Η 8χρονη Βασιλική χάνει τη μητέρα της. Λίγο πριν εκείνη πεθάνει, τη φωνάζει κοντά της και της δίνει μια ξύλινη κουκλίτσα. “Κάθε φορά που είσαι λυπημένη ή σου συμβαίνει κάτι κακό, να τη βγάζεις απ’ την τσέπη σου και να της δίνεις κάτι να φάει και πιει. Μετά μπορείς να ζητάς τη συμβουλή της κι εκείνη θα σου λέει τι να κάνεις κάθε φορά.”
Ο πατέρας της Βασιλικής ξαναπαντρεύτηκε και η νέα του γυναίκα μάλλον δεν ανήκε στην κατηγορία των ανθρώπων με “καλή καρδιά”. Ο νους της ήταν μονάχα στις δυο δικές της κόρες τις οποίες ευνοούσε σε κάθε συγκυρία έναντι της Βασιλικής.
Μια μέρα τους ανέθεσε από μια δουλειά στην καθεμιά αφήνοντάς τους μόνο ένα κερί για να βλέπουν. Το κερί έσβησε και ο χαμάλης της υπόθεσης βρέθηκε αμέσως. Η Βασιλική έπρεπε να πάει να φέρει φωτιά από την καλύβα της τρομερής Μπάμπα Γιάγκα που φήμες υπαρκτές και ιστορίες τη συνόδευαν. Η Βασιλική πήγε στο δάσος, έφτασε στην καλύβα της Μπάμπα Γιάγκα και έζησε τον τρόμο και την παραξενιά της μάγισσας γριάς από πρώτο χέρι. Γύρισε σπίτι, οι αδελφές και η μητριά της χάθηκαν από τη “φωτιά” που έφερε η Βασιλική από τη Μπάμπα Γιάγκα κι η μικρή ηρωίδα εγκατέλειψε το σπίτι. Το τέλος δε θα σας το πω, αφενός γιατί οι περισσότεροι ξέρετε τι περίπου συμβαίνει, αφετέρου γιατί όσοι λίγοι δεν το ξέρετε, θα χάσετε την απόλαυση.
Η ιστορία της περίφημης Σταχτοπούτας έχει γνωρίσει πάνω από τρεις χιλιάδες καταγραφές. Τρεις χιλιάδες και πλέον διαφορετικές προσεγγίσεις για το καλόψυχο κορίτσι με τη φυσική ευγένεια, την ισχυρή θέληση και τις συνήθως γενναίες και έξυπνες αποφάσεις που μέσα από εμπόδια και περιπέτειες την οδηγούν σε μια θέση καλύτερη από εκείνη που κατείχε. Ασφαλώς και πρόκειται για μία αρχετυπική μορφή των ανθρώπινων ιστοριών που ταξίδεψε πολύ γρήγορα από περιοχή σε περιοχή και από τον έναν πολιτισμό στον διπλανό του. Κι ως ένα τέτοιο σύμβολο, χώρεσε σε όλες σχεδόν τις γλώσσες, με όλους σχεδόν τους τρόπους.
Το όνομά της Σταχτοπούτας (Cinderella) ανά τον κόσμο διαφέρει. Στην Ελλάδα είναι γνωστή με το όνομα Μαργαριταρένια, στην Αίγυπτο ως Ροδόπη, Γιεχ Σιεν στην Κίνα κ.ο.κ. Εκτός από το όνομά της, η ιστορία της προσαρμοζόταν πάντοτε στο εκάστοτε κοινωνικοπολιτικό, θρησκευτικό και ευρύτερο ιδεολογικό περιβάλλον της χώρας, περιοχής, συγγραφέα, διατηρώντας συνήθως τον κεντρικό άξονά της. Κατά μία έννοια λοιπόν, η Σταχτοπούτα είναι από τα πλέον ξεκάθαρα παραδείγματα παγκοσμίως ότι μια ιστορία υπάρχει εκεί έξω. Οι τρόποι που θα την διηγηθείς είναι χιλιάδες.
Η Γιολάντα Τσιαμπόκαλου στο πρώτο της βιβλίο εμπιστεύεται την πασίγνωστη ιστορία της Σταχτοπούτας και η γραφή της τη και μας δικαιώνει. Ωραία γραφή, ροή και λόγος που έρχονται από τα κλασικά παραμύθια με τα οποία η μισή ανθρωπότητα μεγάλωσε και η άλλη μισή γνωρίζει τουλάχιστον τους τίτλους. Αφαιρετική και με έντονη την αίσθηση του πολύχρωμου κολάζ η εικονογράφηση της Μαρίας Ελευθερίου.
Αξίζει να γνωρίσετε αυτήν την πολύ ιδιαίτερη προσέγγιση της Σταχτοπούτας. Από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Η όμορφη Βασιλική-Μια Σταχτοπούτα από τη Ρωσία |
| Συγγραφέας: | Γιολάντα Τσιαμπόκαλου (Sadahzinia) |
| Εικονογράφηση: | Μαρία Ελευθερίου |
| Εκδόσεις: | Καστανιώτη, 2001 |
| Σελίδες: | 32 |
