αργά από τα νότια, καλύπτοντας λίγο λίγο τους γυμνούς λόφους και τις κοιλάδες των Ερημότοπων, μέχρι που η Ιώ και η Μπιάνκα έπρεπε σε κάθε τους βήμα να παλεύουν με τις λάσπες. Το σούρουπο έπεσε απροειδοποίητα∙ μέσα σε δεκαπέντε λεπτά, μισή ώρα το πολύ, τα πάντα γύρω τους θα βυθίζονταν στο νερό”.
Παρά τις αναποδιές και τις προδοσίες, οι δύο τους, καθώς κατευθύνονται προς τη Χρυσή Πόλη του Νάνζι που φαίνεται ότι αποτελεί το επίκεντρο της συνωμοσίας. Στην πορεία ανακαλύπτουν απρόσμενους συμμάχους δίπλα σε τρομακτικούς εχθρούς και ξεσκεπάζουν μια απίστευτη πλεκτάνη που ξεκίνησε πριν από πολλούς αιώνες. Και καθώς η γνώση της αυξάνεται, συνειδητοποιεί σιγά σιγά ότι το μέλλον του κόσμου μπορεί να εξαρτάται από την ίδια. Αλλά τώρα πρέπει να καταλάβει τι είναι επιλογή της και τι πεπρωμένο που οφείλει να ακολουθήσει.
Εστιάζοντας
Σε πιάνει από το χέρι από τις πρώτες κιόλας παραγράφους η συγγραφέας. Έχοντας δημιουργήσει ένα ιδιαιτέρως γοητευτικό μείγμα φαντασίας, μυστηρίου, μυθολογικών αναφορών και επιρροών, στοιχείων σύγχρονου έπους και μυθιστορήματος με κινηματογραφικό κώδικα, η Κίκα Χατζοπούλου φτιάχνει μια απολαυστική ιστορία, όπου το φιλοσοφικό και νοηματικό εύρος, οι επιδέξια σκιαγραφημένοι βασικοί χαρακτήρες, η ισορροπία στη δράση, τις εσωτερικές σκέψεις, το συναίσθημα που ποτέ δεν εκλείπει και ποτέ δεν υπερβάλλει, αποτελούν άξονες άρτια οικοδομημένους.
Το βασικό δίλημμα του καλού κακού στα περισσότερα βιβλία του είδους, εδώ καθίσταται πιο ουσιαστικό και περίπλοκο. Πεπρωμένο ή ελεύθερη βούληση; Μοίρα ή επιλογή; Τι από τα δύο καθορίζει και μας ωθεί στις πράξεις μας και πόσο το ένα λειτουργεί υπέρ ή εναντίον του άλλου; Τα νήματα, οι κλωστές κινούν σαν μαριονέτες τους ανθρώπους νομοτελειακά ή τους ενώνουν σε μια ανεπανάληπτη παγκόσμια σάγκα όπου ο ένας τραβά τον άλλο, όπου ο καθένας ενώνεται και αποχωρίζεται με και όσα αγάπα;
“Η Ιώ φοβόταν. Η Ιώ είχε ηττηθεί. Η υπομονή, το σθένος, η ταχύτητά της είχαν κάνει φτερά. Το φάντασμα εκείνης της λεπίδας ήταν ακόμα μπηγμένο στα σπλάχνα της, η τόσο κοντινή της επαφή με τον θάνατο είχε αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα στη μνήμη της. Την επόμενη φορά που θα την έβλεπαν , οι θεοί θα τη σκότωναν, ήταν σίγουρη γι’ αυ΄το.
Οι αδελφές μου κι εγώ έχουμε θυσιάσει όλη μας τη ζωή για να σώσουμε τον κόσμο, είχε πει η θεά. Δεν μπορώ να σου επιτρέψω να τον τελειώσεις. Δεν μπορώ να σου επιτρέψω να ζήσεις”.
Η ατομική ευθύνη, η δύναμη του ενός, η αδερφικότητα, η πολυπλοκότητα της ύπαρξης που είναι γεμάτη διλήμματα, αποφάσεις, εμπόδια, ηθικές παρεπομποδίσεις, εκτροπές και παρεκτροπές, η κλιματική καταστροφή, η διαφθορά στα υψηλά κλιμάκια, ο κόσμος που μπορείς να σώσεις “οτιδήποτε αν σώζεται”. Με ώριμη γραφή, μεστή, επιδέξια δουλεμένη, όπου τίποτα δεν μοιάζει βάρος και όλα λειτουργούν υπέρ του αναγνώστη.
Ένα από τα τεράστια πρέπει για κάθε έφηβου (και βάλε).
Για αναγνώστες από 14 περίπου ετών.
Εκδόσεις Πατάκη.
Διακρίσεις
Απόσπασμα
Δείτε απόσπασμα εδώ
![]() |
|
---|---|
TAYTOTHTA | |
Τίτλος: | Καρδιές που κόβουν (Νήματα που ενώνουν, βιβλίο 2) |
Τίτλος πρωτοτύπου: | Hearts that Cut (Threads that Bind: book 2) |
Συγγραφέας: | |
Προσαρμογή εξωφύλλου: | Νίκη Αντωνακοπούλου |
Εκδόσεις: | Πατάκη, Νοέμβριος 2024 |
Επιμέλεια: | Μάνος Μπονάνος |
Μετάφραση: | Βούλα Αυγουστίνου |
Σελίδες: | 432 |
Μέγεθος: | 14 X 21 |
ISBN: | 978-618-07-0732-8 |